Romy
Van de ouders
Op 30 december 2022 hadden wij een positieve zwangerschapstest in onze hadden. Ons geluk kon niet op, onze droom kwam uit!
Op 30 december 2022 hadden wij een positieve zwangerschapstest in onze hadden. Ons geluk kon niet op, onze droom kwam uit!
Niet wetende wat ons nog te wachten stond….
De eerste 16 weken was ik alleen maar ziek, zwak en misselijk. Ik hing circa 10 keer per dag boven de wc pot en ik kon verder ook niks binnen houden. Ik zat op het randje van een ziekenhuisopname aangezien ik bijna 10 kilogram was afgevallen.
Eindelijk ging het, na de eerste 16 weken, wat beter en begon ik mijn uren weer op te pakken op het werk.
Ik bereikte de 22e week van de zwangerschap en ik kreeg extreem last van harde buiken en buikkrampen. Advies: minder werken en rustiger aan doen om zo een vroeggeboorte tegen te gaan.
Tijdens de 24e zwangerschapsweek waren de harde buiken en buikkrampen niks minder geworden en verloor ik vocht. Uiteindelijk bleek dit, na controle in het ziekenhuis, “gewoon” urine te zijn. Ik voelde de aandrang om te plassen niet meer vanwege de buikkrampen en harde buiken.
Per direct moest ik stoppen met werken en mocht ik thuis niks geks meer doen. De waarschuwing voor een vroeggeboorte werd steeds vaker benoemd vanwege de harde buiken en buikkrampen.
Op zaterdag 29 juli hadden we in de ochtend onze zwangerschapsshoot. In de middag werd ik verrast met een babyshower.
Niet wetende dat dit precies op tijd was!
Maandagavond 31 juli kreeg ik erge buikpijn en buiksteken onderin mijn buik.
Termijn: 34 weken zwanger. Google vertelde me dat het indalingspijn kon zijn. Wij wisten niet beter dan dat onze dochter nog niet ingedaald was. Ik vond dat ik mezelf niet mocht aanstellen en dat ik het even uit moest zitten: het hoort er nou eenmaal bij. Mijn man en ik hadden samen overlegd: de dinsdagavond zou ik een zwangerschapsbijeenkomst hebben bij de verloskundige praktijk. Ik zou het dan even na laten kijken.
Maandag op dinsdag nacht met regelmaat wakker geworden van de buiksteken. Wederom vond ik dat ik mezelf niet moest aanstellen…
De dinsdagmiddag ging ik nog wat boodschappen doen en ik voelde weer nattigheid. “Oh nee he, ik heb toch niet weer in mijn broek geplast”.
Ik voelde met mijn hand en schrok me wezenloos: helderrood bloed aan mijn hand.
Ik ging zo snel als ik kon naar huis waar ik de verloskundige heb gebeld en hierna mijn man. Binnen 10 minuten waren ze thuis en wederom 10 minuten later kregen we te horen dat we onze vluchttas moesten pakken. Ik had al 1 cm ontsluiting en mijn baarmoedermond was al zo goed als weg. De bevalling kon zo maar eens begonnen zijn….
Woensdagochtend 2 augustus om 7:23uur is onze knappe dochter Romy geboren na een zwangerschap van 34 weken en 2 dagen. 🩷
Na de geboorte kreeg Romy een infuus met glucose aangezien dit bij Romy te laag was. Ook werd Romy nog extra in de gaten gehouden via de monitor door middel van een saturatie meter en plakkers voor de hartslag en haar bloeddruk.
Romy kwam te liggen in een lekker warme couveuse zodat Romy haar krachten kon sparen voor het groeien in plaats van zichzelf warm te houden.
Aangezien Romy nog moeite heeft met zelf drinken uit de borst en/of fles krijgt Romy borstvoeding via de neus/maag sonde.
Romy lijkt een echte strijder en de ene mijlpaal na de andere mijlpaal komt voorbij.
Totdat er maandagochtend, Romy is dan 5 dagen oud, bloed wordt geprikt aangezien Romy toch best wel geel ziet…. Hyperbilirubinemie.
Alle toeters en bellen gaan af en voordat we het weten staat de kamer vol met de verpleegkundige, de arts, kinderarts en 2 coassistenten. Romy haar bloedwaarde is binnen en deze is schrikbarend hoog. Romy moet per direct terug in de couveuse en moet direct lichttherapie krijgen. Niet 1… niet 2… maar 3 lampen moeten op hun sterkst branden op het blote lichaam van Romy. Mocht de bloedwaarde van de bilirubinemie binnen 3uur niet zakken moeten we met spoed naar het NICU in een ander ziekenhuis voor een wisseltransfusie.
Gelukkig was de verpleegkundige van de dag extreem alert en waren we er op tijd bij.
De bloedwaarde werden na enkele uren steeds beter en beter.. Na 2 dagen mocht de lichttherapie gestopt worden.
Momenteel is Romy 2 weken oud.
Op dit moment rest haar nog om te leren drinken uit de borst/fles zodat de sonde gestopt kan worden.
Hopelijk mogen we snel naar huis en gaan genieten van onze strijder Romy.
Van de fotograaf
Lindsey, Robin en Romy, het was super leuk om jullie mooie gezin te mogen fotograferen. Hopelijk dierbare herinneringen voor later.
Ik wens jullie alle geluk en gezondheid en een heel zorgeloze tijd als jullie samen thuis zijn.
Lieve groet en een knuffeltje voor Romy, Mieke.
Mooi hoor, merci Mieke :-D.
Hartstikke mooi geschreven en gelukkig gaat het hartstikke goed met mijn kleindochter en mama en papa. Super trots op jullie alle drie.