Tim
Onze lieve zoon Tim is op 24 juli 2015 geboren na 26 weken en 6 dagen zwangerschap. Twee dagen eerder moest ik voor een standaard controle naar de gynaecoloog. Op zich verliep mijn zwangerschap voorspoedig, maar sinds een kleine week verloor ik wat vocht. De gynaecoloog maakte een echo en constateerde dat ik nog erg weinig vruchtwater had. Zou het kunnen zijn dat ik nu al vruchtwater verloor? Ik ben meteen per ambulance doorgestuurd naar het ziekenhuis in Zwolle. Daar bleek na een aantal tests al snel dat ik inderdaad een scheurtje in mijn vliezen had en vruchtwater verloor. Ik zou in elk geval tot en met 32 weken zwangerschap in Zwolle moeten blijven. Een tegenvaller, nu kon ik thuis niet meer elke avond even door het kamertje van ons zoontje lopen en kijken naar het bedje waar hij in zou komen te liggen. Maar al snel pas je je aan de situatie aan. Als dit is wat moet voor onze zoon dan doe ik dat! Helaas verliep het allemaal anders en heb ik de 32 weken bij lange na niet gehaald. Twee dagen na mijn opname in het ziekenhuis ben ik al bevallen van onze zoon Tim. Direct na de bevalling is Tim overgedragen aan de kinderarts die standby stond. Niet even knuffelen met je pasgeboren zoon, geen tijd voor papa om de navelstreng door te knippen… Je klettert heel hard van je roze wolk af. Zo hadden we ons de start van ons gezinnetje niet voorgesteld. Pas na 5 uur mochten we Tim voor het eerst zien, zo lang was de arts met hem bezig geweest om hem een klein beetje stabiel te krijgen met een infuus voor medicatie, beademing en allerlei andere slangetjes. Door de heftige bevalling had hij een gebroken sleutelbeentje, was zijn rechterarm helemaal blauw van de bloeduitstortingen en was hij heel erg gezwollen door het vocht dat hij vast hield. Zeker de eerste keer dat ik hem zag durfde ik me nog niet te hechten aan Tim. Wat zou de nabije toekomst brengen? De arts gaf aan dat Tim een zeer moeilijke start heeft gehad, zo moeilijk dat ze vreesde voor zijn leven. Vooral de eerste dagen waren erg kritiek. Maar lieve Tim bleek een vechtertje, een dapper klein mannetje. Al in de eerste week liet hij veel vooruitgang zien. Hij mocht van de beademing af en kreeg alleen nog wat ondersteuning hiervoor en ook het infuusje kon verwijderd worden. Elke keer dat we hem zagen werden we er steeds zekerder van dat Tim ook ooit echt in zijn eigen bedje bij ons thuis zou komen te liggen. Inmiddels zijn we 4 weken verder en we zijn ongelooflijk trots op Tim. Hij groeit goed en we mogen veel met hem buidelen. Wat bijzonder als je je kindje voor het eerst echt vast kan houden! We hebben via familie gehoord van de stichting Earlybirds Fotografie. Geweldig dat we deze bijzondere periode in ons leven en dat van Tim op deze manier kunnen laten vastleggen. We genieten van alle momenten met onze zoon en kunnen niet wachten tot hij met ons mee naar huis mag. Dat zal zeker nog een aantal weken duren, maar als het dan echt zo ver is kan ons leven als gezinnetje ook echt beginnen.
Mooie foto’s en een heftig maar prachtig verhaal.
Prachtig om op deze manier jullie ervaringen te kunnen delen, heel veel geluk en hopelijk mag Tim snel mee naar jullie thuis.
Wat een mooi mannetje, en al zoveel mee moeten maken in zijn korte leventje
Als ik jullie verhaal zo lees, besef je weer hoe teer deze kleine mensjes zijn……..
Wat een dapper mannetje!
Geniet nog maar lekker van elkaar!
Wat een verhaal. . Heel bijzonder. Veel geluk!
Gr. Je ouwe buur;-)
Wat ontzettend fijn om te horen dat het steeds beter verloopt. Veel plezier met het gezin!
Wat mooi geschreven Claudia. En wat een mooie foto’s van jullie prachtige stoere zoon. Lieve groetjes, Merte
Knap hoe je dit hebt kunnen opschrijven, zeker ook om trots op te zijn. Wat een mooie foto s zijn er gemaakt van dappere Tim en zijn krachige ouders.
Hoihoi Claudia en Marco
Wat heb je het mooi en ontroerend omschreven hoe vlug het allemaal ging, hoe spannend het was en hoe blij je kan zijn met elke klein stapje in de goede richting! Hopelijk mag Tim snel mee naar huis en kan dan het grote genieten beginnen!
Wat een bijzonder verhaal en een bijzonder ventje, een vechtertje zoals je omschreef!
Gelukkig gaat het steeds beter.
Hopelijk mag hij over en poosje met jullie mee naar huis en kunnen jullie thuis als gezinnetje genieten.
x
Erg mooi en ontroerend verhaal. Via een vriendin van mij ben ik bij dit verhaal gekomen. We hebben nog even samen gesport op de dinsdagavond. Fijn te lezen dat jullie Tim zo’n vechtertje is! Veel succes nog voor komende tijd! En alle geluk en gezondheid gewenst.
Mooi geschreven Claudia! Kippenvel! Knuffel Sandra
Via je moeder bleven wij oud-klasgenoten op de hoogte. Wat moeten jullie het zwaar hebben gehad. Ongelooflijk wat een n vechterje is Tim. Wil jullie heel veel voorspoed wensen en heel veel liefde en geluk. Geniet van jullie kleine mannetje Tim.
Groetjes Marian Nijenhuis – Winkels