Joris

Van de fotograaf:

Op 12 november mocht ik Joris fotograferen, voor mijzelf extra spannend want dit was mijn proefreportage voor Stichting Earlybirds. Joris is in het Deventer Ziekenhuis geboren met 36 weken na een pittige zwangerschap. Na zijn geboorte bleek hij longproblemen te hebben en omdat zijn situatie verslechterde werd hij overgeplaatst naar het Wilhelminia Kinderziekenhuis in Utrecht, omdat hij aan de beademing moest. Na een week was zijn situatie weer goed genoeg om terug naar Deventer te kunnen om daar verder aan te sterken. Op de dag dat ik aanwezig was voor de reportage was Joris 16 dagen oud.

In het Deventer Ziekenhuis ontmoette ik de vader van Joris in de centrale hal waarna we naar de afdeling Neonatologie liepen om de rest van het gezin te ontmoeten. Ik maakte kennis met de moeder van Joris en zijn trotse zus. Joris lag nog lekker in zijn bedje te slapen. We hadden om 11.30 uur afgesproken, omdat hij om die tijd altijd een voeding krijgt. Joris werd uit bed gehaald en zijn mama deed de controles. Zijn temperatuur en gewicht werden gemeten waarna Joris schone kleertjes aan kreeg. Zijn zus keek geboeid toe. Hierna was het tijd voor de voeding. Er werd gestart met borstvoeding wat later werd afgewisseld door sondevoeding, omdat Joris nog niet sterk genoeg is om volledig zelf uit de borst te drinken. Omdat Joris toch wel wat moe was, werd hij weer lekker in zijn bedje gelegd waarna ik ook weer naar huis ging.

Lieve Joris, ik hoop dat het nu heel goed met je gaat en dat je papa, mama en zus volop van je genieten!

—————

Van de ouders:

Op donderdagavond 26 oktober breken thuis spontaan de vliezen na een pittige zwangerschap van 36 weken. Diezelfde middag zijn we nog in het ziekenhuis geweest voor een controle en een gesprek over de naderende bevalling. We grapten op de terugweg nog tegen elkaar dat we er misschien beter hadden kunnen blijven. Onze dochter is namelijk ook met 36 weken geboren.

De verloskundige komt thuis en we mogen gelijk door naar het ziekenhuis in Deventer. Na een bevalling van 11,5 uur wordt Joris geboren. Meteen na de bevalling wordt hij op mijn borst gelegd. Ik merk dat hij moeite heeft met ademen, hij pruttelt en gorgelt vooral. De verpleegkundige meet zijn saturatie en dan wordt hij meegenomen voor onderzoek. Vervolgens wordt hij opgenomen op de afdeling neonatologie. Hij gaat aan de Cpap en later aan de Bipap (beide zijn ademondersteuningen) maar dit is niet voldoende. Ook krijgt hij antibiotica omdat hij misschien een longinfectie heeft.

Op dag 2 na de bevalling wordt besloten om hem over te plaatsen naar de NICU Neonatale Intensive Care Unit ) van het Wilhelmina Kinderziekenhuis te Utrecht omdat hij aan de beademing moet. Wij rijden achter hem aan terwijl hij met de ambulance naar Utrecht wordt gebracht. Eenmaal daar melden wij ons bij de NICU. Joris is ondertussen geïnstalleerd in de couveuse en ligt er voor het eerst sinds de bevalling ontspannen bij. Voor ons een prettig gezicht na alle onrust en stress bij hem. Wij mogen een nachtje op de kraamafdeling in het WKZ slapen. Uiteindelijk heeft Joris een week in Utrecht gelegen. De beademing werd in de loop van de week afgebouwd en hij ging aan de optiflow. Ook zag hij erg geel waarvoor hij onder de lamp moest liggen. Wij konden verblijven in het Ronald McDonald huis naast het ziekenhuis. Heel fijn dat deze mogelijkheid er is, je wilt als ouders het liefst heel dichtbij je kindje zijn in zo’n situatie.

Na een week was hij voldoende opgeknapt om terug te kunnen naar Deventer. Daar heeft hij nog twee weken op de afdeling neonatologie gelegen om aan te sterken en zelf te leren drinken. Gelukkig was het ook in Deventer mogelijk om zoveel mogelijk bij hem te zijn en dat deden we dan ook.

Ondertussen is Joris fijn bij ons thuis. Het gaat goed met hem. Hij drinkt nu zelfstandig en groeit goed. Helaas moeten we binnenkort opnieuw met hem naar het WKZ Utrecht omdat hij een liesbreukje heeft. Dit komt vaker voor bij prematuur geboren kinderen.

De afgelopen tijd was erg hectisch, we werden geleefd en hadden niet veel tijd om bij dingen stil te staan. We waren dan ook erg blij met het aanbod van Erica om mooie foto’s van ons gezin te maken. Zo hebben we een blijvende herinnering aan een intensieve periode. We zijn heel erg trots op Joris, maar ook op zijn grote zus en alle lieve mensen om ons heen die ons de afgelopen tijd hebben geholpen en gesteund.