Noé May

Van de ouders:

Op maandag 26 juli 2021, was mijn laatste quarantaine dag. Op dinsdag 20 juli was ik namelijk positief getest op COVID-19. Op maandag 26 juli was is nog niet helemaal fit. Ik had een koorts gevoel, stond te trillen op m’n benen en had onze kleine nog niet gevoeld deze dag. Zelf dacht ik dat er niks aan de hand zou zijn. Mijn man vertrouwde het niet, en liet mij bellen naar de verloskundige. Gelukkig konden wij meteen terecht. Ik was deze dag 31 weken en 2 dagen zwanger. Eenmaal daar aangekomen gingen wij luisteren naar haar hartje. Haar hartslag zat tussen de 180 en 190 slagen per minuut. De verloskundige vertrouwde het niet helemaal en belde het ziekenhuis in Harderwijk voor het maken van een hartfilmpje. Wij vol spanning op naar Harderwijk. Wij hebben daar ongeveer 3 kwartier aan de monitor gelegen en gekeken naar haar hart. Haar hartje ging op en neer van 190 naar 80 en zo maar door.

Vanaf dat moment begon ik last te krijgen van harde buiken. Die heb ik nog niet eerder gehad. Op de monitor zag je dat ze daar op reageerde. De artsen gaven aan dat ik overgeplaatst moest worden naar Zwolle. Een ziekenhuis waar kinderen geboren worden onder de 32 weken. Mijn man en ik schrokken hier behoorlijk van! Zou dit dan betekenen dat ik nu al ga bevallen? Daar konden de artsen nog geen antwoord op geven, omdat wij eerst verdere onderzoeken moesten doen in Zwolle. Ik werd met de ambulance gebracht naar het ISALA-ziekenhuis in Zwolle. Ook daar begonnen we weer met een hartfilmpje. En ook hier weer hetzelfde resultaat. Mijn man en ik bleven, maar staren naar de monitor en elk moment wanneer haar hartslag naar beneden ging, ging die van ons omhoog. Na
het filmpje gingen wij door voor een echo. Op de echo was te zien dat ze in de stuitligging lag, maar er verder goed uitzag. Wat hun wel opviel was dat ik bijna geen vruchtwater had en mijn ontsluiting maar 2 cm was.

De artsen waren vaak in overleg… ze vertelden ons dat er een kans is dat wij vanavond gaan bevallen en of ik tegen een keizersnede ben. Mijn antwoord daarop was nee natuurlijk. Je hebt er alles voor over om je kind gezond op de wereld te brengen. Maar voor dat die beslissing werd gemaakt, gaven ze mij wee remmers. Om te kijken of mijn harde buiken hierdoor zou stoppen en haar hartslag stabiel zou blijven. Dit was helaas niet het geval. Tussen door heb ik nog een longrijpheidprik gehad, voor een eventueel uitstel. Maar de artsen besloten niet langer te wachten en gingen zich gereed maken voor een operatie. Mijn man en ik waren erg bezorgt om onze dochter. Wij vroegen ons af of zij het wel zal halen op zo’n vroege leeftijd. En daarnaast hebben wij vorig jaar een miskraam gehad en als je nu in zo’n situatie terecht komt, ben je bang dat het weer gebeurd.

De artsen brachten mij naar de operatie kamer. Daar kreeg ik een ruggenprik en werd ik klaar gelegd voor de keizersnede. Mij man stond naast mij als steun. Op dinsdag 27 juli 2021 om 05:24 uur lag ze daar op mijn buik met haar mooie grote ogen kijken naar ons en een volle bos haar. Met een gewicht van 1550 gram. Het eerste wat mijn man zei; ze heeft mijn neus! Met trots. Na mijn operatie werd ik terug gebracht naar mijn kamer. Noé May ( de naam van onze dochter) lag op de NICU-afdeling. Wij mochten haar zo vaak als wij wilden bezoeken. Dezelfde avond lag ze nog op mijn borst lekker warm bij mama. Het was heel spannend en eng voor ons omdat ze nog zo klein was. Maar wat een wonder. Ze heeft geen beademing nodig gehad. Ze deed alles zelf. Wel had ze sprietjes die haar longen open hielden en een infuusje voor haar vitamines. Noé deed het zo goed dat ze overgeplaatst mocht worden naar Harderwijk. Helaas had Harderwijk nog geen plek voor ons en hebben wij uiteindelijk 5 dagen langer in Zwolle moeten blijven.

Op donderdag 5 augustus 2021 mocht ze eindelijk naar Harderwijk. Haar infuus en sprietjes waren er trouwens al uit. Ze had nu alleen nog maar een zonde en haar plakkertjes voor de monitor. Bij 34 weken mocht zij haar eerste flesje drinken. Dit deed ze al zo goed. En een dag daarna mocht ze aan de borst en hapte meteen toe. Ze werd met de dag sterker en de grammetjes gingen als een malle. Noé werd van de monitor gehaald omdat ze vanaf dag 1 geen
dips heeft laten zien.

Wij kregen een folder van een verpleegkundige over de foto shoot van Stichting Earlybirds. We hebben ons meteen aangemeld en de volgende dag al een bericht ontvangen wanneer de fotograaf Cindy langs zou kunnen komen. Op woensdag 25 augustus 2021 kwam Cindy langs voor de fotoshoot. Wat een fantastisch moment was dit. Alles was zo natuurlijk. En wat een enthousiasme van de fotograaf! Heel erg bedankt Stichting Earlybirds en met name Cindy. Voor de fotoshoot mocht Noé haar sonde eruit. Noé May mocht op donderdag 26 augustus 2021 naar huis met 35 weken en 5 dagen oud (4 weken + 2 dagen). Noé is nu een weekje bij ons thuis en wat een wonder, ze doet het super goed. Ze weegt nu 2270 gram met 36 weken en 2 dagen (4 weken + 6 dagen). Wij papa en mama zijn super trots op haar!