Mirle

Lieve Mirle,

Je bent al bijna 6 weken oud wanneer ik een reportage van jou mag maken op de NICU van de Isala Klinieken in Zwolle.

Ik heb zojuist het indrukwekkende verhaal van je ouders gehoord over de afgelopen periode. Uit de 20 weken echo blijkt dat de placenta laag ligt en dat verklaart het bloedverlies dat er regelmatig is. Alles wordt goed in de gaten gehouden.

De vrijdag voordat je geboren werd heeft mama een bloeding, die groter dan normaal is en dus wordt ze opgenomen in het ziekenhuis in Heerenveen. Gelukkig stopt de bloeding weer en mij jou gaat alles goed. En dus mogen jullie de dag erna weer naar huis. Maar die  nacht gaat het opnieuw mis. De bloeding is enorm groot en dat is natuurlijk enorm schrikken en jullie gaan met grote spoed weer naar het ziekenhuis in Heerenveen. Het is een enorme opluchting dat het met jou goed gaat. De bloeding stopt en mama mag van de artsen op maandagavond naar huis toe, maar ze heeft buikpijn (wellicht bandenpijn omdat ze lang gelegen heeft en nu weer staat?), maar ze heeft er zelf geen goed gevoel bij en vraagt of ze toch voor de zekerheid nog een nachtje mag blijven. Dat mag en de volgende ochtend staat ze op het punt om naar huis te gaan. Er wordt voor de zekerheid nog een ctg gemaakt en dan gaan alle alarmbellen af. Jij laat zien het helemaal niet meer prettig te vinden en jullie gaan met grote spoed met de ambu naar de Isala in Zwolle. Daar worden jullie voorbereid op een vroeggeboorte (o.a. door longrijpingsmedicatie toe te dienen) en jij laat die dag gelukkig minder dipjes zien. Iedereen hoopt dat er een periode van afwachten komt en jou en mama goed in de gaten te houden. Maar de volgende ochtend gaat het opeens opnieuw niet goed met jou en wordt besloten met spoed een keizersnede uit te voeren. Jij wordt geboren en kent gelukkig (naar omstandigheden) een goede start. Ook wordt dan duidelijk waarom er de hele zwangerschap bloedverlies was. De placenta was deels losgelaten en erachter zat een hematoom.

De afgelopen weken ging je mooie stapjes vooruit, al was het wel een proces van twee stappen vooruit en een stap weer achteruit.

Je hebt de couveuse inmiddels al ingeruild voor een wiegje en je ligt heerlijk ontspannen te slapen. Wanneer papa en mama je verzorgen, vind je dat niet op alle momenten leuk, maar hun geruststellende woorden en hun handen op jou maken dat je snel weer rustig bent. Het is mooi om te zien hoe je papa en mama als een ingewerkt team samen werken.

Vandaag lijkt ook weer een dag van pas op de plaats te worden. De bloeduitslagen waren niet helemaal zoals gewenst en dus vandaag niet voor de tweede keer in bad. Je papa en mama schakelen snel (wat kan ik toch met bewondering naar de veerkracht van ouders kijken) en kijken echt wat goed voor jou is en in overleg met de verpleging wordt afgestemd dat even op schoot zitten prima kan. En er is al heel veel gebuideld maar jou op een kussen op schoot hebben en je zo ook in de ogen kunnen kijken, is een nieuwe ervaring.
Papa gaat eerst; behendig tilt hij jou uit je wiegje en dan volgt een tijd van genieten, verwondering, trots en zoveel liefde voor jou. Ik leg het allemaal vast en geniet op afstand mee. En natuurlijk mag je daarna ook bij mama op schoot. Je herkent haar stem en opent even je ogen om haar goed aan te kijken. Het doet jullie alle drie goed en geeft energie voor de stappen die nog gemaakt moeten worden.

Mirle, ik hoop dat je mooie stapjes vooruit blijft zetten en dat je heel snel kennis kunt maken met je grote zus Jinte. Zij heeft je helaas nog niet in het echt kunnen zien omdat ze de waterpokken nog niet heeft gehad (en daarom niet op de NICU mag komen). Wat zal Jinte blij zijn wanneer ze je eindelijk mag knuffelen.

Ik wens je een fantastisch mooie toekomst toe samen met je papa en mama en grote zus.

Een hartelijke groet,

Regina Kappert
Fotograaf