Noan

Dinsdag 18 november. Ik was ruim 30 weken zwanger van ons eerste kindje en had de hele dag nog in de stad gelopen. Ik merkte op dat ik wat meer vocht verloor, maar ik zocht daar verder niks achter. Na het avondeten kreeg ik krampen in mijn onderrug. Ik had meteen het gevoel dat er iets mis was. Na een belletje aan de verloskundige mochten we direct naar het ziekenhuis komen.

Eenmaal in het ziekenhuis werd mijn vermoeden bevestigd. Mijn vliezen waren gebroken en ik had twee centimeter ontsluiting. De ambulance werd gebeld, omdat ik over moest naar een academisch ziekenhuis met een NICU. Bijna alle ziekenhuizen zaten vol, maar in Veldhoven was er nog een plekje.

Vanaf dat moment trok ik mezelf terug in mijn eigen bubbel. De weeën namen flink toe. Na 20 uur weeën vroeg ik om een ruggenprik. Tijdens de ruggenprik moest ik spugen, zakte mijn bloeddruk en werd ik niet goed. Ook schreeuwde ze dat ze de hartslag van de baby niet konden vinden. Wat was dat eng! Gelukkig trok alles snel bij.

De hartslag van de baby bleef steeds dalen tijdens de weeën en mijn ontsluiting bleef hangen op drie centimeter. Er werd gekozen voor een spoedkeizersnede. Wat een heftige ervaring was dat .. Uiteindelijk is onze zoon Noan op 19 oktober om 18:57 uur geboren met een gewicht van 2150 gram.

Noan heeft een week op de NICU gelegen voor we terug mochten naar ons eigen ziekenhuis. Helaas vergat hij vaak te ademen. Er zijn heel veel onderzoeken gedaan, maar er kwam (gelukkig) niets uit. Na 7,5 week mocht hij mee naar huis! Hij liet geen ademstops meer zien. Tijdens de fles is het nog goed opletten, want dan vergeet hij nog wel eens goed door te ademen. Hij krijgt naast de fles ook nog voeding via de sonde, omdat hij nog niet alles zelf drinkt. Ook geven wij hem elke dag coffeïne voor het door ademen. Over een aantal weken gaan we een aantal nachtjes terug naar het ziekenhuis om dit af te bouwen, maar eerst genieten we van de tijd samen en de feestdagen!