Nienke

Van de ouders:

De zwangerschap van Imke begon meteen al spannend; bij de eerste echo dachten ze dat het uit zou lopen op een miskraam omdat het embryo veel te klein was voor de termijn van 7 weken. Een spannende 10 dagen volgden tot de volgende echo, waar bleek dat ze op dat moment pas 7 weken was, en dus veel minder ver dan gedacht.

Tijdens de 12 weken controle bij de verloskundige bleek dat de bloeddruk van Imke te hoog was waardoor ze verwezen werd naar het CWZ ziekenhuis in Nijmegen. Daar werd meteen al medicatie opgestart en regelmatige controles volgden.

In november testte Imke, ondanks vaccinatie, positief op corona. Opnieuw was het even spannend.

Hoe verder ze kwam in de zwangerschap, hoe hoger de bloeddruk werd, hoe meer medicatie er voorgeschreven werd. Daarbij kwamen er steeds meer klachten. Zoveel vocht dat er slippers in 3 maten groter gekocht moesten worden omdat iets anders niet meer paste. Stond ze dan in de sneeuw met slippers…

Rik en Imke zouden in week 34 een gesprek hebben met de gynaecoloog om te bespreken wat de opties waren voor een versie ivm stuitligging, en eerder inleiden omdat het allemaal te zwaar werd. Zover kwam het echter niet.

Op vrijdag 8 april rond 21.30 uur namen ze contact op met het CWZ ivm hoofdpijn, misselijkheid, sterretjes zien en de ondertiteling van een film niet meer kunnen lezen. Een extra controle volgde (alweer). Echter moest Imke deze keer blijven. De bloeddruk was zodanig gestegen dat er magnesium via een infuus nodig was omdat men bang was voor een epileptische aanval. Daarbij werden er teveel eiwitten aangetroffen in de urine; een zwangerschapsvergiftiging werd bevestigd.

De daarop volgende nacht ging het steeds slechter met Imke. Op zaterdagochtend 9 april werd eerst gesproken over “houd er rekening mee dat je binnen enkele dagen ouders wordt”. Twee uur later was de situatie echter zo verslechterd dat er besloten is diezelfde middag nog een keizersnede uit te voeren om verdere complicaties te voorkomen.

Nienke werd geboren om 15.19 uur met een prematuriteit van 33 weken en 5 dagen, een gewicht van 2260 gram en een lengte van 43 cm. Ze had even hulp nodig met beademing maar kon het daarna al snel zelf. De couveuse werd al gauw ingeruild voor een warmtebedje. Een infuusje voor glucose werd aangesloten maar na een week mocht die al eraf. Coffeïne werd opgestart en low flow werd toegediend vanwege teveel ademdipjes maar ook dat heeft ze niet lang nodig gehad. Ze zakte tot een gewicht van 2038 gram en kreeg via een sonde en een druppelpomp haar voeding, omdat ze de hoeveelheid voeding die ze nodig had niet goed aankon. In een tijd van 3 weken maakte ze hele grote stappen dankzij de fantastische zorgen van het team van A32 van het CWZ en het stimuleren van het vele buidelen bij mama maar ook bij papa.  De ene vlag na de andere hing te pronken voor haar raampje. Uiteindelijk kwam de fotoshoot net op tijd; op zondag 1 mei in de ochtend kwam Stefan, en ‘s avonds werd de sonde verwijderd.

Inmiddels zijn Rik Imke en Nienke sinds 3 mei thuis na 25 dagen op de neonatologie afdeling met een eigenlijke termijn van 37 weken en 1 dag. Het was een spannende tijd met veel emoties en nog steeds is er een weg te gaan voor Nienke die snoeihard haar best doet om verder te groeien en Imke die uiteindelijk toch nog HELPP heeft ontwikkelt maar stapje voor stapje vooruit gaat. Ze zijn dankbaar voor alle goede zorgen en steun die ze hebben mogen ontvangen.

Wij willen via deze weg nogmaals Stefan heel erg bedanken voor de fijne fotoshoot, zijn geduld en het onzichtbaar aanwezig zijn.

Van de fotograaf:

Vandaag mocht ik de fotoreportage verzorgen van Nienke. Nadat ik de reportage aan mij toegewezen had gekregen, was de reportage dan ook snel ingepland. Op een rustige en zonnige zondag ochtend reed ik dus in alle vroegte richting Nijmegen.

En wat was het weer een leuke reportage om te mogen doen!
Nienke was helemaal op haar gemak en werkte goed mee met af en toe een lief lachje tussendoor. Ook het Earlybirdje dat de ouders uitgezocht hadden viel goed in de smaak bij Nienke.

Lieve Nienke, het was me een eer om je zo vroeg in je leven al je allereerste fotoshoot te mogen geven! Groei maar goed door en geniet van alle aandacht die je van je papa en mama (en vele andere) zult krijgen.

Dank jullie wel dat ik de reportage voor jullie heb mogen verzorgen. Het blijft toch speciaal dat ik deze momenten vast mag blijven leggen voor ouders. Ik wens jullie allemaal het beste toe.