Jesse

Van de fotograaf:

Deze kleine man had het met 32,5 week wel gezien! Bij Lydeke braken de vliezen spontaan waardoor ze werd opgenomen in het ziekenhuis om te proberen nog even te rekken voor zijn longrijping, maar uiteindelijk kwam hij toch eerder ter wereld!

Toen ik met dit mooie gezin had afgesproken was net zijn sonde eraf en dronk hij al snel zijn flesjes helemaal leeg. Goede berichten en hopelijk mag hij dan heel snel mee naar huis! Ik hoop dat je een grote sterke jongen mag worden!
Lieve groetjes, Janneke Schoonderwoert

——————

Van de ouders:

Zwanger zijn van ons tweede wondertje Jesse was een bijzondere, maar spannende tijd. Bij onze eerste zwangerschap werd ik veel opgevolgd in België toen we destijds daar woonde, hoe zou het hier in Nederland gaan? Gelukkig boven verwachtingen! Met een dubbele baarmoeder kreeg ik veel echo controles en werd de groei ook goed opgevolgd. Ook kreeg ik een cerclage (bandje om baarmoederhals ter voorkoming van vroeggeboorte), hier hadden we goede ervaring mee vanuit België en hier ging het ziekenhuis in mee.

Bij de laatste controle op 32 weken zei de gynaecoloog, het gaat zo goed ik zie je de 38 weken nog wel halen. Een paar dagen later, op een vrijdag, braken spontaan mijn vliezen. Na een telefoontje met het ziekenhuis werd ik opgenomen en kreeg ik weeënremmers en longrijping. Om de longrijping goed te laten slagen moest de baby nog 48 uur blijven zitten, als ik dat maar ging halen! Alle extra tijd is bonus en mooi meegenomen dachten we. Drie dagen later had ik een hele rustige nacht en ochtend achter de rug. Ik was toen 32 weken en 5 dagen zwanger. Ik dacht nog vandaag kom ik ook wel door, het begint nooit midden op de dag… maar rond 11 uur begonnen opeens regelmatig de harde buiken en weeën. Na een aantal artsen aan mijn bed te hebben gehad en de weeën echt heftig werden werd er besloten dat de kleine via een spoed keizersnede gehaald moest worden. Hij lag dwars en de cerclage zat er nog.

Om 10 voor 3 werd een klein, maar heel dapper en sterk mannetje geboren, Jesse! Zijn conditie was zo goed, dat het mogelijk was dat ik hem even bij me mocht houden meteen na de geboorte in de OK, wat bijzonder! Ook de verdere ziekenhuisperiode deed hij het goed. De eerste paar dagen waren in een couveuse met wat ademondersteuning om het ademen niet te vermoeiend te maken. Daarna in een warmtebedje en als laatste in een wiegje. Omdat hij nog zo jong was moest hij nog leren drinken, de combinatie van ademen en slikken en de hoeveelheid naar zijn gewicht. Wat hij niet op kreeg, kreeg hij via een sonde. Wat waren we trots toen de sonde af mocht! Hij braaf de flesjes leeg dronk en goed dronk bij mama. Daarna was het alleen nog wachten op de monitor, dat die af mocht na 48 uur geen dipjes. Hij had heel weinig dipjes, maar zo nu en dan een kleintje en begon de telling weer opnieuw. Nadat deze gestopt was, was het dan zover. Weg met de plakkers, onze kanjer mocht snel mee naar huis!

Lieve Jesse, Je doet het supergoed papa en mama zijn supertrots. Je broer kan niet wachten je eindelijk te ontmoeten!

We kijken heel positief terug op de zwangerschapsperiode en de 4 weken in het ziekenhuis. Het was een spannende tijd maar we zijn goed begeleid en verzorgt. We willen Stichting Earlybirds bedanken voor de lieve cadeautjes en in het bijzonder de fotograaf Janneke voor het vastleggen van deze pittige, maar bijzondere periode! We zijn erg blij met de foto’s en vinden het hartverwarmend deze van je te mogen ontvangen.