Stijn

Stijn is het 10e Earlybirdje waarvan ik de eer had, hem en zijn ouders een waardevolle reportage te schenken.
Ik ontmoette hen in het UMC in Groningen, waar Stijn toen nog in de couveuse lag. Een heel klein dapper mannetje met een enorme vechtlust. Stijn is het kleinste Earlybirdje wat ik heb mogen fotograferen tot nu. Hij heeft samen met zijn papa en mama een enorme indruk op mij gemaakt. Wat een krachtig ventje! Zo klein en al zoveel grote hindernissen overwonnen!
Papa en mama waren heel ontspannen, genoten van de reportage en deelden hun indrukwekkende verhaal met mij. Wat een harde woorden kreeg moeder te verwerken toen ze de 26 weken haalde op longrijpingsmedicatie en weeënremmers… “Nu gaan we voor hem vechten…” (en daarvoor?) … Kort daarna onderging hij een zware operatie en moesten zijn papa en mama opnieuw wachten: “Zou het goed gegaan zijn, is hij hier goed doorheen gekomen?” …Een brok in mijn keel, …
En vechten deed dit mannetje! Tijdens de reportage was hij 6 weekjes jong en genoot hij volop van de liefde en aandacht van zijn papa en mama! Wat blijft dat een hartverwarmend gezicht. Stijn ging van het UMCG naar het Martini Ziekenhuis en ligt nu in het Refaja Ziekenhuis. Nog één deur moet sluiten, om de deur van thuis te openen!

Lieve Stijn, Annet & Stefan, heel veel geluk gewenst!

Liefs Rolinka

Het verhaal van mama Annet
“Dolgelukkig waren we toen we erachter kwamen dat ik zwanger was. De zwangerschap verliep vlekkeloos tot 23 september. Ik was op mijn werk toen ik plotseling roze afscheiding had en pijn in mijn rug en onderbuik kreeg. Voor de zekerheid toch maar contact opgenomen met de verloskundige. Die constateerde een uitpuilende vochtblaas (uitgezakte vliezen) en heeft mij met spoed doorgestuurd naar het UMCG. De bevalling zou niet lang op zich laten wachten.
In het UMCG kreeg ik meteen bedrust en er werd gestart met weeënremmers, antibiotica, een infuus voor bescherming van de hersentjes en injecties voor de longrijping. Elk uur langer in mijn buik zou de overlevingskans vergroten. De eerste 24 uur verliepen eigenlijk zonder problemen, daarna kreeg ik last van rugweeën. Op de echo bleek er bijna geen vruchtwater meer te zijn op basis van een hoge vliesscheur.
Op 25 september om 4:55 uur is onze zoon Stijn geboren middels een vaginale stuitbevalling bij een zwangerschapsduur van 26 weken en 1 dag. Stijn woog 1000 gram en was 30,5 centimeter lang. Toen Stijn 4 dagen oud was bleek er sprake van lucht in zijn buik, als gevolg van een gaatje in zijn darm. Een spoedoperatie van 4 à 5 uren volgde, waarbij hij 5 centimeter darm heeft moeten inleveren.
Het gaat nu goed met Stijn. Na 6,5 week op de NICU van het UMCG te hebben gelegen en 1,5 week op de High Care van het Martini ziekenhuis mocht hij 20 november over naar het Refaja ziekenhuis. Weer een stapje dichterbij huis.
We zijn fotograaf Rolinka Struik en stichting Earlybirds erg dankbaar voor de prachtige foto’s”