Xavi

Van de ouders:

Na een jarenlange kinderwens, gingen wij in september 2017 de “medische molen” in. In Maart 2018 begon ons ICSI avontuur. Het geluk was aan onze zijde, want bij de 1e poging waren wij half mei zwanger van ons 1e kindje. Wat waren we intens blij en gelukkig!

De 1e echo kregen we met 7 weken. Wat was dit spannend! We zagen een kloppend hartje en alles zag er goed uit. Onze 2e controle kregen we met 10 weken. Ook toen was alles goed en was het niet nodig om verder onder controle te blijven bij de gynaecoloog. Maar dit voelde voor ons niet goed en we mochten dan ook omdat we via ICSI zwanger waren geworden bij de gynaecoloog onder behandeling blijven. Op 12 september, toen Margreet jarig was, hadden wij de 15 weken echo. De gynaecoloog vroeg ons of we het geslacht wilden weten. Dat wilden wij heel erg graag. Het was direct duidelijk dat we een lieve knul verwachtten. Omdat het toen nog steeds heel erg goed ging met de zwangerschap hadden we afgesproken dat we de 20 weken echo nog in het ziekenhuis zouden krijgen en als deze goed was zouden we alsnog naar een gewone verloskundige gaan. De 20 weken echo was gelukkig helemaal goed en zijn 1x bij de verloskundige geweest voor een intake en controle.

Tijdens de zwangerschap had Margreet heel veel last van obstipatie en lage rugpijn. Maar ja, iedere zwangere heeft zwangerschapskwaaltjes. Voor de obstipatie kreeg Margreet een poeder wat goed werkte.

Op 22 november rond 19.00 uur kreeg Margreet pijn in haar buik. Zij dacht dat haar darmen weer verstopt zaten. Het was een zelfde soort pijn. Het straalde wel wat uit naar haar rug, maar geen seconde hebben we aan weeën gedacht. We waren pas 25 weken en 1 dag zwanger. Rond 02.00 uur ’s nachts was de pijn continue aanwezig en heeft Tjeerd de huisartsenpost gebeld. De bedoeling was om iets tegen de pijn te krijgen. Echter, dat liep anders. Na overleg met de dokter vertelde de assistente dat er hulp naar ons toe zou komen. Margreet die op de meldkamer 112 werkt, vertrouwde deze zin niet. Toen er 5 minuten later ook nog een ambulance verpleegkundige en chauffeur de slaapkamer instapte had zij zoiets van: wat komen jullie nou doen? Al snel moest zij de brancard op en gingen we naar het Albert Schweitzer Ziekenhuis in Dordrecht. Na een hoop gedoe mocht Margreet dan toch naar de afdeling Rhena gebracht worden om te kijken of er gynaecologisch iets aan de hand was. Daar aangekomen bleek na inwendig onderzoek dat Margreet ontsluiting had, maar dat de arts niet wist hoeveel centimeter ontsluiting zij had omdat er “iets” voor zat. Tot 3x toe werden we alleen gelaten omdat de arts de kamer uit liep en wij niet wisten wat er ging gebeuren. Na meerdere keren smeken om weeën remmers te krijgen en longrijping voor ons mannetje kreeg Margreet deze uiteindelijk. Toen moesten we ook gelijk met spoed naar het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam. Er werd ons door de ambulance verpleegkundige verteld dat we met 2 ambulances naar Rotterdam zouden gaan. In de 1e lag ik, bij mij ging een gynaecoloog mee, in de 2e ambulance ging een kinderarts met couveuse mee, voor het geval zij onderweg ging bevallen. Met gierende banden gingen we daarheen en achteraf had Margreet in de ambulance al haar 1e persweeën.

Een maal in Rotterdam aangekomen ging alles heel snel. Margreet mocht nog niet gelijk gaan persen. Eerst werd er met de echo gekeken hoe ons mannetje lag. Die bleek in stuit te liggen. Gelukkig was een keizersnede niet nodig omdat ons mannetje klein genoeg was om op de natuurlijke weg ter wereld te komen. Een half uur nadat we in het EMC kwamen mocht Margreet gaan persen. 26 minuten later was ons mannetje geboren! Hij werd gelijk meegenomen door het neonatologen team. Tjeerd moest van Margreet mee met ons kindje. Gelukkig waren zij zichtbaar voor Margreet aan de andere kant van de kamer. Er zat alleen een glazen wand tussen. Toen het met ons mannetje “goed” ging stak de neonatoloog 2 duimen omhoog als teken dat het “goed” ging.

Onze Xavi is op 23 november 2018 om 05.56 uur, na een zwangerschap van 25 weken en 2 dagen geboren en woog 920 gram. Helaas kwam bij Margreet de placenta niet los en moest deze operatief verwijderd worden. Tijdens de operatie heeft Margreet veel bloed verloren. Na de operatie mocht Margreet niet gelijk naar Xavi toe omdat ze op de IC nog met hem bezig waren. Later bleek dat ze er toen achter gekomen waren dat Xavi een hersenbloeding had. De eerste 24 uur waren kritiek, die kwam Xavi gelukkig goed door. Helaas kreeg Xavi de week erna 2 infecties waar Xavi heel erg ziek van is geweest. Toen ook Xavi zijn longetjes steeds verder achteruit gingen was er nog maar 1 laatste optie en dat was een heel zwaar medicijn. Xavi heeft letterlijk gevochten voor zijn leven en het medicijn heeft z´n werk gedaan. Na 3 weken kon eindelijk de volledige beademing eraf. Na 7 weken mochten we het Sophia verlaten en zijn we inmiddels alweer ruim 6 weken in het Amphia Ziekenhuis in Breda. Gelukkig gaat het naar omstandigheden heel erg goed met Xavi. De bloeding in zijn hoofdje is aan het wegtrekken, zijn longetjes en oogjes hebben milde schade opgelopen.

Toen Xavi al 12 weken oud was, en Margreet eigenlijk 37 weken zwanger had geweest is Luzanne van Stichting Earlybirds in het ziekenhuis geweest voor een mooie fotoshoot. Wat was dit fijn! Even alle zorgen die we (gehad) hebben vergeten en alleen bezig zijn onze lieve, knappe Xavi. Inmiddels weegt Xavi al ruim 3300 gram en heeft hij nog een heel klein beetje zuurstof via een neussonde en moet hij nog wat beter leren drinken.

Tjeerd, Margreet & Xavi de Graaf-Sleurink

—————-

Van de fotograaf:

Ik mocht naar kleine Xavi die met 25 weken heel onverwacht geboren is en als ik er ben 12 weken “oud” is Wat was dit weer ontzettend mooi om bij te mogen zijn. Zoveel warmte en liefde was er in de kamer. Xavi werd verzorgd, mocht in bad en kreeg een flesje. Hij deed zijn best om wat te drinken maar het was allemaal toch te vermoeiend voor hem, de rest van de voeding kreeg hij via de sonde. Ondanks alle zorgen die er geweest zijn en nog wel zijn hebben papa en mama er alle vertrouwen in dat alles goed komt met hun kanjer.

Lieve Xavi, ik wens je alle geluk van de hele wereld, samen met jou papa en mama gaat dat zeker weten goed komen!
Liefs Luzanne