Mees
Jij kwam, jij zag en jij overwon!
Na een zwangerschap van 31 weken en 2 dagen besloot Mees met zeven minuten thuis in de gang ter wereld te komen, zonder enige medische hulp of aankondiging. Enkel David en de buurvrouw waren aanwezig toen Mees de gang in vloog. Godzijdank huilde hij eventjes toen David Mees van de grond oppakte en aan Eline gaf en ademde hij zelf. Na vijf minuten was de verloskundige aanwezig en na circa tien minuten stond de woonkamer vol met hulpverleners. De ambulancebroeders oogden ontspannen omdat Mees het verrassend goed deed. In afwezigheid van de medische hulp hebben wij als ouders samen met de buurvrouw precies de dingen gedaan die van levensbelang waren: warm houden, buidelen en de verloskundige en 112 bellen.
Dan voltrekt zich een reis die te beschrijven is als een snelweg zonder afslagen, een doordenderende trein of een achtbaan waarvan de noodstop niet werkt. De reis begon thuis, stabilisatie in het Zaans Medisch Centrum, vier weken NICU VUmc Amsterdam, twee weken Medisch Centrum Alkmaar en vijf weken Zaans Medisch Centrum om vervolgens op 22 juni eindelijk naar huis te komen waar Mees geboren is. Als mens belandt je in emotionele uithoeken waar je het bestaan niet eens van weet.
De eerste dagen leef je op adrenaline en wanneer je als kraamvrouw/moeder en vader na twee dagen weer buiten wordt gezet, besef je pas dat je een zoon hebt die je in het ziekenhuis achterlaat. We hebben vanaf dat moment in het Ronald McDonald huis geslapen en vervolgens in het familiehuis in Alkmaar. Vanaf Zaandam hebben we besloten om weer thuis te slapen en heen en weer te pendelen.
We mogen van geluk spreken dat Mees achteraf de weg van een premature baby op een vrij normale manier doorstaan heeft in de ziekenhuizen. Cpap, highflow, snorretje en alle klachten die erbij horen, krampjes, persen en geïrriteerde slijmvliezen in z’n neus door alle slangen. Het woord ‘incident’ waren we na 10 weken zo zat dat we het om hadden gedoopt tot ‘discodip’. Toen na 11 weken eindelijk de monitor verleden tijd was konden we pas gaan genieten van Mees. Even weg van het wiegje en die a-relaxte stoelen en lekker liggend op het bed of de bank samen in slaap vallen. Geen snoeren die trekken en de bewegingsvrijheid beperken. Wat zullen we die snoeren vervloekt hebben tijdens al onze handelingen.
Mees kwam eindelijk meer los van het ziekenhuis en we werden meer dat gezin wat kon gaan genieten zonder stress, angst en onzekerheid. Ruim twee weken na de uitgerekende datum was dan eindelijk het moment dat we Mees mee naar huis mochten nemen. Helaas is Mees wel naar huis gekomen met een neus-maagsonde omdat hij niet genoeg zelf dronk. Na een week thuis namen we zelf het initiatief om de sonde te verwijderen en ineens begon hij zijn flessen volledig te drinken.
Halverwege deze gehele ziekenhuisperiode hebben wij een fotoshoot gehad van Stichting Earlybirds. Het was Elisabeth Beelaerts haar eerste fotoshoot voor de Stichting Earlybirds en wat voor één! Eindelijk staan we mooi met z’n drietjes op de foto! Het contact met Elisabeth was heel warm en fijn die dag en ook daarna. Ook is een lachstuipje van Mees geweldig op de foto gezet die overal staat te pronken.
Tijdens de periode maakten we honderden foto’s en filmpjes van Mees alleen of Mees met vader of moeder. Misschien hebben we met de telefoon circa drie gezinsfoto’s gemaakt. Ook daarom is Stichting Earlybirds zo belangrijk voor ouders om ook een herinnering mee te geven dat zij het allemaal samen hebben meegemaakt.
Wij zijn de Stichting Earlybirds en Elisabeth daar dan ook erg dankbaar voor.
Liefs David en Eline
Wat een mooi verhaal. En de foto’s zijn prachtig. Vooral de foto met het lachstuipje ♡
xXx
Wow, daar ben ik even stil van….
Prachtig, ingrijpend verhaal.Mooie foto’s, zo dierbaar.
Ik hoop dat jullie stukje bij beetje kunnen genieten van een heerlijk, opgroeiend,sterk mannetje.
Liefs Sanne
Prachtig geschreven
Wat hebben jullie veel meegemaakt zeg.
Nu genieten van en met elkaar, en toen ik je van de week even zag straalde je Eline. Ik kom je vast snel tegen tijdens een wandelingetje.
David en Eline
Wat ben ik blij voor jullie dat jullie nu met jullie prachtige zoon thuis kunnen genieten. Veel geluk en gezondheid.
Heel mooi geschreven!
En hele mooie foto’s!
Bijzonder om het complete verhaal op deze manier te lezen en wat zijn de foto’s mooi!Geniet van jullie lieve Mees?
Na alle losse flarden is het mooi en ontroerend om dit te lezen.
Prachtig mooie foto’s en fantastisch geschreven.
Erg fijn dat er stichtingen als deze bestaan. Je staat er niet bij stil dat een gezinsdoto zo veel kan betekenen!
Het is ongelooflijk wat jullie allemaal hebben meegemaakt en doorstaan.
Geniet van de momenten met elkaar.
Dus ook van de volle luiers en slapezoze nachten ?
Wat mooi om dit verhaal te lezen.Fijn dat alles zo goed gaat en dat het drinken goed gaat zonder de sonde.
Wens jullie veel geluk met elkaar
Mees de Kroon op jullie geluk samen,
Kostbaar klein en zo teer zacht als een kleine veer. Ik wens jullie alle Liefde Geluk van de wereld toe met zijn drie, maar met zulke liefdevolle & zorgzame ouders moet dat helemaal goedkomen. Hij boft maar met jullie!
Wat hebben jullie het mooi beschreven ! En wat hebben jullie een superzoon ! Als Hij al zo sterk is dan redt hij het wel in het leven ! Geniet ervan