Micah & Jeslyn

18 juli 2019; Arnhem: De opluchting van een kloppend hartje op de 8 weken echo maakte snel plaats voor ongeloof. Niet 1, maar 2 kloppende hartjes waren te zien. Na bijna 5 jaar in het KID en uiteindelijk IVF traject was het nu dan toch eindelijk gelukt. En hoe…, de eerste terugplaatsing, en ze zijn gewoon allebei gebleven!! Mijn geluk kon niet op, maar natuurlijk ook al wel de gedachte “hoe ga ik dit doen in mijn eentje met 2 kleine hummeltjes?”; tegelijkertijd ook wetend dat er zeker een manier gevonden zal worden omdat er voldoende support is in mijn omgeving, maar toch…. En vervolgens weer de gedachte “ze zijn allebei gebleven ??!” het was zeker de eerste dagen bijzonder druk in mijn hoofd.

Na een kleine (en onschuldige) bloeding een paar dagen later, heb ik mooie zwangerschap mogen hebben. De kleintjes groeiden gestaag door, en met mams ging het bijzonder goed. Niet misselijk, niet moe, met een paar kleine aanpassingen gewoon kunnen blijven werken tot aan 28 weken om met 30 weken ook echt met zwangerschapsverlof te gaan. “Het zouden zomaar eens een boel lange weken kunnen gaan worden” dacht ik toen. Niets bleek minder waar toen ik met de controle echo op 31 weken, net voor kerst, doorverwezen werd naar het Erasmus voor een second opinion. Mijn jochie leek namelijk niet echt meer gegroeid te zijn sinds de laatste echo op 29 weken. Dit werd in Rotterdam 3 dagen later bevestigd.

“Tot nader order blijft u bij ons onder controle” werd me aangegeven. 2 keer per week een CTG en een nieuwe uitgebreide echo. Tot zover dus de “rustige” laatste weken van mijn zwangerschapsverlof. De CTG’s waren elke keer okay, de bijbehorende snelle echo’s ook. Dus elke keer mocht ik toch gewoon weer naar huis, elke keer een beetje opgelucht: ze blijven nog even zitten en op naar de volgende controle.

Zo ook op 3 Januari. Gewoon naar huis en maandag die nieuwe uitgebreide echo. Hopelijk weten we dan misschien waarom mijn manneke niet meer zo goed groeit en zijn zus wel. Hij dacht daar wat anders over. Om middernacht braken mijn vliezen, dus mijn zus gebeld en Erasmus. Ik moest inderdaad direct die kant op komen. Op dat moment was alles nog rustig verder, maar eenmaal onderweg begonnen de weeën. Na een ritje van ca 50 min (er stond nog een brug open) kwamen we aan in Rotterdam en had ik de weeën inmiddels al om de 5 minuten. Een poging om het nog wat uit te stellen met weeënremmers was niet succesvol, en ondanks dat de NICU eigenlijk al vrij ver vol lag, zijn mijn wondertjes nog voor 06:00h ter wereld gekomen. Micah als eerste, een kleine 38 cm en 1330g, maar oh zo wakker en volledig op eigen kracht startend. Jeslyn volgde 11 minuten later. 43 cm en 1740g en als het ware verrast door deze vroege geboorte heeft zij wel een beetje hulp gehad bij de start. Maar Beide maken het goed!

Nog dezelfde dag mogen we terug naar het ziekenhuis in Bergen op Zoom. Tegen 14:00u zijn mijn zoon en mijn dochter, elk met een aparte ambulance reeds vertrokken. Ik volg samen met mijn zus zodra we horen dat ze beide vertrokken zijn. Hier in Bergen op Zoom kunnen we samen echt opstarten. Samen, met z’n 3en op 1 kamer. Zo klein zijn mijn hummeltjes en zo kwetsbaar in die grote couveuse met alle toeters en bellen, maar oh zo trots is mams op die 2 kleine sterke ukkies!

De weken die volgen waren zeker niet minder heftig dan de weken die we net hadden gehad. De brady’s en saturatiedalingen met bijbehorende verkleuringen, het verhoogde billirubine dat kort tegen een wisseltransfusie aan zat (wat dan weer in Rotterdam had moeten gebeuren), een navellijninfectie met een weekje antibiotica gevolgd door 2 weken verkouden vanwege Rhinovirus maken die weken toch een redelijke roalercoaster, ondanks dat ik weet dat we eigenlijk heel goed zijn gestart (en dat er nog zoveel andere zaken zijn die zo makkelijk kunnen gebeuren). De fotoshoot van Stichting Earlybirds, die vanwege de verkoudheid een weekje was uitgesteld, staat voor mij nu eigenlijk ook symbool voor “we kunnen weer in stapjes vooruit denken” omdat het al weer zoveel beter ging. We waren al voorzichtig gestart met flesjes, maar de dag na de shoot (precies een maand na geboorte) werd ook de isolatie opgeheven en zijn we gestopt met coffeïne. Voorzichtig kunnen we gaan denken over de dag (maar nog niet de datum) dat we strakjes met z’n 3en naar huis mogen en de rest van de wereld kan gaan zien wat een kleine kanjers hier geboren zijn!

Luzanne & Team Earlybirds, ontzettend bedankt voor deze mooie collage en herinnering!