Timme

Timme prematuur geboren met 30 weken

Van de fotograaf:

Wat fijn dat we weer welkom zijn in de ziekenhuizen en we ouders weer een lichtpuntje mogen bezorgen. Wat heb ik dit gemist, het is zo bijzonder om op deze manier iets voor ouders te kunnen betekenen in vaak heftige tijden! Ik stond dan ook te springen om op pad te gaan en kennis te maken met Camiel en Amber en hun grote trots Timme. Op een zonnige middag mocht ik Timme en zijn ouders fotograferen. Na even kennis gemaakt te hebben, wordt al snel duidelijk in wat voor rollercoaster zij zijn beland. Met 30 weken kreeg Amber een zwangerschapsvergiftiging, waarvan ze erg ziek is geweest. Na twee weken wordt met een spoedkeizersnede Timme geboren. Wat een impact dit heeft, merk ik tijdens het gesprek direct. Amber vertelt open, maar ik zie dat het haar wat doet. Dit raakt me, je hoopt na een bevalling op een roze wolk te zitten, maar nu wordt weer duidelijk dat dit niet altijd het geval is. Camiel en Amber zijn wat gespannen voor de reportage, maar na de overhandiging van het gehaakte Earlybirdje en het zien van het fotoboek merk ik dat ze meer ontspannen. We lopen samen naar de kamer van Timme, een emotioneel moment voor hen, ontroerend om te zien. Langzaamaan zie ik een prachtige verandering, van gespannen en verdrietig, naar liefde en blijdschap. Al snel mag Timme lekker bij mama buidelen, zo’n mooi moment! De glimlach die verschijnt bij Amber, onbetaalbaar, zo mooi om te zien! Trots en vol liefde. Na een paar flinke boertjes en scheetjes, eerst even een flinke poepbroek verschonen! Als even later Timme ook nog uit de borst drinkt, stralen Camiel en Amber. Het liefst zouden ze Timme met couveuse en al mee naar huis nemen! Ik had de hele middag door kunnen gaan met deze mooie momenten fotograferen, maar op een gegeven moment is het toch tijd om naar huis te gaan.

Lieve Timme, ga zo door, dan mag je hopelijk snel met papa en mama mee naar huis, zonder couveuse 😉
Liefs van Celien

Door de ouders:

We zijn ontzettend dankbaar dat deze periode in het ziekenhuis op een mooie en zachte manier wordt vast gelegd. Een periode waarin veel is gebeurt, maar waarin de rust steeds een beetje meer terug keert. Elke dag is er een dichter bij het moment dat we ons kleine ventje mee naar huis mogen nemen. Én klein, dat ben je nog. Nu nog met snoertjes en plakkertjes, maar wat ben je mooi en wat heeft Celien dit prachtig gefotografeerd. Heldere ogen kijken je aan en minihandjes houden je vast. De foto’s zijn voor ons enorm waardevol. Nu, maar ook voor straks.