Vince & Kai

Op 9 november kreeg ik de vraag of ik tijd had om van een tweeling een reportage te maken. Nou daar hoefde ik niet lang over na te denken. Een tweeling is en blijft speciaal. Enige dagen later had ik contact met de moeder van de tweeling, Vince en Kai. Helaas geen goed nieuws. Vince lag in het Sophia en was na zijn geboorte direct geopereerd aan zijn darmen. Hij had nu een stoma en met het overhevelen van ontlasting waren er complicaties ontstaan waardoor hij van medium care terug moest naar intensive care. Gelukkig ging het met Kai vanaf het begin al goed en was hij wel thuis. Het gesprek liet een diepe indruk op mij na. Eén kindje thuis en de andere vechtend voor zijn leven in het ziekenhuis. Vanwege de slechte gezondheid van Vince hebben we afgesproken pas een reportage te maken als Vince weer aangesterkt was. Na vele weken waarin ik geregeld terug moest denken aan het telefoongesprek en aan Vince kreeg ik uiteindelijk op 24 december het smsje waar ik naar uit keek. Vince was weer geopereerd, de stoma was verwijderd en het ging weer goed met het kleine mannetje!  Vince was overgebracht naar Pallieterburght waar hij in alle rust kon herstellen.

Zondag 3 januari was het dan eindelijk zover, ik ging Vince en Kai met hun ouders ontmoeten voor een foto reportage. Wat een mooi gezinnetje! Kai die heerlijk tevreden in zijn maxicosi lag te slapen en Vince die met grote ogen alles uitgebreid zat te bekijken. Als je hem ziet, zou je niet zeggen dat hij een aantal weken geleden nog voor zijn prille leventje aan het vechten was. Echt fantastisch. Zo alert en vol levenslust. Ondanks maandenlang elke dag naar het ziekenhuis voor Vince en Kai te verzorgen, waren de ouders van Vince en Kai opvallend positief en opgeruimd. Super om te zien hoe zij van hun twee mannetjes zaten te genieten! Ik weet zeker dat hun instelling en liefde, Vince er doorheen heeft gesleept! Maar ook de interactie tussen Kai en Vince was mooi om te zien. Kai werd helemaal rustig als Vince naast hem lag.

Gelukkig is er in de Pallieterburght wat meer ruimte dan in een normaal ziekenhuis waardoor we alle rust en ruimte hadden voor de reportage. Het beeld van het complete en gelukkige gezinnetje zittend op de bank zal ik niet snel vergeten!

Beste Ronald en Marielle, hartelijk bedankt voor de leuke en gezellige reportage. Ik vond het echt heel mooi om jullie zo samen te zien. Als ik aan jullie denk, hoe jullie omgaan met de hele situatie en als ik dan ook nog naar Vince kijk dan past er maar één woord. Veerkracht… Dat een klein mannetje en z’n ouders zo sterk kunnen zijn. Mooi om van dichtbij mee te maken! Ik hoop voor jullie dat nu definitief de tijd van genieten is aangebroken.

******

De ouders:

Via een van de verpleegsters werden we getipt over stichting Earlybirds. Na een mail aan de stichting werd er vrij snel contact opgenomen door Mike. Netjes via een sms wanneer het ons uit kwam om contact op te nemen. We hadden een heel fijn gesprek maar doordat Vince op dat moment heel erg ziek was besloten we eerst nog even te wachten. Toen het wat beter ging hebben we weer contact opgezocht met Mike. Wat super bijzonder dat je foto’s van onze mannen wilde maken. Het ging er heel relaxed aan toe en we hebben er echt van genoten. Het eindresultaat is echt iets waar we trots op zijn, wat een mooie foto’s, deze krijgen zeker een mooi plekje thuis.

Wat zijn we trots op onze mannen. Vince heeft al heel wat meegemaakt in z’n jonge leventje, maar wat zijn we blij dat hij zo’n vechtertje is. We zijn het Sophia ziekenhuis en het Pallieterburght enorm dankbaar voor de goede zorg. Wat geweldig dat er zoiets als het Pallieterburght bestaat, waar Vince met zoveel liefde, rust en goede zorg kon herstellen.

Eindelijk kunnen we nu thuis gaan genieten van beide mannen. Mike en stichting Earlybirds bedankt voor de mooie foto’s en de mooie ervaring.

Liefs Ronald, Marielle, Vince en Kai.