Sophie

Tijdens mijn Earlybirds reportage van de tweeling Puck & Maud in het Deventer Ziekenhuis op zondag 6 april (zie elders op deze blog) kwam ik Marjolein tegen, van wie ik in mei 2013 de bruiloft heb gefotografeerd. Marjolein bleek 3 weken daarvoor 7 weken te vroeg te zijn bevallen van een prachtige dochter, Sophie! Na mijn reportage van Puck en Maud ben ik even bij haar langs gegaan in de kamer ernaast en bespraken we de mogelijkheden van de Stichting Earlybirds Fotografie. Ook heb ik toen alvast wat foto’s van Sophie gemaakt die heerlijk bij mama lag te buidelen. Ook de moeder van Marjolein was erbij en mocht op dat moment haar kleindochter voor de allereerste keer vasthouden. Bijzonder en mooi om dat ook vast te mogen leggen. Marjolein en haar man Niels wilden wel een Earlybirds reportage laten maken, maar dan wel graag door mij. Zo gezegd, zo gedaan. Via de planning kwam de aanvraag bij mij terecht en prikten we donderdag 17 april als datum voor de fotoreportage.

Die middag kwam ik iets voor half 4 aan in het Deventer Ziekenhuis, mijn 3e reportage daar in 2 weken tijd. Sophie was inmiddels verhuisd naar een andere, rustigere kamer (met nog 1 kindje) en mocht in bad, en dat vond ze zichtbaar heerlijk! Daarna lekker drinken bij mama aan de borst en toen bleek dat ze niet voldoende had binnengekregen, kreeg ze bij papa op schoot de rest van de voeding via de sonde. In een ontspannen sfeer heb ik de reportage gemaakt, en na ongeveer 1,5 uur heb ik weer afscheid van ze genomen.

Marjolein en Niels, ik vond het bijzonder en mooi om deze reportage voor jullie te hebben mogen maken. Helaas wel onder deze omstandigheden, maar ik hoop dat Sophie snel naar huis mag, zodat jullie lekker kunnen genieten van elkaar! Heel veel geluk!

Liefs,
Gerjanne

*************************************

De ouders:

“Na een zorgeloze zwangerschap van 32 weken, met alleen sinds februari rugklachten, werden deze rugklachten op zondag 16 maart wat meer, evenals die dag erna. Waar ik (Marjolein) voorheen een afwisseling moest zoeken vanwege mijn rugklachten in: lopen, zitten en staan, vond ik nu het prettigst om rustig aan te lopen. Achteraf bleken dit waarschijnlijk rugweeën te zijn. Maar ja, ik wist niet wat rugweeën waren, laat staan weeën. Na goed te hebben geslapen maandagnacht, wilde ik mij aankleden om naar het werk te gaan. Totdat ik vocht verloor. Even gingen bij mij alarmbellen af…het zou toch niet..? Maar ik dacht, dit is vast urineverlies. Uiteindelijk heb ik toch maar de verloskundige gebeld. Deze kwam binnen een uur.

Ongemerkt kreeg ik toch een voorgevoel dat ik naar het ziekenhuis zou moeten en ben rustig ‘mijn ziekenhuistas’ in orde gaan maken, nadat ik o.a. het werk had gebeld, dat ik wat later zou komen (uiteindelijk is mijn verlof die dag ingegaan). Nadat de verloskundige wat checks had gedaan en wist dat het vruchtwater was dat ik had verloren zijn we (Niels en ik) rustig naar het ziekenhuis vertrokken.

In het ziekenhuis werd ik gelijk aan een monitor gelegd. Ik kreeg weeënremmers en een spuit ter bevordering voor de longrijping van onze kleine meid. 24 uur later zou ik nog zo’n spuit krijgen en dan zouden de longen goed kunnen rijpen….Helaas werden mijn weeën maar een uur minder en daarna kwamen ze terug. Zoals wij zelf tegen elkaar zeiden in de verloskamer: ‘Onze kleine meid wil er gewoon uit, ze is er klaar voor’, had een leerling op mijn werk gezegd toen hij hoorde dat ik was bevallen: ‘Sophie wilde al graag bij juf Marjolein zijn.’

