Jesse

Van de ouders
Wat starten als een blij nieuwtje; Sara wordt grote zus! Werd uiteindelijk een zorgelijke zwangerschap en vroeggeboorte.

Bij 13 weken zwangerschap verloor ik een bloedprop ter grootte van een handpalm. We dachten dat we het kwijt waren. Na een echo bleek dat het vruchtje er nog zat, maar er was nog een bloedprop te zien van 8 bij 5 cm. Ik moest (bed)rust houden in verband met een risico op een miskraam. Dus dat deed ik.

Met 24 weken kregen we goed nieuws, de bloedprop was niet meer te zien! De zorg kon overgedragen worden naar de reguliere zorg. We hadden net een kennismaking gehad bij de verloskundige, toen het een paar dagen later toch weer goed mis was. Ik was 26+5 weken zwanger dat ik bloed en vocht verloor. Ik werd opgenomen in het NWZ voor een nachtje ter observatie.
Die nacht verloor ik ongeveer 600ml bloed. Waar het bloed vandaan kwam wisten ze niet, maar m’n vliezen waren hoogstwaarschijnlijk wel gebroken. S ’morgens werd ik met de ambulance naar WKZ in Utrecht overgedragen. Omdat ze bang waren voor een vroeggeboorte, moest ik naar een gespecialiseerd ziekenhuis. In het WKZ is het een paar keer goed spannend geweest. Ik kreeg meerdere keren magnesium, weeënremmers en longrijpers om een bevalling tegen te houden. Één keer lag de operatiekit zelfs al klaar, maar namen de buikkrampen toch weer af.

Na ongeveer 3 weken in het WKZ kwam er een plekje vrij in het AMC. Dat scheelde zeker 20 minuten rijden voor mijn vriend, waardoor hij ook makkelijker met Sara langs kon komen. De buikkrampen bleven een paar dagen weg en het bloed en vocht verlies stabiliseerde. Ik lag een week in het AMC dat ik naar huis mocht voor de thuismonitoring. Onder de voorwaarden dat we elke dag terugkwamen voor controle. Dat vond ik niet erg na bijna 4 weken ziekenhuis. Ik had een nachtje thuis geslapen en we hadden die dag net de eerste controle gehad. Alles zag er goed uit totdat ik s´avonds weer buikkrampen kreeg.

Rond 22u hadden we overleg met het AMC, we moesten komen. Ondertussen werden de buikkrampen steeds heftiger en gingen ze over in weeën. Om 23u waren we in het AMC, daar werd duidelijk dat de bevalling niet meer tegen te houden was.

Jesse werd op 6-10-23 geboren met 30+3 weken. Hij deed het meteen erg goed en mocht na 3 dagen over naar het NWZ in Alkmaar. Ook daar ging het erg goed, op een kleine infectie als gevolg van zijn infuus na, heeft hij aldoor stappen in de goede richting gemaakt.
In Alkmaar zag ik een folder van Stichting Earlybirds liggen en werd ik geadviseerd door een andere vader om contact op te nemen. Zo kwam ik in contact met Marinda. Zij heeft voor ons supermooie foto’s gemaakt. Hoe ze Sara meenam en betrok in haar shoot was erg leuk om te zien. Zo werd ze een nog trotsere zus dan ze al was.

Marinda, heel erg bedankt voor de leuke ochtend en de mooie foto’s! We hebben een leuke herinnering overgehouden, op een plek waar we toch voornamelijk in een zorgelijke situatie zaten.

De komende week mogen wij een ontslagplan gaan maken en ons voorbereiden op de thuiskomst van Jesse. Ondanks dat het erg spannend lijkt om de kleine man thuis te hebben, is het een erg fijn idee dat we zo meteen met z’n viertjes dicht bij elkaar kunnen zijn.

Van de fotograaf
Voor de stichting mocht ik weer naar het ziekenhuis in Alkmaar (Noordwest Ziekenhuis groep).
Dit keer voor Jesse. Een knap mannetje dat geboren werd rond de 30 weken.
Met te vroeg gebroken vliezen werd zijn mama al ter controle gehouden in Amsterdam en op de dag dat ze naar huis mocht voor thuis monitoring begonnen in die avond tóch de weeën. Terug naar Amsterdam waar die avond Jesse geboren werd.
Al snel deed hij het erg goed en dus mochten ze overgeplaatst worden naar het ziekenhuis van Alkmaar.
Op de neonatologie maakte ik kennis met deze twee trotse ouders, maar bovenal een hele trotse zus!
Erg leuk dat ook hun dochter Sara bij de reportage kon zijn.
Zodra Jesse uit zijn wiegje mocht en verschoond moest worden pakte Sara het opstapje zodat ze alles goed kon bekijken.
Natuurlijk mocht ze hem daarna ook vasthouden en had ze heel veel knuffels en kusjes voor haar broertje.

Jesse was enorm zoet, had alleen nog een sonde in, maar dronk zijn flesje ook al vaak zelfstandig leeg. Wat een kanjer!
Het was een heerlijke reportage waarbij ik erg moest lachen om alle heerlijke momenten met Jesse en zijn grote zus.

Lieve Jaap en Anja, Ik wens jullie alle geluk van de wereld toe en hoop dat jullie Jesse snel mee naar huis mogen nemen.
Ik denk ook dat Sara thuis nog meer dan genoeg knuffels en kusjes over heeft voor haar broertje.
Op naar vele mooie momenten met elkaar!

Liefs, Marinda