Matisse

Eindelijk na bijna 2 jaar heb ik weer een aanvraag kunnen accepteren. Zowel door alle maatregelen van de afgelopen jaren als door privé omstandigheden was het opeens echt alweer zo lang geleden.  Toch staan alle lieve earlybirdjes die ik voor mijn lens heb gehad mij nog allemaal bij.

Vandaag, 25 februari, mag ik naar kleine Matisse, hij heeft zijn ouders enorm verrast door met 27 weken + 2 dagen al het levenslicht te willen zien. Ik snap het wel hoor Matisse, je ouders lijken me namelijk heel erg lief en je komt in een warm nestjes met al een hele grote bonus zus en broer. Aan aandacht zou jou niks ontbreken, daar ben ik van overtuigd.

Een beetje spannend vond ik het zelf wel om weer te gaan fotograferen, al is het ook als fietsen, je verleert het niet. De spanning was ook gelijk weg toen ik met je moeder honderduit aan het kletsen was, ze vertelde hoe ze op zaterdagavond opeens wel erg veel vocht kwijt raakte, dat kon toch niet “zomaar wat” zijn? Even later bevestigde de verloskundige dit (nadat ze zelf langs waren gereden omdat hun huis op google maps niet zo makkelijk te vinden is).

Toch nog wel een beetje onthutst en verbaasd moesten ze gelijk doorrijden naar het Radboud in Nijmegen. Hier werden monitoren aangesloten, weeënremmers en longrijpers gegeven. Daar leek alles toch nog weer even rustig van te worden en werd er even weer gedroomd over zwangerschapsyoga, een voldragen zwangerschap en de zwangerschapshoot die nog in de planning stond.

Maar Matisse wilde echt niet langer meer wachten en werd op woensdagochtend 12 januari dan toch geboren via een natuurlijke bevallig, zelfs met gebruik van de Concord Neonatal vertelde je moeder heel trots “ik had zelfs nog wat gehad aan die ene bevallingsyoga les”.

Zelf had ik nog nooit van de Concord gehoord, maar met deze tafel kan de baby direct na de geboorte op het bedje worden gelegd die over de moeder wordt gedraaid waardoor de navelstreng verbonden kan blijven met de moeder. De voordelen van een paar minuten wachten met het doorknippen van de navelstreng zijn groot, Het biedt onder andere hogere overlevingskansen en minder kans op complicaties. Ook het contact wat moeder en kind op deze manier hebben, en het rustigere verloop ondanks de vroege geboorte lijkt mij heel erg waardevol. Jouw mama heeft dit ook zo ervaren.

Ik kan echt zo blij worden als er zulke mooie nieuwe ontwikkelingen worden gedaan op medisch gebied, zeker ook rondom de kwetsbare earlybirdjes. Ook mocht jij nog meedoen aan een onderzoek dat “goed gemutst” heet, hierbij had jij een mutsje op waarbij alle gegevens naar de monitor werden verzonden. In de toekomst kan dit hopelijk de plakkertjes op de tere huidjes van de prematuren vervangen.

Vandaag, de dag dat ik jou fotograferen mocht, was je 33 weekjes oud. Je had je eerste kleertjes aan en je eerste huisje in de buitenwereld, de couveuse, werd vervangen door een warmtebedje. Een heuse mijlpaal. Je doet het namelijk super goed, je groeit hard en probeert zelfs al een beetje te drinken bij je moeder. Je doet het eigenlijk vanaf dag 1 al heel goed, je was zelfs al even verhuisd naar Rijnstate, helaas door onverklaarbare oorzaak kreeg je daar 3 flinke dipjes, en moest je weer terug naar het Radboud. Maar als het zo goed blijft gaan, mag je binnenkort weer verhuizen naar het Rijnstate, een stapje dichterbij huis.

Een stapje dichterbij je prachtige, door google onvindbare warme liefdevolle nest, waar 2 kinderen niet kunnen wachten tot hun babybroertje thuis komt om mee te spelen, te knuffelen en vast ook lekker ruzie mee te maken in de toekomst 😉

Ik wens jullie alle liefde en geluk van de wereld.