Zoë

Dit is onze ieniemienie dappere strijder: Zoë.

De zwangerschap verliep eigenlijk vlekkeloos tot aan de 20-weken echo. Bij de 20-weken echo werd duidelijk dat Zoë een kleine groeiachterstand heeft. Vanaf dat moment waren de controles in het ziekenhuis. Bij de volgende controle, met 24 weken, was de groeiachterstand groter geworden. Vanaf dat moment moesten we elke week terug voor controle, de ene week voor een doppleronderzoek, de andere week voor een groeiecho. Bij de eerstvolgende controle was de doppler nog goed, maar het leek het erop alsof er minder vruchtwater was. Nog niets om ons zorgen over te maken, maar we moesten er wel rekening mee houden dat we de uitgerekende datum van 16 januari niet gingen redden. Een week later bij de volgende controle gingen eigenlijk gelijk al alle alarmbellen rinkelen. De groeiachterstand was weer groter geworden, er was vrijwel geen vruchtwater meer, en ook de dopplers waren afwijkend. Dit alles duidde op een placenta insufficiëntie. De gynaecoloog schakelde meteen en heeft een afspraak voor de volgende dag, dinsdag, gemaakt in het UMC Radboud. Hier werd alles nogmaals bevestigt, maar kregen we ook te horen dat alle organen in aanleg goed aanwezig waren. We kregen twee opties: de eerste optie was om het traject met wekelijkse controles in het UMC Radboud voort te zetten. Met als grootste risico dat ons meisje in de buik zou komen te overlijden. De tweede optie was opname in het ziekenhuis en gelijk starten met longrijpingsmedicatie. Als deze 48 uur ingewerkt waren zou er elke dag een ctg gemaakt worden. We hebben voor de tweede optie gekozen, mede doordat alle organen in aanleg goed waren. Na opname bleek dat mama ook nog een eens zwangerschapsvergiftiging had. Mama kreeg bloeddrukverlagende medicijnen en er moest dagelijks een vochtbalans bijgehouden worden.
Donderdag was de dag van de eerste ctg. Zolang deze minimaal als oké zou worden beoordeeld zou de kleine meid nog lekker in de buik mogen blijven zitten. Gelukkig werd deze ctg al snel als goed beoordeeld. De tweede ctg was al wat twijfelachtiger. Er waren veel dips te zien in de hartslag, maar verder was de lijn vrij constant. Na vochttoediening bij mama werd deze lijn ‘kriebeliger’, en dit is wat ze wilden zien. We konden weer een dag verder.
De ctg van zaterdagochtend bleef ook na toediening van vocht vrij constant. Wel waren er meer en langere dips te zien. Zodanig dat de verpleegkundige van dienst, Milou, ons aan het voorbereiden was voor een eventuele keizersnede. Ik kreeg een katheter en moest vanaf het ontbijt nuchter blijven. Ook werd er gestart met magnesiumsulfide, dit om de kans op eventuele hersenbloedingen bij de baby te verkleinen. Rond kwart over 2 kwam de arts van dienst naar ons toe en vertelde dat ze niet langer gingen wachten en dat ons meisje gehaald moest worden. Er werd overgeschakeld op een spoedkeizersnede. Gelukkig net op tijd, want gelijk na de bevalling liet de placenta los.
Zoë is 15 oktober om 15:53uur ter wereld gekomen. Na een zwangerschapsduur van 26+5 weken, maar wel met een groeiachterstand van 3 weken. Hierdoor was haar geboortegewicht slechts 545 gram.