Juul & Fem

Na een lange weg met veel geduld waren we zwanger. Niet van 1 kindje maar van 2, wat een geluk!Toen Walter op oefening was heb ik een geslachtsbepalende echo laten maken als verrassing en het bleken 2 meisjes te zijn. De namen werden echt en de zwangerschap verliep prima, op de standaard kwaaltjes na. Tussendoor aan beiden handen geopereerd ivm CTS en de zwangerschapsdiabetes kwam om de hoek loeren. Los van dit alles, vond ik het allemaal goed te doen. We waren met het kamertje bezig en zo kwam de datum steeds dichterbij.

Dinsdag 7 mei met precies 31 weken was ik in de middag alleen thuis en begon mijn zicht weg te vallen. Contact gehad met het ziekenhuis en ik moest komen. Met mijn vriendin die kant op (wilde geen paniek veroorzaken, Walter was weer op oefening) en dacht het valt vast mee. Helaas bleek dit alles behalve en werd per direct opgenomen met pre eclampsie. Walter gebeld en hij was heel snel thuis. Daarna kwam het infuus, polsbandje en werd ik geïnstalleerd op mijn tijdelijk nieuwe onderkomen. Zelf hadden we niet gelijk door hoe ziek ik was. Bart (Walter’s zoon, mijn lieve bonuszoon) bleef hierdoor bij zijn moeder zodat het voor hem stabiel bleef, ons gezin werd ontwricht maar door iedereen om ons heen konden we het aan. Het leek prima te gaan maar ik werd steeds zieker, mijn lijf begon op te geven maar mijn hoofd niet. Als je niet meer kunt, kun je nog 24 uur heb ik heel wat keren gezegd.

In de nacht van 24 op 25 mei ging het mis en schoot ik in insulten, magnesium 10 mg, longrijpers, overige medicijnen en isolatie van alles zorgden ervoor dat ik weer even stabiel werd. Mijn lever en nieren begonnen op te geven. Maandag 27 mei, groot overleg met uiteindelijk de conclusie dat ze die dag zouden komen. Met keizersnede want onze Fem lag in een stuit en ze lagen verhaakt met hun hoofdjes, ook was ik al dusdanig zwak dat ik het nooit had gered.

Om 15:00 uur was het zover, rollende richting de OK. Ruggenprik kon helaas niet, mijn buik was enorm en zoveel vocht dus onder algehele narcose. 15:58 werd Fem Eleanor Nadieh geboren, 15:59 Juul Aleida Aurelie. Twee sterke dames zijn met 33.6 geboren. Na 6 dagen high care mochten ze naar de medium care. Ze doen het super. Wij krabbelen stapje voor stapje op na een slopende maand, mijn herstel gaat goed.

Chantal kwam 5 juni foto’s maken van onze dames maar ook onze eerste echte gezinsfoto’s, Bart was erbij. Bijzonder moment! Heel fijn om te mogen ervaren en meer dan trots op ons gezin. We kunnen langzaam toewerken naar compleet thuis. We kunnen niet wachten.
Walter, Shari, Bart, Fem en Juul

——————

Van de fotograaf:

Op een zonnige woensdagmiddag had ik afgesproken met dit leuke gezin. Grote broer Bart kon er ook bij zijn, en het was voor het eerst dat ze als compleet gezin bij elkaar waren. Dus ook de eerste familie foto was en feit! De dames doen het goed. Juul lag heerlijk tevreden te slapen, alleen Fem deed af en toe nieuwsgierig haar ogen open om te kijken wat er allemaal gebeurde. Grote broer die zijn zusje vast mocht houden, ik vond het zo mooi om te zien hoe trots hij op zijn zusjes is. En natuurlijk papa die allebei zijn dames even kon knuffelen.

Jullie vormen samen een heel erg leuk gezin en ik wens jullie al het geluk van de wereld. Dat Juul en Fem (onder toezicht van hun grote broer 😉 ) mogen uit groeien tot hele sterke dames!

Liefs Chantal