Peet en Zoë prematuur tweeling combinatietest CTG zwangerschapssuiker doorbloeding navelstreng

Peet & Zoë

Peet en Zoë prematuur tweeling combinatietest CTG zwangerschapssuiker doorbloeding navelstreng

Peet en Zoë mocht ik twee weken geleden op de valreep fotograferen in het Maasstad Ziekenhuis. Het ging zo goed met deze tweeling dat zij in de week dat ik kwam al naar huis mochten.

Bij binnenkomst in de rooming-in kamer kreeg Zoë de fles van haar moeder, haar broer Peet lag nog heerlijk te slapen. Papa kwam iets later binnen en Peet en Zoë hebben na de voeding nog even fijn op de borst van papa gelegen.

Ik wens jullie heel veel geluk en liefde samen! Geniet van jullie wondertjes!

Liefs Chadé

************

Na 2,5 jaar waren we dan eindelijk zwanger in februari 2015. Wat waren we blij. Toen we 9 weken waren kregen we te horen dat we een tweeling kregen. Mijn man had het al verwacht. Maar ik niet en geloofde het ook niet.

De zwangerschap was niet moeilijk, niet misselijk enz. Ik had niet het idee dat ik zwanger was tot het buikje kwam. Je gelooft het gewoon niet als het eindelijk gelukt is. We moesten naar het ziekenhuis voor onze zwangerschap. Daar
ging ik op controle. Omdat het een tweeling zwangerschap was kregen we ook bepaalde testen.  Eén hiervan was de combinatietest. Het was echt een achtbaan vanaf deze periode. Het bleek dat wij twee kinderen vermoedelijk
met syndroom van Down zouden krijgen en één met Pattau. Wat was dat heftig om te horen. Toen moesten wij een moeilijke beslissing nemen. We hebben een vruchtwaterpunctie uit laten voeren met alle gevolgen van dien. Alles
in acht genomen. Gelukkig bleven ze zitten na de vruchtwaterpunctie. De zwangerschap kon verder en de stress was weer weg.

We hebben veel groeiecho ‘s gehad. Toen kwamen ze erachter dat onze zoon iets aan de niertjes had. Dus weer stress. Maar wel positief blijven denken. In de weken daarna ging de nier steeds beter. Ik zelf kreeg zwangerschapssuiker en
zo nu en dan een hoge bloeddruk. Dit was voor mij goed te doen. Verder geen problemen.

Met 34 weken ging ik weer voor de groeiecho, maar toen werd er geconstateerd dat het meisje niet meer goed groeide in mijn buik. De doorbloeding van de navelstreng was niet meer goed. Toen moest ik in het ziekenhuis blijven en twee keer per dag aan de CTG en meten van de bloeddruk. Dit was op 17 september. Verder ging alles goed gelukkig.

Op zondag/maandagnacht begon het opeens. Ik had heel erg pijn in mijn buik. Ik wist niet wat het was, want dit was immers mijn eerste zwangerschap. Maar ik heb een hoge pijngrens dus ik dacht: ‘het gaat wel over’. Tot het erger pijn ging doen en ik toch maar de verpleegkundige er bij heb geroepen. Paracetamol gekregen en gelijk aan de CTG. En ja hoor harde buiken. De arts erbij geroepen en die constateerde dat ik al 2 cm had. Manlief gebeld en de arts zei dat het uren kon duren of zelfs dagen. Maar omdat de pijn heviger werd, werd ik naar de verloskamer gebracht. Ze zouden het niet tegen houden als het zou komen. En ja hoor mijn man was er. En toen is het verder gegaan. Er waren veel weeën. Binnen 1,5 uur was er 8 cm. Ik wilde pijnbestrijding maar dat kon niet meer. En toen kwam het zware werk. Vechten tegen de weeën en persweeën. Daar kwam de eerste, onze zoon Peet om 7:40 , 2010 gram en 43cm. Het meisje lag dwars boven mijn navel. Deze werd gekanteld en in stuit aan de voeten eruit getrokken. Daar kwam onze tweede, het meisje Zoë om 7:49, 1760 gram en 40cm. Ze moesten allebei naar de afdeling neonatologie in de
couveuse. Zoë kreeg zuurstof erbij.

De dagen erna deden ze heel goed hun best en waren snel uit de couveuse. Ze hebben 3 weken op deze afdeling gelegen en nu zijn ze heerlijk thuis. We vonden het leuk dat Earlybirds foto’s wilde maken van onze wonders.

Groetjes, Mirella

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.