Sofie

Lieve Sofie,

Mama nog volop genietend van haar zwangerschap, toch voor de zekerheid even een laagdrempelige bijna standaard groei-echo ivm een krap aanvoelende baarmoeder. Deze staat gepland op 1 juni, als mama 31 weken zwanger is.

Die dag werd een donkere dag voor ons. Niet de baarmoeder die te klein was maar jij, ons kindje, te klein. Je hebt een groeiachterstand doordat de placenta/moederkoek (jou voedingsbron) om onduidelijke reden niet goed werkt. We worden acuut midden uit ons dagelijkse leven gerukt want we moeten met spoed naar Zwolle. Je leek geschat 1000 gram ipv boven de 1500 gram.
Vanaf die dag worden we geleefd:
Onderzoeken…. Zorgen… Verdriet… Onzekerheid… Verwachtingen die continu bijgesteld moeten worden… Gescheiden van de buitenwereld vanaf dat moment….
Gelukkig vertoon jij op de CTG geen bijzonderheden, dus je voelt je gelukkig nog prettig bij mama in de buik. Na 4 dagen krijgt mama symptomen van het HELLP syndroom en begint dus wat ziekjes te worden: pijn van de falende lever, lage bloedplaatjes en een hoge bloeddruk.

Na een week in Zwolle gelegen te hebben is er weer een uitgebreide echo van jou: je bent niet gegroeid en de volgende dag zal je gehaald worden via een keizersnede. Je bent buiten de baarmoeder beter af. Het is even schrikken en mama is er toch wel verdrietig van. Ons kindje straks niet meer in haar buik. Maar ze weten dat het beter voor jou zal zijn. Papa en mama worden nu ook wel nieuwsgierig. Krijgen ze een zoon of een dochter…

En daar ben je dan: Sofie!!! Zonder ook maar enige ondersteuning adem je zelfstandig en ga je flink huilen. Ons kleine sterke dappere meisje! Je bent heel erg klein 1110 gram maar je doet het boven verwachting goed. Wat zijn we trots op jou. Je komt in de couveuse te liggen met een infuusje, zonde en kabeltjes en plakkertjes voor je hartslag en Saturatie. Nu kun je fijn gaan groeien en bloeien… Papa en mama zijn zoveel mogelijk bij je en genieten volop van hun meisje. Lekker buidelen 2 keer per dag! Ook als mama ontslag krijgt, wat een dubbel gevoel geeft omdat ze jou moet achterlaten in Zwolle, blijft ze 2 x per dag komen. De oma’s brengen haar om en om iedere ochtend naar Zwolle en ‘s avonds gaan papa en mama samen heen. Papa moet inmiddels overdag ook gewoon weer werken. Druk schema met weinig rust, maar ze krijgen enorm veel energie van jou Sofie. Jij vecht om groot en sterk te worden dus papa en mama vechten ook voor jou!

Dan ben je na bijna 2 weken 1200 gram en mag je verhuizen naar Emmen. Dichter in de buurt bij je thuis… Minder reistijd voor papa en mama en die dan ook besluiten contact te zoeken met de stichting Earlybirds. Een vriendin van mama had hierover verteld en inmiddels hadden we hier al meer goede verhalen over gehoord. Mama is ook dol op fotografie en het lijkt haar bijzonder en prachtig om mooie foto’s vast te leggen voor later. Foto’s van ons als gezin, in deze heftige en zware periode. In Emmen groei je flink maar dit gaat gepaard met ups en downs. Als het met jou goed gaat, gaat het met papa en mama ook goed. Maar als het met jou even iets minder goed gaat maken je ouders zich flinke zorgen en gaat het ook met hun iets minder goed. Inmiddels lig je lekker in een wiegje en je kunt jezelf goed warm houden.

Dan komt op zondagmorgen een fotografe van de stichting langs. Een hele lieve en meelevende vrouw. Er worden foto’s van ons gemaakt tijdens onze dagelijkse handelingen met jou: tijdens het buidelen, verschonen en weer in de wieg doen. We kunnen niet wachten tot de foto’s klaar zijn. Een paar dagen later heb jij weer een slechte dag, je verslikt je en komt zelfs aan de beademing. Dit heb je nooit eerder nodig gehad. Je bent er een paar dagen slecht van. Weer een zware periode met veel zorgen. Dan krijgen we bericht en je foto’s zijn er! Wat genieten we ervan. Kippenvel als we de prachtige foto’s zien! Even een lichtpuntje in deze zware tijd. Gelukkig knap jij ook weer op.

Inmiddels ben je bijna 39 weken en dus 7 weken bij ons.. 7 weken in het ziekenhuis al. Je bent verdubbeld in gewicht 2280 gram en moet alleen nog je voedingen zelf kunnen drinken. Een deel drink je al maar de rest krijg je nog via de zonde. Je papa en mama kunnen niet wachten tot ze je mee naar huis kunnen nemen. Nog eventjes geduld hebben, we zijn al een heel eind op weg! Het zal hopelijk niet zo lang meer gaan duren!

Dit verhaal schrijven we voor de stichting Earlybirds. Ze hebben ons een lichtpuntje gegeven in een zware periode! Met dank aan onze fotografe Nieta Karsten hebben we nu een herinnering vastgelegd op prachtige foto’s. Inmiddels staat Sofie al op een fotocollage in onze kamer thuis. Nu hopen we haar snel in levende lijve te mogen ontvangen!

Liefs Tom, Nancy & Sofie