Leya

Eindelijk was het moment daar, de 20 weken echo. Tijdens onze reis door Europa zagen we langzaam een buikje groeien en voelden we de eerste schopjes. We zouden begin januari ontdekken of we een zoon of dochter krijgen, spannend!

‘Ik verwijs jullie door naar het ziekenhuis.‘

De baby was aan de kleine kant voor het aantal zwangerschapsweken. Beiden zijn we niet bepaald groot, zou dat het zijn? We besloten om positief te blijven en vooral niet te Googelen. De baby werd diezelfde dag nog grondig onderzocht, het was een uitgebreide echo. Uiteindelijk werd er een vroege groeiachterstand geconstateerd, de reden hiervan was nog niet bekend.

Slecht werkende placenta 

We hielden vertrouwen in de baby, wie weet maakt ze nog een groeispurt door en zit ze zo weer hoger in de groeicurve. Ik begin toch te Googelen naar de diagnose vroege groeiachterstand. En vind daar hele wisselende, maar ook positieve verhalen. Twee weken later volgde weer een echo, ze is gegroeid! Echter is er een verhoogde weerstand in de doorbloeding van de navelstreng gezien, wat duidt op een slecht werkende placenta. Er volgden vele echo’s, eerst wekelijks, vervolgens twee keer in de week. De baby bleef gelukkig groeien, alleen wisselde de doorbloeding van de navelstreng telkens.

Slecht nieuws

In de 25^e zwangerschapsweek was de doorbloeding verslechterd. Dit betekent dat als de baby het in mijn buik niet meer goed heeft, de couveuse de beste plek is. De baby zal sowieso eerder gehaald worden middels een keizersnede. Wat dat voor de baby betekent zou een neonatoloog (babyarts) aan ons uitleggen. Het was heel tegenstrijdig allemaal, omdat ik (gelukkig) nergens last van had.

Zero flow

Helaas bleek een week later dat er zero flow was, ik moest per direct worden opgenomen. Dagelijks kreeg ik in het ziekenhuis een of twee keer per dag een CTG-meting om te zien hoe de baby het in de buik heeft. Ik kreeg longrijpingsprikjes voor de baby, we kregen informatie over de keizersnede, uitleg van de neonatoloog en een rondleiding op de NICU. Ondanks dat bleven we hoop houden, die 32^e zwangerschapsweek wilden we halen.

De (moeder)koek is op

De CTG-meting werd steeds slechter en daardoor langer en spannender. Met 30 weken voel ik haar minder goed bewegen en laat ze ook een strakke lijn en dipjes zien op de CTG. De gynaecoloog kwam ons daarom 14 maart vertellen dat ze geboren moet worden. Dit kon die dag niet meer in Isala Zwolle (waar ik al vier weken was opgenomen), omdat de NICU vol lag. We werden met een ambulance vervoerd naar het UMCG in Groningen. Eenmaal daar was Leya binnen drie kwartier middels een spoedkeizersnede geboren!

Goeie start

Leya was goed voorbereid waardoor ze een hele goede start had. Ze groeit goed, haar geboortegewicht (920gram) is inmiddels verdubbeld. Na ademondersteuning (CPAP en high flow) te hebben gehad, doet ze dit inmiddels al helemaal zelf. Gelukkig mochten we naar negen dagen weer terug naar Zwolle. Hier ligt Leya nog steeds vanwege haar wisselende glucosewaardes. Zodra dit stabiel is, mag ze leren drinken en kan ze hopelijk snel mee naar huis.

Tijdens de fotoshoot was Leya vier weken oud. Een dag na de fotoshoot mocht ze uit haar couveuse en in een wiegje.

Dankjewel Daniëlle voor de fijne foto sessie, we staan er prachtig op!

Jort & Ellis