Jason & Tyler

De Bevalling van Jason en Tyler:

Het is zaterdagochtend tien voor half 6 en de vliezen braken. Henry en ik zijn eigenlijk in shock want we zijn nog maar 34,1 weken in verwachting, en we zaten midden in een verbouwing zodat we een extra kamer zouden hebben voor de tweeling.
We belde het ziekenhuis en moesten komen. Ons oudere zoontje Roan brachten we onder bij mijn zus, niet wetende hoelang het zou gaan duren.
In het ziekenhuis besloten ze om zo lang mogelijk te rekken en hopelijk tot maandag te wachten tot de bevalling. Henry ging ondertussen naar huis om heel hard door te zetten met de verbouwing. Maar om 4 uur moest hij alweer richting het ziekenhuis komen omdat de weeën toch kwam en doorzetten. We hadden in ons bevallingplan aangegeven dat we op tijd wilde starten met een ruggenprik zodat ik niet te vermoeid zou raken. Aangezien onze vorige bevalling van begin tot eind 52 uur duurde. Gelukkig konden we snel terecht voor de ruggenprik. Ook bespraken we met de artsen om meteen na de bevalling te starten met een antibiotica voor mij en de kindjes.
Helaas reageerde ik niet helemaal lekker op de ruggenprik en viel vaak weg, tot grote angst van Henry. Die zag zijn vriendin en kinderen wegzakken en was vol angst. Er werden artsen bij gehaald en er werd pepmiddel opgezet om me terug te halen. Aangezien niet alleen ik slecht reageerde op de ruggenprik maar daarmee de tweeling ook. Toen ik eenmaal bij was, en de ruggenprik begon uit te werken mochten we bijna al starten met de bevalling. Onze twee zoons Jason en Tyler zijn om 02:32 uur en om 03:04uur geboren. Helaas had ik veel bloed verloren en liet de placenta niet los dus werd doorgebracht naar de OK. Eenmaal terug daarvan voegde ik me bij Henry om bij onze twee zoons te kijken die inmiddels op de Neonatologie lagen in een couveuse. En dan zie je twee hele kleine baby’tjes, aan al die apparatuur. Het komt gewoon niet binnen dat het onze kinderen zijn die daar liggen. We waren er letterlijk nog niet klaar voor. Gelukkig zijn het twee kleine vechtertjes, en de weken erna in het ziekenhuis weten ze langzaam van steeds meer slangetjes en metertjes af te komen. Maar als ouder zit je zo vol emoties, elke keer als een monitor af gaat, elke keer als je weer alle voeding naar buiten ziet komen. En elke keer als je het gewicht nog verder ziet zakken.
Gelukkig hebben de artsen, en verpleging van de Gelderse Vallei er alles aan gedaan om ze zoveel mogelijk te laten aansterken. Zodat ook wij na weken ziekenhuis als gezamenlijk gezin naar huis kunnen.
Een lieve verpleegster wees ons op de mogelijkheid van een foto shoot via Earlybirds. En we voldeden aan de voorwaarde. Chantal nam contact met ons op, en kwam ons gezin in onze beschermde, zorgen periode op de foto zetten. Want hoe moeilijk de periode in het ziekenhuis ook was, vol zorgen en verdriet maar ook vreugde. Dit maakt ons als gezin van vijf alleen maar nog sterker voor de toekomst.

Namens de fotograaf,

Een tweeling is altijd erg speciaal om te mogen fotograferen. Ik ontmoete Jason & Tyler in het Gelders Vallei in Ede. Ze lagen nog lekker te slapen, dus mocht hun grote broer de earlybirdjes uitpakken. Voor het eerst samen in bad met hulp van papa en Roan, lekker geniet en ontspannen in het warme water. Tijds het foto’s maken kan Roan zijn ogen niet van zijn broertjes afhouden, hij kan niet wachten om ze op schoot te krijgen en te knuffelen, wat een lieve trotse grote broer! Dan is het etenstijd, eerst aan de borst proberen dit gaat Tyler al erg goed af. Jason is al te moe van fotomodel spelen dus daar probeert papa nog even de fles. Sterk goed aan boys, dan mogen jullie snel naar huis mee met papa mama en Roan. Jullie zijn een mooi gezin en ik wens jullie heel veel geluk en liefde toe met zijn 5^e!