Keet
In tegenstelling tot onze eerste, zorgeloze zwangerschap, waaruit een Hollands Glorie-meisje van ruim 4,5 kg en 55 cm werd geboren, verliep deze zwangerschap wat minder voorspoedig.
Al snel in de zwangerschap werd een dikke nekplooi geconstateerd, waarop onderzoek volgde. De statistieken logen er niet om. We hielden dan ook rekening met het feit dat het kindje het niet zou redden, of dat wij de zwangerschap – in het geval van een ernstige afwijking – zouden gaan afbreken. Bij de 20 weken echo kwam dan het definitief verlossende woord: ondanks de dikke nekplooi werd er niks afwijkends aangetroffen. Wel werden er 2 in plaats van 3 bloedvaten in de navelstreng aangetroffen en werd er een groeiachterstand gezien. Reden voor wat extra monitoring.
Eindelijk konden we dan van deze zwangerschap gaan genieten! Na alle onzekerheid zou er daadwerkelijk een kindje gaan komen.
Bij 29 + 0 weken werd ik wakker en merkte op dat ik de baby nog niet gevoeld had, iets dat normaal gesproken tijdens de nacht of ochtend wel het geval was. Halverwege de dag heb ik na wat aarzelen toch de verloskundige gebeld. Die gaf aan dat ik even een uurtje moest gaan liggen en bewust gaan voelen. Even later belde ze terug: na ons ‘dossier’ nog even goed te hebben gelezen, had ze besloten toch even langs te komen om het hartje te laten horen. De harttonen waren luid en duidelijk te horen, maar ze besloot tóch tot een doorverwijzing naar het ziekenhuis voor een ‘consult minder leven’ – een beslissing waar we haar nog altijd dankbaar voor zullen zijn.
De CTG en echo lieten namelijk een afwijkend beeld zien en daarna ging het snel: enkele uren later werd via een spoedkeizersnede onze Keet geboren. Een dapper meisje met een gewicht van 1050 gram en een lengte van 37 cm.
Inmiddels zijn we 13 weken, met veel ups en downs, verder en hopen we Keet heel snel mee naar huis te kunnen nemen. Eén van die ups was het bezoekje van Ester en de prachtige foto’s die volgden. Zo’n boost konden we als ouders echt goed gebruiken! Een prachtige herinnering aan een spannende tijd. Dankjewel Ester!
Wat een dappere meid is Keet! Een aangrijpend & beetje herkenbaar verhaal. Ondanks alle spanning tijdens de zwangerschap & de vroeggeboorte, kunnen jullie toch een mooi meisje in de armen sluiten. Lieve Keet, groei maar goed verder! Zet hem op, nog even en dan mag je samen met je papa, mama en zus mee naar huis.
Liefs,
Bianca
Wat een verhaal zeg, jeetje wat heftig! Maar wat een moppie Is jullie lieve Keet! Meisje, groei maar lekker door en dan mogen papa en mama je straks heerlijk mee naar huis nemen.
Lieve paps en mams, ik hoop dat jullie weg in het ziekenhuis snel tot einde Is. Want 13 weken lang is slopend voor jullie zelf, helemaal met nog een kindje thuis. Ik leef met jullie mee en onthoudt de dag dat ze mee mag gaat komen! En dan kan het werkelijke genieten beginnen (al klinkt dat misschien stom).
Liefs, Natasja
Lieve papa en mama van Keet, Onze dochter Nova lag naast jullie in het wkz op de medium care bij het koffie halen spraken we elkaar even. Ben benieuwd hoe het met Keet gaat en jullie.
Groetjes