Livia

Met bijna 30 weken zwangerschap werd ik opgenomen in het ziekenhuis vanwege gebroken vliezen. Een gekke en onverwachtse tijd in het ziekenhuis volgde.

Op 4 januari begon toch ineens de bevalling en werd onze prachtige dochter Livia geboren, met 32 weken.

Ze deed het meteen ontzettend goed en na een paar dagen Zwolle, mochten we iets dichter naar huis, naar het ziekenhuis in Almelo.

Door een verpleegkundige werden we geattendeerd op de stichting earlybirds. Zelf hadden we hier nog nooit van gehoord.

De verpleegkundige verbaasde dit, want je gaat toch op internet zoeken als je een prematuur geboren kindje krijgt?! Ook hadden we ergens wel flyers gezien, maar verder niet gelezen.

Wij waren niet bezig met het feit dat ze een prematuur was; voor ons was het gewoon Livia, iets te vroeg, iets te klein en bovenal een prachtige dochter en zusje…

Wij waren vooral bezig om alles zo goed mogelijk te combineren met thuis. Het was al wekenlang schakelen vanwege de ziekenhuisopname, want we hebben nog twee kinderen van 5 en 3 jaar.

Die kwamen heel regelmatig op bezoek en voelden zich helemaal thuis in het ziekenhuis.

Ze wilde heel graag met haar knuffelen en na een paar dagen kon dit ook steeds beter, ondanks de snoertjes van het infuus, de sonde en de monitor. Uiteraard maakten we zelf heel veel foto’s, maar die zijn toch vaak overbelicht en met veel randzaken van het ziekenhuis eromheen. Na een mailtje aan de stichting, werden we al snel in contact gebracht met Robert, de fotograaf. Die zou een week later langskomen. We zijn ontzettend blij met de prachtige foto’s die hij gemaakt heeft. Het was heel ontspannen en echt geen ‘fotoshoot’, maar een fotoreportage van 1 van de momenten die we al gezin zo vaak beleefde, op die kamer in het ziekenhuis. We hebben Livia samen in bad gedaan, ze was heel helder en wakker. Daarna konden we heerlijk met haar knuffelen op het bed.

Wat een mooie stichting is de earlybirds. De gehaakte knuffeltjes zijn bij alle drie de kinderen ook favoriet geworden. We gaven vaak het knuffeltje aan Livia als ze weer eens naar haar sonde greep en eraan trok.

Bedankt voor de mooie foto’s en herinnering. Inmiddels zijn we fijn thuis met z’n allen en kijken we, ondanks alle hectiek, goed terug op de ziekenhuisperiode.