Cas

Afgelopen vrijdag mocht ik mij weer inzetten voor stichting Earlybirds, voor het eerst dit jaar mocht ik weer naar Enschede (MST). Ik had er zin in! In het contact dat ik met de ouders heb gehad, bleek dat Cas al bijna weer naar huis mocht, super goed nieuws!

Ik werd ontvangen door ontzettend lieve en enthousiaste ouders & grote broer Finn. Ik mocht heerlijk mijn gang gaan en de ouders deden ook hun “ding”.. door de gezelligheid en enthousiasme kon ik deze (vind ik) leuke plaatjes schieten..

Lieve ouders, Finn en Cas.. ik wens jullie het beste, liefde en geluk toe!

Liefs Antoinette

Ouders:

Dinsdagochtend 2 februari 2016, 06.30 (stipt! Concluderend uit de digitale cijfers van de telefoon). Ik werd wakker van gebroken vliezen. Shit, 35 weken en 3 dagen zwanger, hij moest nog even blijven zitten! Mijn vorige zwangerschap eindigde ook voortijdig, bij 34 weken en 2 dagen, dus vond ik het spannend of ik deze keer zou voldragen ja of nee. Helaas mocht dat niet zo zijn, en ik had me er enigszins op voorbereid ‘wat als toch..’. Dus dat zorgde ervoor dat de start van mijn wederom voortijdige bevalling niet als een klap in mijn gezicht kwam. Ik had er alle vertrouwen in dat ik ook dit keer een gezond ventje op de wereld zou zetten!
Gebeld met de verloskundige en ze stond binnen een kwartier naast ons bed. Waarschijnlijk een hoge vliesbreuk en hmm.. twijfel over de ligging van ons kindje. Meteen door naar het ziekenhuis (ondertussen snel onze oudste naar de opvang gebracht) en aldaar is er voor de zekerheid een echo gemaakt. Wat bleek: onze kleine man bleek in een volledige stuit te liggen! Voetjes eerst. Onmogelijk om van te bevallen, maar mijn weeën kwamen al wel vlot en snel op gang. Ons kindje móest eruit, voordat ik alsnog half ging bevallen. Gelukkig kon er eigenlijk á la minute een keizersnede gepland worden. Voor ik het wist stond er een lief en kundig team van groene mutsjes om me heen en werd onze mooie gezonde zoon Cas ter wereld gebracht!
Voor zijn 35 weken en 3 dagen deed hij het erg goed. Hij mocht meteen samen met mij naar de kraamafdeling. Even leek het alsof hij een waanzinnige start ging maken, vrijwel net zo als een voldragen baby. Maar al gauw bleek dit toch teveel gevraagd. Cas viel in korte tijd redelijk wat af, was erg moe, zag geel, dronk slechter en kon zijn temperatuur niet zelfstandig onder controle houden. Het duurde niet lang voordat de verstandige en prettige keuze werd gemaakt dat Cas op de MediumCare afdeling beter af zou zijn. Deze afdeling is een verlengstuk van de Neonatologie, waar je 24/7 bij je kindje kunt zijn, samen in een privékamer. Heel erg fijn en ideaal! Cas werd op een lekkere warme tafel gelegd -een soort van electrische deken- en kreeg een sonde ingebracht. Doordat hij even geen energie hoefde te steken in het zichzelf op temperatuur houden, in combi met de voedingen gedeeltelijk door een sonde, krabbelde Cas snel op: hij kwam weer aan en zijn temperatuur schommelde veel minder. Al met al had hij dit zetje nodig en dat was helemaal prima. Cas heeft uiteindelijk 12 dagen in het ziekenhuis gelegen en mocht op Valentijnsdag met ons mee naar huis! 🙂 Hij krijgt nog steeds gedeeltelijk sondevoeding, maar dat doen mijn vriend en ik zelf, dankzij het Sondevoeding-thuis Project én het fantastische Kinder Thuiszorg team, i.s.m. de fijne verpleegkundigen van de Neonatologie, die allen dag en nacht voor ons klaar staan.
Cas komt er wel en we zijn heel trots op hem!