Ashley

Op dinsdag 5 juli om 6:30 uur werd ik wakker van mijn vliezen die waren gebroken. Ik was op dat moment 32 weken en 3 dagen zwanger. De verloskundige kwam langs en zegt: ‘Nou meid ik voel ontsluiting, ik denk dat je gaat bevallen’. Het eerste wat in mij opkwam was ‘ik ga onze kleine meid ontmoeten’, en dat is wat mijn man ook dacht op dat moment.

Met de ambulance werd ik naar het ziekenhuis gebracht om de weeën te remmen. De weeën remmers werkte alleen niet. De weeën werden steeds heftiger en kwamen korter op elkaar. Het deed zo’n pijn, mijn man heeft me er door heen gesleept met ademhalingsoefeningen die we tijdens de zwangerschapsyoga hadden geleerd. Op de echo zagen we dat onze kleine meid in stuitligging lag. Omdat ze een klein kindje zou zijn zou dit geen complicaties geven voor een normale bevalling.  Om half 11 hield ik het niet meer en kwam de gynaecoloog. Zij voelde dat ik al 8cm ontsluiting had en ze voelde een voetje. Een spoed keizersnede werd gepland. En om 10:58 uur is ons wondertje Ashley geboren.

Ze hoefde geen beademing en haar hartje klopte goed. Een sterkte dame volgens de artsen. Onze wereld stond stil en op z’n kop. Dolblij met ons mooie dappere grietje maar ook nog zo onwerkelijk. De tijd dat zij in het ziekenhuis heeft gelegen, 3,5 week, heeft ze het ontzettend goed gedaan. Ze ging met sprongen vooruit en was het gesprek op de gang. Des te moeilijker was het voor ons om haar steeds weer achter te laten.

Op zaterdag 30 juli hebben wij een geweldige fotoreportage gehad. Bijzonder was dit voor ons omdat het ook de dag was dat wij onze Ashley mee naar huis mochten nemen. Wij zijn Earlybirds en fotografe Vera ontzettend dankbaar voor dit aandenken aan deze periode.

*******************

De fotograaf:

Via een collega fotograaf kwam er een oproepje of iemand last minute een bezoek kon brengen aan een gezin die de komende 2 dagen al naar huis mochten. Het gaat zo goed met hun kleine meid namelijk! Ik had nog een mogelijkheid om de volgende ochtend langs te komen. Met moeder heb ik om 9 uur afgesproken. Moeder wachtte mij op bij de ingang en wanneer we elkaar net gedag hebben gezegd zei ze het volgende: “Ze mag deze ochtend al mee!” Wat een onwijs bijzonder goed nieuws! Ik mocht gelukkig ook nog blijven tot het vertrek, zodat ik hun bijzondere moment van vertrek nog vast kon leggen.

Wanneer ik binnen kom in hun eigen kamer en vader gedag te hebben gezegd, vraag ik eerst wat er deze ochtend op het programma staat. Ashley mag lekker in bad en daarna mag ze haar voeding krijgen. Buidelen zit er even niet in, omdat ze daar thuis alle tijd voor hebben. Beide ouders hebben Ashley in bad gedaan. Wat een teamwork zeg!

Na het badje was het tijd om bij moeder lekker te liggen voor een voeding. Ze kan sinds kort ook al heel goed uit de borst drinken. Wat een bijzonder en intiem moment om te mogen vastleggen voor hun. Ashley werd zowel voor als na de voeding gewogen om te zien hoeveel ze heeft gedronken. Ik had een borstvoeding nog niet eerder vastgelegd, dus ik was stomverbaasd in de zin van: Oooo jaaa! Dat kun je natuurlijk met een weegschaal controleren… Haha!!

Na het knuffelen en wat foto’s met z’n 3en te hebben gemaakt, begon het wachten. We hebben een tijdje gepraat over wat ze allemaal hebben meegemaakt en wat er gebeurde tijdens de momenten vóórdat Ashley zich aandiende. Ze vertelden over hun zorgen en we hebben ook gelachen. Ondertussen voelden we allemaal dat er een soort spanning heerste. Het voelde als de dag dat je gaat trouwen. Zo spannend! Rond 11.30 uur was het eindelijk zover! De verpleegkundige kwam langs voor het eindgesprek en dan mochten ze toch echt naar huis!

Lieve papa en mama van Ashley, ik wens jullie alle geluk van de wereld en ik hoop dat jullie van een hele fijne kraamtijd thuis kunnen genieten!

Groetjes, Vera