Jack

Dat wij een kleine vechter hebben is ons de afgelopen maanden heel duidelijk geworden. Dat wij als papa en mama apetrots zijn staat dan ook buiten kijf! Ik kampte gedurende de hele zwangerschap met bloeddrukproblemen door een verkeerd aangelegde placenta.  Nadat ik tijdens de zwangerschap al eerder was opgenomen, werd ik bij 27 weken opnieuw opgenomen in het VUmc. Die dag was namelijk op de echo zichtbaar dat de groeiachterstand van Jack was toegenomen en dat de druk op de navelstreng en diverse vaten van Jack afwijkend waren.  Een te hoge druk op de navelstreng zorgde voor een tekort aan bloed richting de kleine man, hierdoor is Jack in spaarstand gegaan en werd zijn gezondheid een heel wankel evenwicht.

We wisten al dat ik de zwangerschap niet tot 40 weken zou kunnen voldragen, maar we kwamen nu wel in een stroomversnelling terecht. Nadat ik in een bedje was gelegd werd direct gestart met de longrijpers en een magnesiuminfuus. Er werd verteld dat de kleine waarschijnlijk die dag of uiterlijk de volgende dag geboren zou worden en dat dit sowieso d.m.v. een keizersnede zou plaatsvinden. En we werden gewaarschuwd voor wat er direct na de geboorte met Jack zou gebeuren. De eerste 48 uur in het ziekenhuis waren een rollercoaster. Jacks papa en ik konden niet anders dan de controle loslaten en zien wat de tijd zou brengen.

Wat de tijd ons bracht waren extra dagen, best wel veel extra dagen..! Want na de eerste 2 dagen tientallen uren aan het CTG te hebben gelegen, durfden de artsen de keizersnede nog wel wat uit te stellen. Met meerdere echo’s per week en 2 -3 maal per dag een langdurig CTG werd Jack goed in de gaten gehouden. Gedurende die periode kregen Rudi en ik de kans om ons mentaal voor te bereiden op de vroeggeboorte. Ook kregen we de kans om zijn namen met elkaar te kiezen.

De zwangerschapshypertensie werd zwangerschapsvergiftiging, maar Jack was stabiel en we waren enorm dankbaar voor elke dag dat hij langer in de buik kon zitten. Het behalen van de 28 weken zwangerschap werd uitgebreid gevierd. En zelfs na dat moment zijn er nog wat dagen bijgekomen, 6 om precies te zijn. Op 7/12/’15 stond er weer een echo gepland en mijn man en ik zagen het al, geen goed nieuws..! De druk op de navelstreng was fors toegenomen en er was zelfs een “reversed flow” te zien. Terug op de ziekenhuiskamer weer aan het CTG en in gesprek met de arts. We hoopten nog wat dagen te kunnen rekken, maar toen op het CTG een gigantische dip van Jacks hart hoorbaar was, werden de alarmbellen gerinkeld. Alle witte jassen stroomden de kamer in, en snel naar de OK waar een spoedkeizersnede gedaan werd. Ik stond stijf van de spanning, maar was enorm opgelucht toen ik Jack kort na zijn geboorte hoorde huilen. Een heel bescheiden huiltje, dat wel, maar hij huilde en dus wist ik dat hij leefde!

Jack is geboren na een zwangerschap van 28 weken en 6 dagen, met een gewicht van 880 gram en een lengte van 37 cm. Op de NICU in de VU werd zijn strijd om te leven voortgezet. Het groeien en verdragen van voeding gaat erg goed. Maar helaas is gebleken dat Jacks longblaasjes, ondanks de longrijpers, onvoldoende ontwikkeld waren en er begon een wekenlang proces van het heel, heel langzaam afbouwen van de ademhalingsondersteuning. Na 2 dagen beademing, 4 weken NIPPV en nog eens 3 weken CPAP wilden Rudi en ik zo graag dat Jack eindelijk van de sprietjes in zijn neus en het continue stressvolle uitzuigen verlost zou zijn. En nadat Jack na al 3x op de nominatie had gestaan om naar de post IC te gaan, ging dat weer niet door omdat Jack niet stabiel genoeg was. De teleurstelling en angst voor Jacks gezondheid waren intussen heel groot, maar daar was Jessica (Koopmanschap) van Earlybirds…

Op 23 januari heeft Jessica uitgebreid de tijd genomen om mooie foto’s van Jack en zijn papa en mama te maken. Er hing een super fijne en ontspannen sfeer, en omdat Jessica zo lief en ontspannen is, voelden we ons meteen op ons gemak. Ook Jack had meteen door dat Jessica een topper is, want hij was heerlijk relaxed. Deze ochtend was een absoluut hoogtepunt in een hele zware periode en toen hadden we de foto’s nog niet eens gezien. Na de foto’s ontvangen te hebben is het helemaal duidelijk, Jessica is een kanjer van de bovenste plank! Niet alleen een zeer fijn persoon, maar ook nog eens een vakvrouw die werkelijk prachtige sfeervolle foto’s heeft gemaakt.

De fotoshoot was een enorme traktatie en de dag erna volgde de slagroom op de taart…  Er was weer een plekje vrij op de post-IC in het OLVG en Jack was stabiel genoeg om na 7 weken eindelijk de NICU te verlaten. In het OLVG hebben we intussen alweer wat hoogtepunten kunnen vieren. Intussen weegt Jack 2200 gram, heeft na nog een week CPAP inmiddels een snor en hij heeft genoten van zijn eerste badje.

De fotoshoot met Jessica is een prachtig keerpunt in een hele heftige periode gebleken. Lieve Jessica, je bent een prachtig mens, duizend maal dank voor de geweldige foto’s!