Aimey

Op 23 december 2015 kreeg ik ineens buikkramp. We dachten aan een buikgriepje of misschien iets verkeerds gegeten. Na een zwangerschap die volgens het boekje verliep moesten we ineens naar het ziekenhuis. Tot op het moment dat we naar de OK gingen, waren we nog in de veronderstelling dat we alleen wat pijnstilling zouden krijgen. Na de CTG raakte iedereen om ons heen in de stress. We hebben geen enkel moment kunnen twijfelen
of panikeren want tussen het eerste moment van stress en de geboorte van Aimey zat slechts een kwartier. Ze kwam met een keizersnede ter wereld.

Uiteindelijk bleek dat de placenta had losgelaten van de baarmoederwand, waardoor Aimey de laatste minuten in de buik geen zuurstof heeft kunnen krijgen. Gelukkig is het met Aimey goed afgelopen en waren we op tijd in het ziekenhuis. Aimey heeft vanaf het allereerste begin erg goed gereageerd op alles wat de artsen met haar deden, ook al waren de eerste dagen erg kritisch.

Toen we de eerste dagen doorkwamen werd alles in werking gezet, we moesten een geboortekaartje ontwerpen, zelf nog herstellen en zorgen dat alles een plekje kreeg, bezoek ontvangen en daar omheen ook nog onze dochter bezoeken, wat vanaf dat moment echt prioriteit nummer één was.  Foto’s maken verdween naar de achtergrond. We waren vooral aan het genieten van elk moment met elkaar, omdat we inmiddels wisten dat dit niet zo vanzelfsprekend was.

We kwamen via vrienden in aanraking met Earlybirds, op 28 januari was het zover en mocht Aimey gefotografeerd
worden, op haar eigen afdeling. Bastiaan maakte foto’s van iets heel ‘normaals’ als in bad gaan. Hij liet ons gewoon ons ding doen en schoot hiervan een hele reeks foto’s. Het resultaat waren verbluffend mooie foto’s die precies weergaven hoe wij met onze dochter omgaan. Aimey werd tijdens de shoot niet extra belast en kon gewoon haar ritme volgen. En ergens in het midden van de shoot hebben we ook onze eerste echte gezinsfoto gekregen.