Vajèn

De ouders:

Deze zwangerschap verliep heel anders dan onze eerste zwangerschap.

Al vroeg kreeg ik last van harde buiken. Deze werden op een gegeven moment zo pijnlijk dat ze over gingen in premature weeën. Met 29 weken zwangerschap werd ik opgenomen in het ziekenhuis. Hier kreeg ik weenremmers en longrijpingsspuitjes. Na vijf dagen mocht ik weer naar huis, omdat het weer rustig was in mijn buik. Na twee dagen ben ik nog een nachtje ter observatie in het ziekenhuis geweest. Gelukkig bleek ik toen alleen harde buiken te hebben en niet opnieuw premature weeën.

Thuis heb ik toen volledige bedrust nagestreefd. Dit heeft even goed geholpen, maar op zondag 18 mei waren in de ochtend mijn vliezen gebroken. Dat was schrikken! We zijn toen direct naar het ziekenhuis gegaan, waar ik een aantal controles kreeg. Toen duidelijk was dat ik inderdaad vruchtwater verloor, gingen alle bellen rinkelen. Ik kreeg direct opnieuw weenremmers en longrijpingsspuitjes. Ik was op dat moment 31 weken en 5 dagen zwanger. Te vroeg om in het streekziekenhuis te bevallen. Ik werd diezelfde ochtend nog met een ambulance over gebracht naar een Academisch Ziekenhuis met een NICU. Hier heb ik twee nachten geslapen en toen ik 32 weken zwanger was ben ik met de ambulance terug gebracht naar het streekziekenhuis. In de ambulance kreeg ik weer harde buiken. De volgende dag gingen deze harde buiken over in weeën. Om 16.00 uur die dag lag ik op de verloskamer en bleek inderdaad dat de bevalling was begonnen. Om 19.00 uur had ik 5 cm ontsluiting en om 19.12 uur is op woensdag 21 mei onze dochter Vajèn Anne Joan geboren. Ze woog 1790 gram en was 42,5 cm lang.

De uren en dagen na de bevalling waren spannend. Hoe zou ons meisje het doen en wat stond ons nog allemaal te gebeuren? Ons meisje bleek een vechtertje en een bijzondere dame. Ze dronk meteen al aan de borst, al was dit voor haar erg vermoeiend. In de dagen na haar geboorte kreeg ze nog een urineweginfectie. Je zag haar echt ziek worden, maar direct na de start van de antibiotica werd ze al snel beter. Toen Vajèn 35 weken en 3 dagen oud was mocht ik bij haar blijven slapen om te kijken of ze sterk genoeg was om mee naar huis te mogen. Twee dagen later met 35 weken en 5 dagen mocht ons meisje al mee naar huis. Hier konden we heerlijk gaan genieten van onze dochters Milou en Vajèn.