Merel

Lieve Merel,

Als een raketje kwam je ons leven in op 8 augustus! Ik had niet door dat de bevalling al begonnen was. Dat kon toch ook echt nog niet op 31+3 bij een eerste zwangerschap? En met een zwangerschap waar ik geen klachten had en me fit voelde? Op mijn werk heb ik nog gezocht naar wat oefenweeen zijn en hoe je die herkent. Ik vertrouwde het toch niet en ben naar huis gereden, daar bleek ik al 7-8 cm ontsluiting te hebben. Er was geen houden meer aan, en dus even paniek bij ons. Help!! En waarom, wat heb ik verkeerd gedaan? Dat waren onze eerste gedachtes.
Toch dacht ik ook direct: je hartje klopt goed, je bent het veiligst in mij dus ik ga niet persen voor ik de kinderarts met zijn team klaar heb zien staan om jou de best mogelijke start te geven. In de ambulance naar het WKZ voelde ik al wel persdrang, maar het lukte om te wachten tot in het WKZ waar iedereen klaar stond voor ons. Binnen 4 uur na start van wat toch echt het begin van de bevalling bleek, was je er al. Een spontane te vroege bevalling, zoals bij velen is er geen reden voor gevonden. Maar godzijdank maakte je een goede start! Je kwam donkerroze uit mijn buik en begon te huilen. Wat een opluchting voor ons! Na 1,5 dag met CPEP mocht je het zonder proberen, wat je super deed! Na ruim 2 dagen mochten we al met je naar het Antonius in Leidsche Rijn en kregen we onze eigen suite. We voelen ons vaak onzeker en vinden deze tijd heel spannend: infuusjes die (te) vaak sneuvelen, een dagje onder de lamp, voeding waar je moeite mee hebt en dus groei die echt even op gang moest komen, uitslagen waar toch wat meer onderzoek naar gedaan moet worden.
Het medisch en paramedisch team van zowel het WKZ als het Antonius is super! Ze leggen alles heel duidelijk uit. Spreken uit dat ze ergens niet van onder de indruk zijn (wat heel fijn is om te horen als onzekere, kersverse ouders) en begeleiden ons echt super!
De stichtingen die rondom premature kindjes zijn opgezet ontroeren ons echt. Zo bijzonder! Met 34+1 zijn we door Tineke Giesbers van Earlybirds vastgelegd. Wat een supermooi initiatief! Papa en ik houden beiden niet zo van foto’s en poseren, maar heerlijk dat ze er gewoon op los klikt terwijl wij met onze, nog niet zo ervaren, handen jouw laagjes uit priegelen, je wegen, inwikkelen voor in bad, badderen, knuffelen en buidelen. En wat een mooi eerste resultaat kregen we dezelfde dag al opgestuurd! We zijn superbenieuwd naar alle foto’s over een week of 2!!
Ondanks dat dit echt een rollercoaster voor ons is, beleven we ook intens mooie momenten met jou, is hechting echt geen probleem door de manier van zorg van de ziekenhuizen en kijken we al enorm uit naar het moment dat je sterk genoeg bent en we je mee naar huis mogen nemen!