Suze

 
Van de ouders:

Op 25 april 2019 hadden we een 28 weken echo. De zwangerschap ging tot dat moment best prima, dus wij dachten even leuk naar ons meisje te kunnen kijken. Tijdens de echo bleek ze een groeiachterstand te hebben, we werden doorgestuurd naar het ziekenhuis in Doetinchem. Daar bleek al snel dat het ging om pre-eclampsie (zwangerschapsvergiftiging). Diezelfde avond nog in de ambulance naar het Radboud in Nijmegen. Longrijping, magnesium en bloeddrukmedicatie werden allemaal opgestart. We werden voorbereid op een vroeggeboorte, maar hoopten het nog te kunnen rekken tot 32 weken, of anders in ieder geval 30 weken.

Helaas kregen ze de bloeddruk maar niet onder controle, waardoor Suze op 27 april met een keizersnede geboren is met een termijn van 28 weken 4 dagen en 950 gram.

Na 4 weken Nijmegen mocht Suze dan eindelijk door naar ons ‘tussenstation’ Arnhem. Hier heeft ze nog 3 weken gelegen, om van de CPAP af te komen. Uiteindelijk mocht ze door naar het streekziekenhuis in Doetinchem. Door onverklaarbare darmproblemen moest Suze weer terug naar het Radboud en moesten wij helaas de earlybirds shoot afzeggen. Na 2 weken Nijmegen mocht Suze gelukkig weer terug naar Doetinchem, waar ze het zo goed deed dat ze binnen een paar dagen alweer naar huis mocht! Gelukkig heeft onze fotograaf Jasja continu met ons meegeleefd en ervoor gezorgd dat we op de dag van ontslag alsnog mochten genieten van een geweldige fotoreportage!

—————-

Van de fotograaf:

Het is 17 juni als ik een aanvraag krijg voor een reportage bij Suze en haar ouders. Suze ligt dan in het Slingeland Ziekenhuis in Doetinchem. Ik bel nog dezelfde dag haar ouders, Nikki en Jaap. We spreken af dat ik een week later een reportage kom maken.

Maar dan krijg ik een appje: Suze is terug naar Nijmegen. Het gaat niet goed en er is onderzoek nodig om uit te zoeken wat er aan de hand is. Ik bel Nikki en wens hen veel sterkte. We spreken af dat ze, zodra het wat beter gaat, een nieuw verzoek om een reportage mogen doen. En ik vind het fijn om te horen dat kort daarna inderdaad een collega aan hen wordt gekoppeld voor een reportage in Nijmegen.

Maar dan krijg ik op 7 juli een nieuw verzoek voor een reportage… bij Suze… in Doetinchem! We moeten zelfs opschieten. Het gaat namelijk zo goed met haar dat ze vier dagen later, op 11 juli, naar huis mag. We maken een afspraak om die laatste ochtend in het ziekenhuis vast te leggen. Wat was dat bijzonder! Van grote zorgen naar blijdschap. Gelukkig kan het snel gaan soms.

Lieve Suze, Nikki en Jaap: ik wens jullie heel veel liefde, geluk en gezondheid samen!