Myron
Van de moeder
Na 3 jaar een intensief ziekenhuis traject om alleenstaande moeder te worden (verminderd vruchtbaar), kon mijn geluk niet op toen ik 2-3-2023 een positieve zwangerschapstest in handen had. Onwerkelijk en het besef was er nog niet helemaal. Toch op het werk nog maar 2 testen gedaan om het zeker te weten en toen, toen kwam het besef. De eerste weken vlogen voorbij en al snel zat ik op de 13 weken echo. Spannend maar gelukkig alles was goed. 20 weken echo weer alles goed.
Daarna zagen we in het ziekenhuis dat de kleine niet goed groeide. Rustiger aan doen werd streng geadviseerd en elke week naar het ziekenhuis voor extra controles. Je bleef aan de kleine kant maar je was gelukkig wel lekker druk in de buik.
8 september 2023 (31+1 zwanger) Er was een hardloopwedstrijd door Winschoten heen. Hier deed mijn broertje Mike aan mee en ik fietste samen met zijn vriendin en haar vader achter hem aan om hem naar de finish te juichen. Niet wetende wat er die avond allemaal zou gebeuren.
Om 22:12 sprong ik op ik dacht een slijmprop snel naar de wc maar me kleren waren nat.. Hmm dat is raar, schoonmaken, opfrissen en omkleden en met de hondjes lopen om lekker op bed te gaan. Maar tijdens het lopen werd mijn trainingsbroek al weer nat. Mijn moeder die zei: Bel toch maar even de verloskundige van het ziekenhuis en om 22:35 waren we dan ook in het ziekenhuis samen om te kijken wat het was.
Na wat onderzoeken en vermoeden dat mijn vliezen gebroken waren, werd dit om 23:00 ook bevestigd door de artsen. De tranen en angst kwamen even om de hoek kijken en ik wist even niet meer wat ik denken moest. Ik kreeg een longrijpersprik voordat de kleine geboren zou worden en moest in de ambulance naar het UMCG in Groningen, dit omdat ik voor de 32 weken was.
Aangekomen in het UMCG was het duidelijk, ik moest op bed blijven liggen en mocht er alleen van af om even te plassen. Maandag avond 11 september om 22:00 besefte ik dat ik je de hele dag niet echt gevoeld had en vroeg ik of ik aan de CTG scan mocht een half uurtje zodat ik gerust kon gaan slapen. Na een half uurtje werd er gezegd dat we er even wat langer aan moesten zitten want je hartje deed niet wat die helemaal moest laten zien en ze wilden het nog even wat langer bekijken. Een half uur werd 1 uur maar 1 uur werd uiteindelijk 6 uur. Om 04:00 mocht ik eindelijk slapen en kon de scan uit. Wat een opluchting dat het goed was en dat je toch goed zat.
Om 05:09 dacht je er waarschijnlijk toch anders over en kreeg ik pijn in me eierstokken? Zo’n pijn dat blijven liggen even geen optie was. De arts gebeld die direct naar mijn kamer kwam. En om 05:13 werd bevestigd dat ik 3 cm ontsluiting had en de weeën waren begonnen. Snel belde ik mijn moeder die er aan is komen racen. 12 September 2023 om 07:45 is mijn zoontje Myron geboren met 31 week en 4 dagen.
En wat doe je het goed. Na een week ic zitten we nu op de medium care en ondanks dat we hier nog wel wat weekjes zullen zijn, zou ik alles zo weer over doen. Want wat ben jij een wonder en wat maak jij elke dag mooier.
Echt een wonder en zoster
Ja zo trots op mijn sterke jongen
Wat was het een rollercoaster die dag. Ik ben ontzettend gelukkig en intens blij dat het zo goed gaat met jullie. Ondanks dat je zo jong bent ben je ongelofelijk sterk en de tekst op je truitje klopt een “kleine bink”. Je mama doet het ontzettend goed. Wij zijn trotse Opa & Oma! Heel veel gezondheid, geluk en liefde toegewenst🫶
🩵❤️🩵❤️🩵❤️
Ben heel erg trots op jullie
Kleine sterke man💪🏼 groei maar goed…
Wat een rollercoaster was en is dot voor jullie. Maar wat een mooi dapper ventje! Hopelijk gauw naar huis samen zodat er rust voor jullie komt. We komen elkaar vast tegrn als je hier aan de wandel bent. Heel veel geluk, gezondheid en liefde toegewenst.
Dikke knuffel voor jullie, Mariska
Gelukkig mochten we donderdag naar meer dan 6 week eindelijk naar huis en zijn we heerlijk dan het genieten op een prachtige blauwe wolk ☁️! Zeker komen we elkaar tegen❤️