Nienke

Papa en mama hadden nog lang niet op hun meisje gerekend. Ineens was ze daar op de grens van 26 weken en één uur! Mama was verteld dat ze wat last zou kunnen hebben van een blaasontsteking, … Tot papa ‘s avonds vond dat het genoeg was! Ze belden de verloskundige en nog diezelfde nacht werd Nienke met een spoedkeizersnede geboren.

Ze woog 750 gram en paste met gemak in papa’s handen. Ze leefden de eerste periode tussen hoop en vrees, want de artsen wisten niet of ze het wel zou halen… Papa vertelt: “Ze was zóóó klein, nog helemaal rood, met oortjes die nog geen kraakbeen hadden gevormd en op haar voetjes kleine speldenknopjes als teentjes…” Ze werd al snel geopereerd aan haar hartje en knokte zich daar doorheen. Onwerkelijk, .. maar de uren werden dagen, de dagen werden weken en de weken zijn inmiddels maanden!

Nienke knokt en heeft een hele sterke eigen wil! Ze geniet vol overgave van het buidelen bij papa en tilt met gemak haar hoofdje op. Mama, die jarig is op de dag van de reportage, straalt. Wat genieten ze van elkaar. Zoveel liefde en trots. Op de achtergrond sluimeren even de zorgen, want hun meisje is er nog lang niet. Haar longetjes hebben een behoorlijke klap gehad. Woensdag 27 juli was de uitgerekende datum. Wat hebben ze lang gehoopt dat hun meisje mee naar huis zou kunnen en wat lastig om dan te horen dat ze toch nog wel weken in het ziekenhuis moet liggen, … Er wordt een groot beroep gedaan op het geduld van papa en mama. Maar wat genieten ze van hun dappere dochter!

Lief meisje, wat ben je flink en ben jij in een liefdevol gezin terecht gekomen! Dat je maar snel sterk genoeg bent om thuis in alles rust van elkaar te kunnen genieten.

Liefs, Rolinka