Sam Sam prematuur 33 weken

Sam

Sam Sam prematuur 33 weken

Na een zorgeloze zwangerschap begon het op vrijdag 8 juli te ‘rommelen’. Omdat de woensdag ervoor een blaasontsteking was geconstateerd vermoedde ik dat de krampen en pijnlijke scheuten hier vandaan kwamen. Ik was nog maar 33+5 zwanger, dus weeën konden het immers niet zijn…

Zaterdagochtend 9 juli werden de krampen wat heftiger en met meer regelmaat. Om 6:30 uur hebben we de verloskundige gebeld en die was om 7:00 uur bij ons. Zij constateerde 2 cm ontsluiting. Wel weeën dus! Om 7:45 kwamen we aan in het ziekenhuis. Omdat ik nog geen 34 weken was, mochten ze proberen het te remmen, dus kreeg ik weeënremmers via het infuus. Maar dit mocht niet baten. De bevalling zette toch door en s’ middags om 15:29 konden we onze zoon Sam in onze armen houden. Helaas maar van korte duur, want hij werd gelijk door de kinderarts meegenomen voor onderzoek. Sam had een beetje moeite met ademen en hiervoor kreeg hij wat hulp door middel van een CPAP. Verder lag hij in de couveuse, aan de monitor, infuus en sondevoeding. Maar onze man is een echte kleine vechter.

Na 1 dag mocht hij van de CPAP naar de low flow en nog een dag verder was hij deze ook niet meer nodig en ademde hij helemaal zelfstandig. De eerste dag mochten papa en mama de kleine man ook nog niet vasthouden, dit mocht de volgende dag pas, toen Sam een beetje was bijgekomen van de bevalling en het ademen beter ging. Elke dag gingen we uitgebreid buidelen en genoten hier alle 3 heel erg van.

Zo langzaamaan werden alle slangetjes en draadjes in de volgende dagen afgebouwd en kwam onze zoon tevoorschijn. Zo was zijn eerste badje ook een heel bijzonder moment. Alle draadjes mochten even afgekoppeld worden en er kwam een heel mooi, knap jongetje tevoorschijn. Eindelijk konden we hem even echt goed bekijken. Zelf mochten wij op een familiekamer verblijven die het ziekenhuis geschonken heeft gekregen van het Ronald mcDonald fonds. Hier waren we erg dankbaar voor. Zo konden we elke dag bij onze zoon zijn (hij lag met de couveuse bij ons op de kamer) en leerden we hem ook zelf verzorgen.

Op 17 juli kon hij zijn temperatuur goed op pijl houden, mocht hij van de monitor af en mocht hij de couveuse inwisselen voor een wiegje. Door middel van kolven was de borstvoeding goed op gang en kon Sam borstvoeding via zijn sonde krijgen. We zijn zelf geïnstrueerd om de sondevoeding toe te dienen, zodat Sam eerder met ons mee naar huis zou mogen. Ook legden we hem regelmatig aan zodat hij goed kon oefenen met drinken aan de borst, maar dit koste hem nog erg veel kracht en energie.

Inmiddels zijn we thuis en is zelfs zijn sonde er al uit! Iedereen, vooral de kinderarts, staat versteld hoe goed hij het doet (hij is immers nog maar 37 weken!). Na een heel heftige periode komt nu de rust en kunnen we echt van hem genieten.

We vinden het fantastisch dat er zoveel fotografen zich inzetten voor deze mooie stichting. Er gebeurd zoveel in de eerste weken en je leeft in zo’n roes. Het is fijn dat we deze foto’s hebben om er op terug te kijken. Juliantien, heel erg bedankt voor je tijd en energie!

1 antwoord
  1. Jasna
    Jasna zegt:

    Wat n mooi ventje. Je zou bijna denken dat t m in de naam ligt ? Zelfs dat blauwe pakje lijkt erop. Onze zoon Sam was met 32+6 geboren (30-3-’15 ipv 19 mei) en gelukkig is daar niets meer van te zien of merken. Heel veel geluk met jullie mooie sterke en dappere Sam.

    Beantwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.