Fenn

Daar is je kindje dan ineens. Totaal onverwacht en onvoorbereid meldde onze Fenn zich met 30 weken en 2 dagen. Een onbezorgde zwangerschap, het hoeft allemaal niks te betekenen, want voor je het weet ben je papa en mama.

Ik werd de ochtend van 23-08 wakker en had erg veel pijn in me rug. Maar goed, ik ben niet groot dus het zal allemaal wel wat zwaarder worden met 30 weken. Ik zou gaan sporten maar voelde me niet goed genoeg om te gaan. Iets in mij zei me dat ik die ochtend thuis moest blijven.

Zoals elke vrijdag werkte ik vanuit thuis en besloot even op de bank te gaan zitten. Verstandig dacht ik, want hoe vaak had ik al niet gehoord dat ik wat rust moest pakken tussendoor, aangezien ik snel harde buiken kreeg. Ik had om 11 uur nog een afspraak bij een gezin thuis, waar ik (achteraf gezien) met weeën naartoe ben gereden. In de auto merkte ik al dat de pijn zich tot een hoogte punt bracht en weer afzwakte. Maar nog steeds had ik de link niet gelegd dat HET was begonnen. Het gesprek kapte ik af en snel reed ik terug naar huis. De rit leek wel uren te duren. Omdat ik merkte dat de pijn niet minder werd en er een patroon in zat, besloot ik toch maar even te timen. Om de 3 minuten kwam het. Dit is niet goed, dacht ik. Dus ik belde de verloskundige om te overleggen. Ze stelde voor even naar de praktijk te komen. Eenmaal daar begon ik mij steeds meer zorgen te maken wat dit kon zijn, ze wilde even inwendig voelen. Met grote ogen keek ze mij aan en vertelde me dat ik mijn vriend moest gaan bellen. Ik had al 4 cm ontsluiting. Totaal in paniek barstte ik in tranen uit en riep dat ik er niet klaar voor was, dat hij er niet klaar voor was en ik dit niet wilde.

En vanaf dat moment ging alles heel snel. Er werd een ambulance gebeld en ik probeerde mijn vriend te bereiken die op dat moment nog rustig op zijn werk zat. Uitgerekend die ene dag in het jaar was de batterij van zijn telefoon leeg, maar kon ik hem gelukkig via het bedrijf te pakken krijgen. We troffen elkaar pas in het Radboud UMC in Nijmegen, waar ik ondertussen al weeënremmers en medicatie had gekregen om de longen nog te rijpen. De weeën namen na enige tijd af en ik was enorm opgelucht. Maar nog geen uur later brak het toch door en had ik volledige ontsluiting. Heel snel werd onze lieve Fenn geboren, waarbij hij door een team van artsen werd meegenomen ter controle. Papa mocht met Fenn mee. De 2,5 uur voordat ik hem mocht zien duurde erg lang. Maar daarna mocht ik mijn zoon eindelijk bewonderen. Vol met plakkers, beademing en slangetjes konden we een glimp van zijn gezichtje zien. Wat bijzonder.

De weken daarna worden we als onwetende ouders geleefd tussen ziekenhuis en thuis. Langzaamaan begint het te wennen, te dalen en beseffen we dat we ouders zijn. Maar alles voelt tegelijkertijd ook zo onwerkelijk. De ene dag is makkelijker dan de ander. Het gaat om geduld, acceptatie en het delen van intens geluk samen.. Inmiddels ligt Fenn in het reguliere ziekenhuis en groeit hij elke dag. Elke kleine stap van in badje gaan, zelfstandig drinken en een ademhalingsdipje minder zijn we trots. Fenn is nu 5 weken oud en we kunnen niet wachten totdat onze kleine vechter mee naar huis kan. We zijn onwijs dankbaar voor de prachtige foto’s die Mieke voor ons heeft vastgelegd tijdens deze trotse momenten. Wat een prachtig initiatief.

Tot slot een gedichtje voor alle ouders, vanuit de ogen van jullie kindje.

“Het gaat helaas niet volgens plan, ik ben te vroeg gekomen.
Ik heb heel erg mijn best gedaan, maar kon het niet voorkomen.
Ik weet hoeveel jullie van me houden, ik voel het door het glas.
Het is lastig om mij zo te zien, ik zou willen dat het anders was.
Dus hou me dicht tegen jullie aan, jullie huid is nu mijn thuis.
En als de tijd rijp is, ga ik met jullie mee naar huis.”

———————————

Van de fotografe:

Lieve Daniëlle en Ruud,

Wat zal het een spannende tijd zijn geweest toen Fenn zó onverwacht werd geboren. Als ik dan zie hoe helder hij tijdens de reportage de wereld in kijkt, dan denk ik : “Die komt er wel”. Ik hoop dat jullie snel samen thuis kunnen gaan genieten, Fenn maakt in ieder geval mooie stappen in die richting!

Heel veel geluk en gezondheid voor jullie, liefs en een knuffeltje voor Fenn.
Mieke.