Rutger

Van de ouders:

Maandagavond 3 januari was een hele rustige avond, Rajiv was bezig geweest met het geboortekaartje en de volgende dag waren we van plan om nog de laatste spullen te kopen voor de baby.

Van maandag op dinsdagnacht braken mijn vliezen plotseling, na een korte twijfeling toch de verloskundige gebeld midden in de nacht. Deze constateerde al snel dat mijn vliezen waren gebroken, ze was zo vriendelijk om ons naar het ziekenhuis te brengen. Ik was op dat moment 31 weken en 6 dagen zwanger. Daar kreeg ik al vlot weeënremmers en een longrijping injectie, na 24 uur volgde er nog een longrijping injectie en bleef ik weeënremmers krijgen. Deze 48 uur kwam ik fluitend door en ik verwachtte dan ook dat ik in de ochtend zou overgeplaatst worden naar een ander ziekenhuis.

Ik had die avond voordat de weeënremmers gestopt gingen gegoogeld hoe je moet ademhalen en puffen op “Altijd is kortjakje ziek” aangezien mijn zwangerschapscursus een week later pas zou starten voor het geval de bevalling toch zou beginnen. Om 5 uur in de ochtend werden de weeënremmers gestopt en volgde een spannende tijd, rond 8 uur kreeg ik toch een steek in mijn buik maar kon dit niet plaatsen omdat dit ons eerste kindje is. Ik werd aan de CTG scan gekoppeld en elke keer als ik een harde buik kreeg ging de hartslag van Rutger naar beneden, al snel kwam er een arts met een echo apparaat om te kijken hoe Rutger erbij lag in de buik. Uit de beelden van de echo konden ze niet opmaken waarom zijn hartslag naar beneden ging. Vervolgens ging de arts kijken of ik ontsluiting had omdat ze wellicht een “krasje” konden maken op zijn hoofd zodat ze zijn bloed konden onderzoeken. Helaas was hier geen sprake van, ik moest nuchter blijven en zou in aanmerking komen voor een keizersnede.

Toen deze beslissing genomen was ging het allemaal heel snel ik kreeg een blauwhesje aan en een katheter werd geplaatst en ik werd vrijwel meteen met mijn bed naar de OK gebracht. Ik kreeg een ruggenprik en heb met de verpleegkundige die naast ons zat achter het blauwe doek non-stop gesproken om de aandacht maar zoveel mogelijk ergens anders te hebben dan wat er achter het blauwe doek plaatsvond.

Al vrij vlot hielden ze een huilende Rutger omhoog en gingen vader en kind naar een andere kamer. Na een tijdje op de uitslaapkamer te hebben gelegen werd ik opgehaald door mijn partner en een verpleegkundige. Toen we aankwamen op neonatologie kreeg ik Rutger met al zijn slangetjes op mijn borst gelegd het voelde voor mij heel onwerkelijk dat ik ons kind nu al vasthield in plaats van twee maanden later. De tijd die toen volgde was erg hectisch, de twee dagen die volgden bestonden uit veel bezig zijn met eigen herstel en ik had voor mijn gevoel geen tijd voor “mijn kind” dit kwam mede door de keizersnede die veel energie van mij nam en uiteraard hoe cliché ook bij mij speelden de hormonen ook hoog op. Gelukkig vlotte mijn herstel en kon ik al snel zonder bed maar met rolstoel naar neonatologie gebracht worden wat maakte dat het bezoek naar Rutger toe zonder overleg kon plaatsvinden in verband met ruimte gebrek op neonatologie. Hier heeft Rutger 4 dagen doorgebracht daarna werd hij overgeplaatst naar Winschoten daar moest hij nog 1/12 dag onder de blauwe lamp wat hij absoluut niet kon appreciëren. Van veel licht en veel geluiden naar doodse stilte en een bril op zijn hoofd waardoor hij niets meer kon zien. Na 2 dagen werd hij van zijn infuus gekoppeld en had hij alleen een monitor en een sonde en een couveuse deze verruilde hij al snel voor een warmte bed en inmiddels heeft hij ook het warmte bed al ingeruild voor een wieg!

Een collega van mij had mij een link gestuurd van Earlybirds een stichting waar ik nog niet eerder van had gehoord en waar de eerste tijd mijn hoofd ook nog niet naar stond, maar toen het zo ontzettend goed ging met Rutger heb ik deze link toch eens aangeklikt en zag al snel dat dit een ontzettende mooie kans is om de tijd in het ziekenhuis die toch erg ingrijpend is  op een mooie manier vast te leggen. Toen ik een mail stuurde kreeg ik vrijwel meteen een mail terug van Marianne die ook al erg snel in de gelegenheid was om langs te komen en foto’s te maken. We hebben ervoor gekozen om de fotoreportage tijdens het baden te laten plaatsvinden dit was een groot succes. Rutger genoot hier enorm van en de foto’s zijn ontzettend mooi geworden!

Wij willen Earlybirds en Marianne hartelijk bedanken voor deze mooie kans om deze tijd en de verwerking hiervan vast te leggen door middel van deze prachtige fotoreportage. Verder wensen wij alle ouders heel veel sterkte toe die ook in een soortgelijke situatie zitten.

Hartelijke groet van Annegreet, Rajiv en Rutger

————–

Van de Fotograaf:

Op zondagochtend 22 januari maak ik in het OZG in Winschoten kennis met Rutger en zijn ouders. Wat een prachtig mannetje, twee maand te vroeg geboren, maar zo ontzettend dapper!

Tijdens de reportage mag Rutger heerlijk in bad, voor mij altijd een mooi moment om vast te mogen leggen. Annegreet en Rajiv bedankt dat ik deze reportage mocht maken van jullie mooie gezin. Ik wens jullie heel veel geluk en liefde samen.

Liefs Marianne