Mayla & Jayley

Van de fotograaf:

“Not all twins walk side by side, sometimes one has wings to fly”

Al sinds de 21e zwangerschapweek ligt Melissa, de lieve mama van de tweeling in het ziekenhuis wegens het verliezen van vruchtwater. Bij 29 weken komt de bevalling toch op gang en op 24 augustus komen er twee hele mooie kleine meisjes ter wereld. Jayley en Mayla.

Een prachtig geluk wordt meteen gevolgd door een intens verdriet. Jayley haar longen blijken al enige tijd niet meer te groeien en na 1 dag hard vechten overlijdt ze in de armen van Melissa. Een ongelooflijk moeilijke tijd volgt waarin er een prachtig afscheid voor Jayley wordt georganiseerd en waar Mayla doorvecht om te overleven. Van het ziekenhuis naar huis om de twee grote zussen te knuffelen en weer terug naar ziekenhuis om met Mayla te buidelen is alles waar de dagen uit bestaan.

Gelukkig gaat het heel goed met Mayla. Als ik mag langskomen om foto’s te maken is ze in gewicht verdubbeld en drinkt ze zelf uit de borst! Als het zo doorgaat mogen ze binnenkort naar huis! Mayla in de armen van mama en Jayley als een engeltje op haar schouder!

Heel veel sterkte lieve Melissa!
Liefs Mirjam

————————–

Van de moeder:

Toen ik 8 weken zwanger was werd ik opgenomen in het UMCG vanwege uitdroging. Het was mijn derde zwangerschap met HG (Hyperemesis Gravidarum). Bij opname kreeg ik een echo en daarop was te zien dat ik in verwachting was van niet 1 wondertje, maar 2 wondertjes! Dat was heel erg schrikken. Kan ik dat wel aan? Ik twijfelde niet lang, want natuurlijk kan ik dat aan! De gynaecoloog waarschuwde mij nog dat er meer risico’s waren bij een meerlingzwangerschap, maar ik dacht ach dat overkomt mij niet, want ik had het geluk dat het een twee-eiige tweeling was en daardoor minder kans op risico’s.

Bij ongeveer 13 weken begon ik bloed te verliezen dus ben toen met spoed naar het ziekenhuis gegaan. Op de echo waren 2 hematomen te zien, waarvan 1 hele grote. De risico’s werden met mij besproken, maar ach dat overkomt mij niet dacht ik weer. Tot aan 21 weken bloedverlies gehad. Toen de bloeding een paar dagen voorbij was braken de vliezen van het kindje waar die grote hematoom zat. Weer met spoed naar het ziekenhuis en het ging gelukkig goed met de baby’s. Ik ben toen een paar nachten gebleven ter observatie, maar na 2 dagen kreeg ik plotselinge koorts en weeën. Ik was bang dat ik de tweeling zou verliezen. En plots zakte de weeën en koorts weer af.

Voor 24 weken kon het ziekenhuis niets voor mij betekenen, omdat de baby’s dan nog niet levensvatbaar zijn. De kans dat ik dat termijn zou halen was klein en werd naar huis gestuurd met het advies dat ik gewoon in beweging moest blijven anders had ik kans op trombose en dat zou de situatie nog verergeren. Eenmaal thuis aangekomen voelde het niet goed om in beweging te zijn dus ik legde mijzelf volledige bedrust op en heel veel water te drinken (dat had ik op internet gelezen). Het aftellen was begonnen, ik dacht als ik minimaal 23w+5d haal dan mag ik in ieder geval weeënremmers en longrijping prikjes. In de volgende dagen kreeg ik weer weeën, maar dat zakte gelukkig ook weer af. Toen bleef het een tijdje rustig. Ik was bij het termijn van 23w+5d en begon langzaam aan vertrouwen te krijgen. Die dag had ik een gesprek met de kinderarts om de mogelijkheden en risico’s te bespreken als de tweeling nu geboren zou worden. Zo ga je van 0% mogelijkheden naar ongeveer 40% en die week erop 50%! Het gaat helemaal goed komen dacht ik.

Twee dagen erna, 24w zwanger, kreeg ik weer weeën en vanaf dat moment werd ik voor de laatste keer opgenomen en kreeg ik weeënremmers en longrijping prikjes. Het bleef wat onrustig en bij 26 weken waren de longrijping prikjes uitgewerkt. Bij precies 26 weken kreeg ik weer heftige weeën en helderrood bloedverlies. Ik keek de gynaecoloog angstig aan en ik vroeg : ‘het gaat gebeuren he?’ Waarop zij zei :’het is nooit te voorspellen, maar ik denk maximaal tussen nu en een aantal dagen, maar zeker geen weken meer’. In die week ben ik 4x opgenomen geweest in de verloskamer, maar gelukkig zakte het iedere keer af. Ik dacht dat het door de magnesiumsulfaat kwam. Dat is om de hersentjes van de baby’s meer te beschermen, maar in andere landen wordt het gebruikt als weeënremmer. Het bloedverlies werd steeds heviger en spoot eruit. Soms lag ik wel 4 x per dag aan de CTG om de conditie van de baby’s in de gaten te houden. Zij hadden er gek genoeg geen last van.

Ik was 28w+6d zwanger, het was 8 uur savonds dat ik weer weeën kreeg, maar ik dacht die had ik de avond ervoor ook en inmiddels zo vaak en ze zakken wel weer af. Helaas zette het toen wel door en de weeën werden heviger. ‘s-Ochtends om half 10 werd Jayley geboren en een half uur daarna Mayla. Gelukkig via de natuurlijke weg, want ik was heel bang voor een keizersnede. Ik was zo trots en blij dat ze het overleefd hadden en dat ik het nog zo lang volhield. Mijn gevoel zegt dat ik het mede zo lang heb volgehouden door goed naar mijn lichaam te luisteren en mijn lichaam zei: heel veel rust en volledige bedrust! Jayley, Mayla en ik hebben de artsen in het ziekenhuis omver geblazen van verbazing, want niemand had verwacht dat ik het 8 weken heb kunnen rekken. Het komt wel eens voor, maar niet vaak met alle klachten die ik heb gehad.

Doordat de vliezen van Jayley zo vroeg en lang waren gebroken konden haar longetjes niet goed genoeg groeien waardoor zij na een dag lang vechten is overleden. Zij had helaas geen kans om te overleven ook niet als ze 10 weken later was geboren. Haar longetjes waren te klein voor haar leeftijd doordat ze niet genoeg vruchtwater had. Gelukkig heeft Mayla wel een betere start gehad en het gaat goed met haar. Ze heeft anderhalve week in het UMCG gelegen op de intensive care en is inmiddels alweer 6,5 week in het Martini ziekenhuis. Eerst op de high care en nu al twee weken op de rooming-in. Ze mag bijna mee naar huis.

Ik geloof erin dat Jayley al haar kracht aan Mayla heeft gegeven. Ik ben zo trots op mijn sterke meisjes en ook trots op mijzelf en iedereen die in ons heeft geloofd en gesteund! Gelukkig is de meest spannende tijd achter de rug en kunnen we straks lekker genieten thuis, ook van de aanwezigheid van Jayley want ik voel dat ze bij ons is en ons beschermt.

~ trotse mama van 4 mooie meisjes