Mees en Noud
20 Augustus…
Op een mooie zonnige dag, genietend van de boten die langs voeren ‘’sail’’
Ik voelde in de ochtend wat lichte buikkrampen, ik dacht ach ik ben zwanger dat hoort er bij.
In de loop van de dag hield het nog steeds aan..het kwam en het ging.
Na sail moesten we nog even langs de garage in Delft.
Ik dacht laat ik voor de zekerheid maar even bellen naar het ziekenhuis in Beverwijk waar wij in de buurt wonen.
We moesten langs komen…Tja dat duurt nog wel even zei ik, want de auto is nog niet klaar en zijn nog in Delft.
Vervolgens belde de verloskundige mij op, ik moest meteen naar het ziekenhuis gaan in Delft.
Ik dacht nog wat en onzin, maar ja toch maar gegaan.
Na een tijdje kwam de arts die mij ging controleren, ach ik mag zo naar huis dacht ik..
Ik hoor het haar nog zeggen..je hebt 2 cm ontsluiting.
Maar hoe dan?! Ik ben nog maar 27 weken zwanger!
Ik kreeg meteen een infuus en pillen om de weeën te remmen..dat voelde raar.
Vervolgens kwam de ambulance mij ophalen om naar het ziekenhuis in Leiden te gaan.
Met een noodgang over de weg.
Daar lag ik dan…hopen dat de bevalling nog een paar weken of maanden uitgesteld kon worden.
Maar helaas die nacht om 2.30 werden de weeën heftiger,ik drukte op het belletje, de arts kwam
En ik had 10 cm ontsluiting!
Het ging allemaal mega snel, ik had al persweeën maar moest me inhouden want de kinderartsen waren er nog niet.
Het lukte me even maar hield het niet meer.
Daar kwam Mees al.. Hij kwam even op mijn borst en weg was ie al, meegenomen naar een andere kamer.
Nummer 2 moest nog komen, maar hij lag verkeerd, het duurde wat langer en daar kwam Noud, met zijn voeten eerst.
Hij was nog kleiner dan zijn broer.
Mees 1350 gram en Noud 940 gram.
Ik wist niet wat er allemaal gebeurde in de andere kamer.
Misschien maar goed ook..
Even later zag ik ze voorbij komen, in een couveuse en allemaal toeters en bellen.
Ik ging douchen en snel naar de kinderen toe.
Wat zijn ze klein! Net kleine vogeltjes..er zit geen vet aan, als dit maar goed komt…
Nu 7 weken later zijn ze zo veranderd!
Het lijken gewoon echte baby’s, dat was eerst wel heel anders.
Ze zijn zo sterk en doen het zo goed.
En toen kwam earlybirds ..geweldig dat er zo’n stichting is en dat ze dit vrijwillig doen!
Iets heel bijzonders vastleggen..
Want ook al is het een vreselijk moeilijke periode, ik had het nooit willen missen.
Fotograaf;
Dit zijn Mees en Noud. Deze tweeling is met 27 weken onverwachts geboren in het LUMC in Leiden. Op de dag van de reportage lagen zij op aparte kamers en heeft de verpleging er alles aan gedaan om de broertjes samen te brengen voor de foto’s, heel mooi om te zien! Aan het einde van de reportage mochten zij ook nog even op de arm bij papa en mama. Ik wens jullie heel veel geluk samen met jullie jongens!
Liefs Chadé
Ik had al vol bewondering naar de foto’s gekeken wat een bijzondere mannetjes. Mijn dochter is met 31 weken geboren en woog 1370 gram. En wilde jullie een hart onder de riem steken dat hoe heftig deze tijd ook is het zeker weten goed gaat komen. Ze is nu alweer 11 jaar en ondanks alles wat ze heeft mee gemaakt is het een gezond en slim meisje geworden. Ik wens jullie heel veel sterkte en geluk toe..
Lief!
Dankjewel, het is een rare start en het duurt lang,maar straks gaan we zeker genieten!
Wat een indrukwekkend maar prachtig verhaal. Wat fijn dat t nu zo de goede kant op gaat met jullie prachtige jongens. Geniet van jullie ‘grootste’ schatten.
Wow, tranen in me ogen als ik het lees.
Ik ben zo blij voor jullie dat de boyz zo sterk zijn!
En jullie ook!!
Liefs IJsbrand.
Mees en Noud verhaal van Amanda net gelezen. Pfff …tears in my eyes….weer even het gevoel dat de wonderen de wereld nog niet uit zijn. Fijn dat het zo goed gaat en jullie nu echt kunnen gaan genieten van deze stoere, sterke jochies.