Olav

 
Van de ouders:

Bij de aanvraag om Olav vast te leggen in het Isala in Zwolle viel me direct de geboortedatum op: 21 april en de datum van aanvragen was 12 september! Er zat dus ruim 4 ½ maand tussen. En het eind is nog niet in zicht… Lees onderstaand het verhaal van Olav:

Mama Bertine kreeg uit voorzorg extra zwangerschapscontroles omdat dochter Sarah met 28 weken geboren is. Tot 20 weken voelde ze zich goed maar dit gevoel sloeg om toen ze lekker met man Leen en dochters Julia en Sarah in de tuin zaten te genieten van het mooie weer. Bertine voelde zich niet goed en vanwege bloedingen zijn ze halsoverkop naar het ziekenhuis gegaan. Er was angst voor problemen met de placenta, dat was bij Sarah namelijk het geval, maar ze mocht toch weer naar huis daar de echo’s goed bleken te zijn. Een week later ging het helaas weer mis: een nieuwe bloeding. Weer naar het ziekenhuis gegaan waar ze de bloeding niet konden verklaren. Wel waren de vliezen gebroken. Nu werd het een race tegen de ’24 weken klok’…..

Met 24 weken wordt Bertine opgenomen in het ziekenhuis. Middenin de Corona lockdown en in de wetenschap dat enkel haar man op bezoek mocht komen en dat ze onzeker was over wanneer ze haar dochters weer zou zien…. Uiteindelijk wordt op 21 april Olav geboren met een termijn van slechts 24 weken en 2 dagen. Zus Sarah was met haar indertijd 28 weken klein maar met zijn geboortegewicht van slechts 600 gram was zij ‘reusachtig’.

Wekenlang vecht hij voor zijn leven en ligt hij in de couveuse met alles erop en eraan. Huid-op-huid contact is enorm belangrijk bij deze kleintjes maar in het begin durfden ze hem nauwelijks op te tillen. Toch wenden ze er snel aan en werden ze steeds handiger. Het bleef spannend; zijn conditie kon elk uur veranderen en soms liep hij ineens blauw aan…. Noem het moederinstinct maar op een gegeven moment reageerde Olav slecht. Hij sliep alleen maar en reageerde nergens meer op. Bertine sloeg alarm en hij bleek zijn zuurstofgehalte in het bloed niet op peil te kunnen houden. De behandelaars konden niets voor hem doen. Machteloosheid overheerste bij iedereen. Uiteindelijk bleek hij een infectie te hebben en krijgt hij een zware antibioticakuur. De kuur slaat aan maar kost Olav veel energie. Bij aanraken daalden onmiddellijk allerlei waarden.

Het bleef nog lang spannend want met 10 weken werd hij overgebracht naar Maxima MC in Veldhoven waar hij wordt door middel van een laserbehandeling geholpen aan ROP. Deze oogaandoening komt veel voor bij prematuur geboren kinderen. Helaas trad er een complicatie op met de beademing maar hoefde hij gelukkig niet gereanimeerd te worden. Weer werd er gevreesd voor zijn leven. Uiteindelijk reageerde hij goed op de beademing en mocht hij weer terug naar de NICU in het Isala in Zwolle. Op zaterdag 26 september was ik bij ze en pas de dag ervoor was hij van de extra zuurstof af. Ik zag een prachtige baby die er gezond en stevig uitzag. Heel gek om te bedenken dat hij eigenlijk pas 6 weken hoorde te zijn.

Het was een heerlijke reportage om te mogen maken. Zijn zusjes Julia en Sara waren net als papa en mama enorm blij met Olav maar ook duidelijk met elkaar. De dames zaten op een gegeven moment allemaal op een rijtje hun eigen (poppen)baby’s te verzorgen. Als papa kan je dan alleen maar super trots zijn en dat was Leen dan ook! Ook las grote zus Julia nog een verhaaltje voor aan Olav. Zo lief en wat deed ze dat goed! Als klap op de vuurpijl gingen ze voor het eerst wandelen en ik mocht mee om dat vast te leggen. Geen wandeling buiten maar over de afdeling. En zelfs dat was een hele onderneming. De apparatuur moest immers ook mee. Het werd een kort maar gezellig rondje; iedereen wilde een keer achter de kinderwagen en onderweg werden er nog grapjes uitgehaald.

In de week na mijn komst moest Olav nog weer terug naar Veldhoven voor een opname en operatie aan zijn ogen. Dat was weer iets waar de familie enorm tegenop zag. Zou alles goed gaan… Zou hij een terugslag krijgen…. Het blijft dus nog even zorgelijk rondom Olav maar hij mag opgroeien in een mooi, liefdevol gezin en ik wens hen dan ook een veel geluk voor de toekomst van hen als gezin en in het bijzonder voor vechter Olav!

Lieve groetjes, Anneke