Lio

Lio prematuur geboren met 33 weken

Lieve Lio,

Wat een sterk mannetje ben jij en wat heb je al veel moeten doorstaan. Dat je heel sterk bent dat heb je wel bewezen. Je hebt een super lieve papa en mama die beide erg veel van jou houden en ik heb zelfs gehoord dat er thuis een lieve grote zus op jou wacht. Ik vond het heel fijn dat ik jou mocht ontmoeten en ik hoop dat ik jou en je papa en mama heel blij mag maken met de fotoreportage die ik namens Stichting Earlybirds mag aanbieden.
Ik deed het met alle liefde! Ik wens je heel veel liefde, geluk en ontzettend veel mooie momenten toe in de toekomst. Maar eerst veel rust en lekker groeien… Dan komt het vanzelf goed. Lieve groet, Mariska Brouns

Van de ouders:

Op 31 juli 2021 zijn wij trotse ouders en zus geworden van ons zoontje Lío. Lío is geboren bij een zwangerschapsduur van 33 weken en 3 dagen. De start was alles behalve goed. We waren net thuis na een dagje Efteling met het hele gezin toen het leek of ons zoontje gedraaid was. Een flinke harde buik, en krampen die steeds erger werden. Na een uur toch maar de verloskundige gebeld met de vraag wat we moesten doen. De verloskundige nam contact op met het ziekenhuis, waar we naartoe moesten komen. Tussen de telefoontjes door kreeg ik bloedverlies. We moesten meteen naar het Beatrix ziekenhuis. Mijn dochter werd opgevangen door haar opa en oma reed naar het ziekenhuis. Eenmaal daar konden ze de hartslag van de baby niet meer vinden via de CTG. Er werd snel met de echo gekeken. Gelukkig wel een hartslag, maar een veel te lage. De gynaecoloog werd gebeld. Ook zij zag dat het niet goed was en we moesten met de allergrootste haast ons klaar maken voor een spoedkeizersnede. Na de aller langste minuten van ons leven kwam daar ons zoontje ter wereld. Zonder hartslag, wit, slap, en geen gehuil. Hij werd gereanimeerd en kreeg hartmassage. Lío woog bij de geboorte 1665 gram en 41 cm. Gelukkig kwam hij snel bij en is hij daarna met oma en de kinderarts meegegaan voor verdere behandeling. We mochten hem nog niet vasthouden, en hebben hem vrijwel niet gezien. Pas toen we naar boven mochten konden we hem heel even bekijken. De kinderarts vertelde ons wat er gebeurd was, wat ze hebben gedaan en dat hij erg veel moeite had met ademen. We zijn toen met de ambulance overgebracht naar de intensive care in het Sophia kinderziekenhuis waar hij 1,5 week heeft gelegen. We zijn na 1,5 week overgeplaatst naar het Beatrix ziekenhuis waar we momenteel nog verblijven. We zijn zo trots op ons kleine strijdertje. We hebben nog een lange weg te gaan, maar elke dag is een stapje dichter bij huis.

Mariska, bedankt voor alle mooie foto’s, voor het op ons gemak laten voelen tijdens het maken van de foto’s en de ontzettend fijne herinnering aan deze hectische periode.