Sem
Lieve Sem, wat doe je het goed! Als je de sonde niet meer nodig hebt mag je lekker met papa en mama mee naar huis. Zij hebben het zo verdiend om van jou te gaan genieten! Tijdens de reportage leek jij ook echt te genieten van de aandacht van papa en mama, af en toe verscheen er zelfs een “lachje” op je gezicht. Je mocht fijn bij mama aan de borst en daarna nog even lekker knuffelen bij papa. Lief mannetje, ik hoop dat je snel naar huis mag!
Liefs, Nancy
*************
De ouders:
Op 26 april 2014, na een zwangerschap van 20 weken, kwam ons kleine meisje Anna levend ter wereld.
Foto’s maken, probeer zoveel mogelijk foto’s te maken. Je kunt ze altijd wissen. Dit werd tegen ons gezegd door het personeel van de afdeling verloskunde. Wat kwam er veel op ons af, maar wat zijn wij ze dankbaar. Foto’s van onschatbare waarde.
Na een periode van rouw en verdriet waren wij weer klaar om opnieuw zwanger proberen te worden. Eind september was het zo ver. Door onze geschiedenis vond de gynaecoloog het verstandig om mijn baarmoedermond te controleren. Deze was aan de korte kant, maar niet dusdanig dat we ons zorgen hoefde te maken. Elke week kwamen we op de poli voor een in-en uitwendige echo en een Proluton injectie. Tot 20 weken ging het prima en bleef mn baarmoedermond rustig. Ondertussen wisten we dat Anna een broertje zou krijgen.
Bij de controle in de 21e week bleek m’n baarmoedermond op 5mm na verstreken te zijn en wilde de geschiedenis zich herhalen. Binnen twee uur lag ik op de operatietafel in het WKZ. Een onzekere en risicovolle ingreep, waarbij er twee cerclages (bandjes) om mijn baarmoedermond geplaatst werden. Gelukkig is dit goed gegaan, maar ik moest wel plat en mocht alleen nog in huis lopen. Daarnaast moesten we er rekening mee houden dat onze kleine man eerder ter wereld zou komen.
Twaalf onzekere en spannende weken na de ingreep werd ik op zaterdag 2 mei met lichte, maar frequente weeën wakker. In het ziekenhuis kreeg ik gelijk weeënremmers en longrijping. Jammer genoeg bleken mijn weeën sterker en werd ik overgeplaatst naar het WKZ. Na vijf dagen met onregelmatige weeën zetten ze toch door. Ik verwachtte een stuitbevalling omdat de kleine man al weken in een stuit lag. Maar tijdens de persweeën voelde ze bij inwendig onderzoek zijn voetjes. Binnen tien minuten lag ik op de operatietafel en een kleine 20 minuten later kwam onze kleine man Sem ter wereld. 1825 gram en 42 cm.
Een nachtje heeft Sem hulp gekregen bij het ademhalen (CPAP), maar verder deed hij het ontzettend goed. Na een week mocht Sem zelf naar de couveuseafdeling in het Hofpoort ziekenhuis is Woerden. Nu, zes weken later ligt hij in een open bedje en moet hij alleen nog volledig zelfstandig leren drinken. Wat zijn we trots op onze kanjer. Hopelijk mogen we snel naar huis en kunnen we genieten van ons gezin en alles achter ons laten.
Via deze weg willen wij Nancy Grotenhuis van Stichting Earlybirds ontzettend bedanken voor het maken van foto’s van onschatbare waarde.
Hallo lieve ouders van Anna en Sem,
Wat hebben jullie een zware tijd doorstaan zeg! Tijdens het lezen van jullie persoonlijke verhaal rollen de tranen over mijn wangen. Wij weten namelijk helaas ook hoe het is om een kindje te verliezen. 28 januari 2009 is ons zoontje Bram levenloos geboren. De vliezen waren te vroeg gebroken waardoor er bijna geen overlevingskans was en wij de moeilijke keuze moesten maken om de zwangerschap te beëindigen. Ik vind het kei mooi voor jullie dat jullie nu een kei mooi en lief zoontje hebben gekregen met een hele grote vechtlust! Zo staan verdriet en geluk heel dichtbij elkaar. Ik hoop dat Sem snel leert zelfstandig te drinken zodat jullie met z’n drietjes heerlijk thuis mogen genieten van jullie mooie vechtertje!
Lieve groetjes van Carla, Alwin, Jip en Siem (onze tweelingzoons op 22-11-2014 geboren met 34 weken en 1 dag)
Wat heftig om te lezen het lijkt haast ons verhaal wel!
Onze eerste zoon Bentley is geboren met 21,2 nadat met 19,5 week ik de slijmprop verloor en al 3 cm ontsltuiting bleek te hebben.
Een half jaar later hadden we het geluk weer zwanger te mogen raken en met 14 weken hebben ze een cerclage geplaatst en elke week controle en prolutoninjecties. Diverse malen opgenomen geweest en uiteindelijk is hij toch nog met 31,2 geboren exact een jaar na zijn grote broer.
Nu is het een super lieve peuter van 2 jaar.
Probeer zoveel mogelijk te genieten hoe moeilijk het soms ook is.
Mooie collage, ze zeggen alles, zonder woorden
Lieve broer, schoonzus en mini neefje Sem,
Wat zijn wij ontzettend trots op jullie. Dit verhaal zegt niet alleen iets over de moeilijke tijd die jullie hebben gehad, maar ook over de kracht van jullie relatie, van jullie gezin. Want wat moet je sterk in je schoenen staan en veel van elkaar houden (en veel van elkaar kunnen hebben) als je hier midden in zit.
De tijd komt dat jullie kunnen genieten van jullie ventje en als gezin, en dat jullie achter hem aan rennen als hij weer eens ondeugend is geweest. Ik kijk er naar uit!
Ik hou van jullie. Liefs, Rachel
Lieve vrienden,
Wat een prachtige zoon hebben jullie toch gekregen en het is jullie zo ontzettend gegund, na alles wat jullie hebben moeten doorstaan, om op die rose/blauwe wolk te kruipen en er voorlopig niet meer af te komen! We hopen dat jullie kleine lieve Sem snel sterk genoeg is om mee naar huis te kunnen komen. Luuk kan niet wachten om met hem te spelen en knuffelen hihi!
Dikke kus en knuffel, Silvia
wat een mooi verhaal. En al mocht het een beetje ongelukkig zijn gegaan, wat een geluk dat jullie zoiets hebben gekregen! En van boven kijken ze ook mee he!
Ik ben zelf bij 27 weken geboren, en mijn moeder noemt mij een wonder kind met 10 procent overlevingskans. Maar ik denk dat dat vooral jou 2 kindjes zijn, en nog misschien meer een wonder mama! Ze zijn trots, zowel hier beneden als daarboven! Geniet van elkaar!
Heel mooi! En wat is ie al groot en ziet ie er gezond uit!