Op wat zwangerschapskwaaltjes na verliep de zwangerschap best goed. Op 4 april 2023 voelde ik al gelijk wat rommelen in de ochtend. Zekerheidshalve heb ik gebeld met de verloskundige. Ik werd verzocht om naar het ziekenhuis te rijden. Nietsvermoedend vroeg ik de verloskundige of het niet later op de dag kon, want ik was niet thuis vanwege een belangrijke afspraak.
In het ziekenhuis werd al snel duidelijk dat er sprake was van een vroegtijdige bevalling. Sta je daar met een mond vol tanden; 31+3 weken en de kleine komt, wat nu?
Er werd medicatie toegediend om de weeën te remmen. Ook de eerste longrijping prik werd gezet in Apeldoorn. Nog voordat het tot ons door kon dringen was de ambulance geregeld en werd ik meegenomen naar Utrecht. Alle baby’s die voor de 32 weken worden geboren, moeten naar een gespecialiseerd ziekenhuis. Wij moesten met spoed weg (lees: met sirenes tot aan Utrecht) voor het geval de medicatie niet zou werken en ik onderweg zou bevallen. Mijn partner moest zelf ‘rustig’ naar Utrecht rijden, er was immers geen ruimte in de ambulance.
Gelukkig is het goed afgelopen. De longrijping heeft kunnen inwerken. De eerste 48 uur mocht ik niets anders dan blijven liggen. In de loop van de derde dag mocht ik weer naar huis. Wel met het besef dat er mogelijk een veel te vroeg kindje op de wereld komt.
Twee dagen later was ons zoontje er klaar voor. Ik kon de harde buiken nog redelijk uithouden, maar in de loop van de avond werd het steeds erger. Toch maar gebeld met het ziekenhuis; ik moest langskomen voor een CTG. Een paar uur later werd duidelijk dat de bevalling was begonnen. Snel oppas regelen voor onze dochter, want zij was mee naar het ziekenhuis. Met 32+1 weken werden wij trotse ouders en grote zus van ons kleine dappere zoontje/broertje Kaan.
Het waren/zijn spannende weken. Kaan mag de komende weken aansterken in het Gelre ziekenhuis. De snoeren worden steeds verder afgebouwd. Hopelijk mag Kaan snel naar huis, dan zal hij ook kennismaken met zijn grote zus. Grote zus mag helaas niet mee naar het ziekenhuis, omdat zij nog geen waterpokken heeft gehad.
Met 34+4 weken is Kaan vastgelegd door Kim. Wij zijn Stichting Earlybirds en Kim enorm dankbaar voor dit initiatief. Het is een prachtig aandenken aan de heftigste periode uit ons leven. Je komt door alle hectiek niet toe aan het maken van familiefoto’s.
Van de fotograaf:
Woensdag 26 april mocht ik naar het Gelre ziekenhuis in Apeldoorn waar ik in de hal de papa en mama van Kaan ontmoette. Kaan is geboren met 32+1 weken. Een week voordat hij geboren werd hadden de papa en mama van Kaan nietsvermoedend een belangrijke afspraak gepland. Gerommel in de buik maakte een einde aan die afspraak, ze moesten direct langskomen bij de verloskundige. De weeën waren begonnen en mama werd doorgestuurd naar Utrecht om met weeënremmers en longrijping nog wat tijd te rekken. Mama mocht weer naar huis, maar 2 dagen na thuiskomst diende Kaan zich dan toch aan. Omdat Kaan de 32 weken voorbij was mochten ze gelukkig in Apeldoorn blijven, heel fijn met nog een grote zus in de buurt.
Vanaf het eerste moment doet Kaan het heel erg goed! In het begin met nog wat extra hulp, maar tijdens de reportage alleen nog de sonde en de monitor.
Tijdens de shoot deed Kaan het supergoed, hij dronk zelfs het beste flesje tot dan toe! Wat een cadeautje!
Lieve ouders en Kaan, ik hoop dat jullie gauw met z’n allen thuis zijn zodat grote zus ook eindelijk kan genieten van haar kleine broertje!
Ik wens jullie al het geluk in de toekomst.
Gefeliciteerd met de geboorte van Kaan! 💙 lieve groetjes van een ook een mama van Kaan