Merlijn

1 dag na de geboorte kreeg ik de aanvraag voor een shoot in het Radboud voor een meisje dat geboren was met 30 weken.

Zo snel als de shoot was aangevraagd, zo lang duurde het toch even voordat we het juiste moment hadden gevonden. Het ging ook allemaal snel stabiel genoeg met Merlijn en ze mocht dan ook na 2,5 week (nog wel in de couveuse) verhuizen naar het streekziekenhuis dichterbij huis. En zo kwam het dat ik op zondag 24 maart in ziekenhuis Ede terecht kwam. Het ziekenhuis was op wat families, die rondliepen met bosjes bloemen en fruitmandjes, na behoorlijk stil en verlaten. Boven aangekomen was het ook een heerlijke familie-zondag. Hun hele rijkdom in een kamertje; 3 prachtige meiden, de oudste 8 jaar, de middelste 6 jaar en de jongste 34+ weekjes.

Pappa neemt het allemaal observerend op met veel trots en liefde in zijn ogen. Ondertussen is hij de vliegende keep die luiers en dekentjes opvangt of aangeeft, drinken pakt, de meiden opvangt. De stille onmisbare kracht. De zussen mogen voor het eerst helpen met een schoon rompertje en kleertjes aandoen. Vele liefdevolle handen verzamelen zich rondom en aan Merlijn. Ik besef me dat Merlijn misschien eigenlijk wel 3 mamma’s heeft.

Na het aankleden, wat uiteindelijk blijft steken tot het bovenste gedeelte van het “yoga”-pakje omdat het toch best een hele klus blijkt te zijn om de onderste drukknoopjes dicht te krijgen, mag Hanna (de oudste) Merlijn voor de allereerste keer helemaal alleen vasthouden. Wat heeft ze zich hierop verheugd! Ze straalt, maar tegelijk is ze ook heel geconcentreerd en voorzichtig met haar zusje. “Merlijn knijpt me” Vol verwondering is Hanna dat zo’n klein meisje al zo’n kracht in haar vingertjes heeft.

Na het knuffelmoment gaan de meisjes naar opa die in de speelkamer van het ziekenhuis op hen wacht. Een klein zusje is leuk maar gewoon lekker spelen met opa is ook leuk. Ze hebben zelfs nog een uitstapje naar het Afrika museum op het programma.

Even hebben we een momentje “alleen”. Pappa, mamma en Merlijn. Ze vertellen dat zus(je) Norah ook op hetzelfde kamertje gelegen heeft, wat een toeval en wat bijzonder. Zij is geboren met 25 weken. En dat verklaart gelijk ook waarom pappa en mamma zo relaxed overkomen. Merlijn is met 34+ weekjes gewoon al een hele “grote” baby. Daarbij hebben ze, op een paar dipjes na, weinig echte paniek momenten gehad met Merlijn. Ze zijn wel heftiger gewend, dat is duidelijk te voelen. Ze genieten van hun meisjes en mamma zegt stiekem ook nog even extra te genieten van de “rust” in het ziekenhuis. Lekker samen op bed liggen, buidelen in alle rust, borstvoeding geven, geen wasjes hoeven te doen, gewoon Merlijn en zij. Dat is wel een beetje afgelopen met de hectiek van alle dag straks. Maar tegelijk kunnen ze ook niet wachten tot het gewone leven gaat beginnen en Merlijn thuis is. Vooral bij de zussen is dit goed te merken; die vragen een paar keer “wanneer mag ze nu eindelijk naar huis”?!?

Dat zou vast niet meer zo lang op zich wachten.

Het gaat jullie goed, geniet van jullie meidenhuis, van de zusjes, van de zonneschijn, van het leven.

Groetjes Sjoske