Daan

Van de ouders
Het krijgen van een tweede kindje, een lang gekoesterde wens, een grote droom. Dolgelukkig waren we met een positieve zwangerschapstest! Door eerdere miskramen was het een spannende zwangerschap. Maar wat was het fijn toen we je konden voelen bewegen in de buik! Liefkozend noemt jouw grote zus Saar je ‘Sam’. Het genieten kon beginnen. Helaas was dat van korte duur. Tijdens de 27e zwangerschapsweek verloor ik vruchtwater terwijl ik voor de klas les stond te geven. Ik had een scheur in het vruchtvlies en moest bedrust houden in het ziekenhuis in Zwolle. Na twee weken bedrust kondigde Daan zich aan. Een prachtig, sterk ventje werd geboren met 29 weken. Het is een mooi, tevreden mannetje met grote ogen.

Daan gaat als een speer! Hij ontwikkelt zich volgens het boekje op de NICU in Zwolle, terwijl wij met onze dochter Saar in het Ronald McDonald huis mogen blijven logeren. Een fijne, prachtige mogelijkheid, maar wat is het pittig om je baby achter te moeten laten! Dagelijks zitten we aan de couveuse. In de ochtend komen we met zijn drietjes. Een luier verschonen, troosten en liedjes zingen. Zowel wij als Daan genieten hier van! In de middag mag Daan met zijn moeder buidelen en in de avond doet hij dit met zijn vader. Ook gaat hij hier voor het eerst in bad, waar zijn zus uiteraard fantastisch helpt. Als Daan na 2,5 week nog maar minimale ademhalingsondersteuning nodig heeft, mogen wij met hem naar het ZGT in Almelo. Een ziekenhuis met een prachtige moeder-kind afdeling! We mogen dag en nacht bij Daan blijven. Zelfs Saar mag zo nu en dan blijven logeren. Wat zijn we trots op hoe Daan zich door deze pittige start heen vecht. Daan geniet van het buidelen met papa, mama en zijn grote zus.

Helaas begint Daan te kwakkelen met zijn gezondheid. Zijn bilirubine (gele stofje) blijkt te hoog en zijn HB te laag. Na verschillende onderzoeken zijn ze ervan overtuigd dat Daan de aandoening ‘sferocytose’ heeft. Zijn rode bloedcellen zijn anders van vorm waardoor zijn lichaam deze veel te snel afbreekt. Het dagelijks bloedprikken om zijn HB en bilirubine te bepalen, is zwaar voor Daan. Knuffelen en liedjes zingen ontspannen hem zichtbaar. Vele bloedtransfusies volgen. Ondanks dat Daan te kampen heeft met weinig energie, lukt het hem om te leren drinken uit de fles en zijn ademhalingsondersteuning helemaal af te bouwen. Als Daan ook nog eens 48 uur dipvrij is, mogen we naar huis, iets waar we onwijs naar uit hebben gekeken! Ondanks dat er nog wekelijks ziekenhuisbezoekjes op de agenda staan en verschillende bloedtransfusies zullen volgen, genieten we intens van ons prachtige gezin! 

Van de fotograaf
Op zaterdag 15 april stap ik het ZGT binnen voor de reportage van Daan. Naast fotograaf ben ik juf. En de zus van Daan, Saar, zit bij ons op school. Ik was aan het kletsen met Saar en ze vertelde over Daan in het ziekenhuis. Ik vertelde dat ik ook fotografeer voor een stichting die te vroeg geboren kindjes op de foto zet. Saar vertelde me dat een fotograaf langs zou komen, maar dat hij toen ziek was geworden. Ik vertelde Saar dat als papa en mama nog foto’s wilden, ik met alle liefde langs wilde komen. En zo stond ik 2 dagen later in het ziekenhuis. Daar trof ik een heerlijk tevreden mannetje aan dat lekker in zijn wiegje lag te slapen. Daan had al een hele weg afgelegd, maar het ging gelukkig heel goed. Zodra hij 48u dip vrij is, mag hij naar huis. En wat blijkt, 3 dagen na de reportage mocht Daan lekker mee naar huis! Lieve Daan, wat fijn dat je lekker met papa, mama en je grote zus mee naar huis mocht. Ik weet zeker dat Saar goed voor je gaat zorgen en als je wat groter bent, kunnen jullie heerlijk samen spelen!!

Lieve groet,Anouk Masselink