Luciano

Tekst ouders:

Zo lief Zo klein Zo bijzonder!

Vrijdag 14 oktober begon als een normale dag ofja tot die avond, het leek of mijn vliezen braken in de auto. We waren onderweg naar huis. In de auto de verloskundige gebeld die zei rijd maar met spoed naar het MMC in Veldhoven. Daar aangekomen stapte ik uit de auto en het was niet helder zoals water, maar het was helder rood bloed. Wij in paniek denken dat we jou kwijt waren. Snel werd er een echo gemaakt. Gelukkig  was jij in orde en mijn vliezen nog in takt. Maar het bloed verlies hield aan. Ik had wel 4 cm ontsluiting. Was geen ramp sommige vrouwen kunnen er nog weken mee rond lopen. Echter moest het bloeden wel stoppen. Voor de zekerheid kreeg ik wel een longrijpingsprik mocht de bevalling toch doorzetten. Na enkele uren gewacht te hebben was het bloeden gestopt. We kregen alleen slecht nieuws dat we naar het UMC in Utrecht moesten omdat er geen plek was in het MMC. Beetje jammer, maar was niet anders. Dus om 02:00 ‘s nachts met de ambulance naar Utrecht. Tijdens die rit kreeg ik weeën remmers want ja jij mocht tijdens de rit niet komen. Eenmaal in Utrecht waren we gesloopt, amper geslapen. Weer een echo gehad en met jou was niks aan de hand en de ontsluiting was niet meer geworden. Dus mochten wij op zaterdag 15 oktober in de ochtend naar de verloskamer toe omdat ik stabiel was en jij het goed deed. De hele dag nergens last van gehad jou lekker voelen schoppen. Je was namelijk erg bewegelijk. Tot kort na de 2de longrijpingsprik kreeg ik pijn in mijn onderrug maar dat was goed te hendelen met een kruik. Niet wetende dat het rug weeën konden zijn, want ze waren niet te zien op de monitor. Mijn man was inmiddels even terug naar huis (Eindhoven) die zou zondag ochtend weer terug komen met alle spullen. Helaas, die nacht van zaterdag 15 oktober op zondag 16 oktober kwamen de rug weeën met regelmaat. Na wel 5x vragen voor een check werd er eindelijk naar me geluisterd, omdat ik voor die tijd nogal relax erbij lag zeiden ze dit kunnen geen weeën zijn. Maar goed die check werd gedaan en ja hoor, bijna volledige ontsluiting. Ik moest dus mijn man met spoed bellen. Die moest namelijk nog een uur rijden vanaf Eindhoven naar Utrecht. Eenmaal op de beval kamer werd ik nog een keer gecheckt en toen zat ik op 10 cm en daar had nog geen uur tussen gezeten. Mijn man en moeder waren net op tijd. Ik hoorde de auto ik heb het tot die tijd tegen gehouden, zo goed en zo kwaad als ik kon. Ik wou dat mijn man en moeder erbij waren. Toen ze er waren hebben ze mijn vliezen gebroken omdat mijn pers weeën te zwak waren. Toen ze mijn vliezen braken ging het super snel. 3 persweeën en binnen 10 minuten was jij er. Dit hele proces heb ik zonder pijnstilling onder gaan.

Om precies 03:48 kwam jij met 31+3 ter wereld.  Alles leek goed te gaan, al snel mochten we van Utrecht naar Veldhoven, alleen helaas ontwikkelde jij NEC waardoor jij met spoed naar Maastricht moest. Jij was nog geen 2 weken oud. Jij onderging een zware operatie waarbij er 50% dunne darm werd verwijderd en daardoor nu een tijdelijke stoma hebt. Maar jij had niet alleen NEC maar ook nog 3 andere onderliggende infecties. Ze zeiden de eerste 48 uur is kritiek daarna neemt het af. We hebben heel veel kaarsjes gebrand. Een week heb je aan de beademing gelegen met een zware pijn medicatie en een zware antibiotica. Gelukkig ben je van die infecties goed hersteld. Nu is het wachten op zijn 2de operatie waarbij zijn stoma wordt opgeheven, die staat gepland in januari. Daarna is het een kwestie van herstellen zonder complicaties en dat we dan eigenlijk naar huis kunnen met z’n 3e. Nadat papa en mama bijna 4 maanden in het ziekenhuis/Ronald MC Donald te hebben geleefd en jij van de NICU naar de Kinderafdeling bent gegaan. Waar soms papa of mama bij jouw sliep. Laat daarom 2023 een mooi jaar worden en dat er nog vele mooie jaren gaan volgen samen.

Dit was het kleine verhaal wat mijn papa en mama hebben meegemaakt en wat ik al allemaal heb doorstaan in mijn eerste maanden.

Bedankt Vinanda voor het maken van de mooie en leuke foto’s. Ook Stichting Earlybirds bedankt om de dit mogelijk te maken.

 

Tekst Fotograaf:

Lieve Luciano,

Vandaag mocht ik jouw reportage verzorgen. Baby’tjes vind ik altijd leuk om te fotograferen, maar bij jou was ik op slag verliefd! Wat een engeltje, kijk dat lachje nu eens!
Het was een fijne, gezellige, ontspannen reportage. Je lach heerlijk te slapen; de dag ervoor mogen verhuizen van de couveuse naar een gewoon bedje en nu nog wennen om jezelf warm te houden en dat kost energie. Je mocht bij mama knuffelen en dat vond je heel fijn. Toen begonnen alle lachjes en zelfs nog even de oogjes open voor de camera.
Sharon en Delano dank jullie wel voor de fijne reportage, ik wens jullie al het geluk en liefde toe!

Groetjes,
Vinanda

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.