Ties

Wat waren we begin januari blij dat ik zwanger was na een fertiliteitstraject! De zwangerschap verliep goed tot de 20 weken echo. Er werd een hartafwijking ontdekt en we werden doorgestuurd naar het WKZ. Daar werd naast de afwijking aan de aortaboog ook nog een afwijking aan de plasbuis ontdekt, hypospadie. Gelukkig bleken beide afwijkingen niet heel ernstig. Na een vruchtwaterpunctie werd een genetische afwijking gelukkig uitgesloten.
We probeerden weer een beetje van de zwangerschap te gaan genieten, maar met 25 weken kreeg ik opeens bloedingen. Opname in het ziekenhuis volgde. Waarschijnlijk was mijn laag liggende placenta de boosdoener.
De baby bleef het gelukkig heel goed doen in mijn buik. Voor de zekerheid longrijpingsinjecties en na een paar dagen weer naar huis toen het bloeden gestopt was. Wel met de boodschap dat er een grote kans was dat dit nog (veel) vaker zou gaan gebeuren. De kans dat ik de zwangerschap zou kunnen voldragen was klein. Met deze boodschap zat ik gespannen thuis en durfde ik weinig meer te ondernemen. Helaas volgden al snel meerdere bloedingen en opnames. Bij 28 weken kreeg ik heftige krampen, weeën en 1 cm ontsluiting. Er dreigde een spoedkeizersnede, maar gelukkig werd het uiteindelijk toch weer rustig. Wel de tweede en laatste dosis longrijpingsinjecties gekregen. Een paar dagen later, met 28+3 weken kreeg ik weer bloedingen, heftige krampen en kwam de bevalling snel op gang. Gelukkig was mijn vriend blijven slapen in het ziekenhuis, waardoor hij bij mij was. De pijn kon ik maar moeilijk aan en ik kreeg een ruggenprik. Ik kon ook maar niet geloven dat de bevalling echt begonnen was. Het was nog zo vroeg. Ik was verdrietig en helemaal uitgeput. Ondertussen was ik al 1,3 liter bloed en grote stolsels verloren. De hartslag van de baby bleef tijdens weeën niet stabiel, dus werd er een keizersnede uitgevoerd. Dit bleek gelukkig nog net op tijd, want op de OK bleek mijn placenta al deels te zijn losgescheurd.
Ties werd op 3 juli om 6.52 uur geboren met 1100 gram en een termijn van 28+4. Hij had ook veel bloed verloren, was heel erg bleek en werd snel meegenomen. Hij moest snel een bloedtransfusie hebben, wat uiteindelijk drie uur duurde doordat het erg moeizaam ging om een infuus in te brengen. Daarom duurde het ook lang voordat we naar hem toe mochten. Ik voelde me uitgeput, in shock en het was allemaal nog niet te bevatten.
Ties heeft een hele moeilijke start gehad, maar liet al snel zien wat voor sterk mannetje hij is! Hij werd opgenomen op de NICU van het WKZ en werd beademd via een buisje. Al snel kon er worden overgestapt naar een beademingskapje. Na 1,5 week mocht hij naar de high care, waar hij nog een week gelegen heeft. Sindsdien ligt hij in het St.Antonius op een eigen kamer. In z’n hersenen is nog wat flaring te zien en hij heeft nog wel dipjes in z’n hartslag en saturatie. Hij heeft ook nog een tweede bloedtransfusie gekregen, maar verder gaat het erg goed. Op 5 augustus kwam Tineke langs om foto’s te maken. Wat hebben we genoten! Zo fijn om iets leuks te doen en even niet medisch bezig te zijn!