De verloskundige had ons van tevoren de verschillende scenario’s aangegeven wat kon gebeuren. Dit hebben wij als zeer prettig ervaren. Na een goede bevalling, werd om 20:09 uur op 18 maart onze prachtige dochter Sophie geboren. Ze woog 1682 gram. Ze mocht op mijn buik gelegd worden en Niels mocht haar navelstreng doorknippen. Een zeer bijzonder moment, helemaal als je hoort dat ze ook nog 2x ‘hard’ schreeuwde. WAUW! Alles zit er gelijk op en aan en doet het. Ze werd meegenomen door de kinderarts voor een algehele check en Niels ging met haar mee. Kort heeft ze even iets hulp nodig gehad bij haar ademhaling, maar al snel ademde ze volledig zelf. De kinderarts kwam na een tijdje bij ons, om te vertellen hoe de situatie van Sophie nu was. Hij was eigenlijk zeer tevreden hoe ze het deed, waarbij hij ook aangaf dat de eerste 48 uur het belangrijkst waren. Een spannende nacht gelijk voor de boeg, waarbij ik vol adrenaline nog zat. Niels kon gelukkig wel bij mij op de kamer blijven slapen in het ziekenhuis, dat was fijn!

De volgende dag kon dit niet meer, omdat het zo druk was in het ziekenhuis. Ik moest daardoor van de suite af, naar een meerpersoonskamer.

Vrijdag 21 maart mocht ik naar huis. Van de ene kant heel fijn, maar van de andere kant ook moeilijk. We waren nu verder weg bij onze kanjer! Maar ze liet duidelijk zien dat ze een vechter is.

We hadden op de afdeling van de neonatologie al wat folders meegenomen, waaronder die van Earlybirds.

We wisten niet of we dit wel wilden…foto’s maken door een fotograaf die we niet kenden…hadden we daar zin in? Tot op een gegeven moment ik bij Sophie was en ik zag tot mijn verbazing Gerjanne (fotograaf die onze trouwreportage een jaar geleden had gemaakt). En wat bleek? Zij maakte ook fotoreportages voor Earlybirds. Soms moet zoiets zijn/gebeuren… Gelijk ’s middags thuis hebben we ons aangemeld en aangegeven dat we graag Gerjanne als fotograaf wilden hebben. Dit omdat we haar kenden en wisten met wat voor rust zij de foto’s maakt.

Al snel hadden we een afspraak en kon de fotoshoot beginnen… Sophie deed goed haar best. Het was een gemoedelijke reportage, waarbij wij onze ‘dagelijkse’ gang met Sophie konden doen en Gerjanne maakte de foto’s. We zijn erg benieuwd naar het resultaat, maar gezien onze trouwfoto’s twijfelen we daar niet aan en zijn deze foto’s vast ook geweldig!

We zouden iedere ouders van een te vroeg geboren kindje zo’n reportage aanraden. Het is fijn op het moment zelf, maar ook zeker later wanneer je terug kijkt op de bijzondere, soms moeilijke en zware periode.

Terwijl we dit typen, hebben we vanochtend (27 april) te horen gekregen dat Sophie dinsdag 29 april met ons mee naar huis mag (ze is dan precies 6 weken oud). Ondanks dat ze het zo goed doet, zal het eerst nog wel een spannende tijd worden. Zij heeft laten zien dat ze een vechter is en graag al wat eerder bij ons wilde zijn. Nu zullen wij als ouders laten zien, dat we ook graag willen dat ze wat eerder bij ons thuis is, dan met 40 weken!

Gerjanne, bedankt. En ook het Deventer Ziekenhuis voor hun medewerking.

Liefs Niels, Marjolein en Sophie”