Bodine & Elivia
In het midden van de onvoorspelbare wendingen van het leven, zijn er momenten die helder schijnen en ons herinneren aan de schoonheid van veerkracht en liefde. Onlangs ontvouwde zich zo’n moment in een ziekenhuiskamer, waar een familie twee kostbare toevoegingen aan hun clan verwelkomde – premature tweeling meisjes.
Ondanks de uitdagingen die gepaard gaan met vroeggeboorte, greep deze familie de kans aan om hun nieuwe zegeningen te vieren met een hartverwarmende fotoshoot. Met een bijna tweejarige zoon die al vreugde in hun leven bracht, markeerde de komst van zijn babyzusjes het begin van een nieuw hoofdstuk vol liefde en gelach.
De ziekenhuis fotoshoot legde niet alleen de delicate schoonheid van de pasgeboren tweeling vast, maar ook de overweldigende liefde en anticipatie die uitstralen van hun ouders en grote broer. Elke klik van de camera vereeuwigde de tedere momenten van verbinding, knuffels en kleine vingertjes die zich vastklampen aan grotere – een getuigenis van de kracht van familiebanden.
In tijden van onzekerheid en medische complexiteit wordt het creëren van herinneringen nog belangrijker. Deze foto’s dienen als een baken van hoop en herinneren de familie aan hun reis door de storm en de immense vreugde die hen aan de andere kant te wachten staat. Ze zijn een tastbare herinnering aan de onwankelbare liefde die de tweeling omringt, een liefde die hen door elke uitdaging zal dragen.
Voor de ouders zijn deze foto’s een schatkamer vol herinneringen, waarin de vroege dagen van het leven van hun dochters worden vastgelegd en de overweldigende emoties van het ouderschap. En voor de grote broer bieden ze een kijkje in zijn rol als beschermer en een bron van eindeloze opwinding over zijn nieuwe verantwoordelijkheden. Het was zo’n voorrecht om hen allemaal te ontmoeten en een hartverwarmende herinnering waarom we dit voor de families doen.
Mijn hele zwangerschap van onze tweeling was erg zwaar. Zowel lichamelijk als geestelijk. Met 29 weken ben ik opgenomen in het AMC vanwege een verkorte baarmoederhals. Ik kreeg longrijpers en weeënremmers. Gelukkig mocht ik na een paar dagen naar huis en bleef het rustig in mijn buik. Met 31 weken zijn we met ons gezin (man en zoontje van bijna 2 jaar) verhuisd van Amsterdam naar Voorburg. Hier heb ik een week gewoond toen de bevalling begon.
Mijn vliezen braken in de ochtend van 5 februari om 4:15 ‘s ochtends. Mijn schoonouders kwamen direct om op ons zoontje te passen en wij reden naar het HMC Westeinde. Ik kreeg daar een infuus, longrijpers, weeënremmers, antibiotica en insuline (vanwege zwangerschapsdiabetes) om zo de bevalling uit te stellen. Het bleef die dag rustig in mijn buik. Om 21:00 begonnen echter de weeën. Ze waren nog wat onregelmatig en niet heel pijnlijk. Al gauw werden de weeën steeds pijnlijker en moest ik mij concentreren om de weeën op te vangen. De verloskundige stelde ook vast dat de bevalling was begonnen. Rond 22:30 werd ik aan de CTG gelegd. De meisjes deden het gelukkig goed. Om 23:45 kwam de verloskundige mijn ontsluiting meten. Ik maakte inmiddels al een flinke weeënstorm door en zat op 5 cm ontsluiting. Ik wilde graag in bad maar helaas zat ik om 00:15 al op 8 cm ontsluiting en was het daar te laat voor. Toen een kwartier later zat ik op 10 cm ontsluiting. Het ging dus ontzettend snel. Al gauw begon ik te persen en stond onze kamer al vol met medisch personeel. We waren in het totaal met z’n 12en op de kamer. Toen het persen niet echt vorderde, kwamen ze erachter dat baby 1 in aangezichtsligging lag. Toen ben ik direct naar handen en knieën gedraaid. Toen kwam baby 1 Elivia met 10 minuten om 01:01 op 6 februari ter wereld. Ze was goed aan het huilen en mocht op mijn borst liggen. 18 minuten later kwam baby 2 Bodine om 01:19 met haar beentjes eerst. Ze had iets meer moeite met ademen. Mijn man heeft beide navelstrengen doorgeknipt. De twee meisjes werden snel overgeplaatst in een couveuse en naar onze kamer op de neonatologie afdeling gebracht.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!