Jason prematuur geboren met 33 weken en 2 dagen, Rijnstate Arnhem, neonatologie, weeenremmers, antobiotica, couveuse, sondevoeding

Jason

Jason prematuur geboren met 33 weken en 2 dagen, Rijnstate Arnhem, neonatologie, weeenremmers, antobiotica, couveuse, sondevoeding
Van de fotograaf:

Jason Jansen – 15 maart 2017 –

Op 27 maart mocht ik kleine Jason en zijn lieve ouders fotograferen op de high care afdeling van Neonatologie in het Rijnstate in Arnhem. Jason werd geboren na ruim 33 weken zwangerschap en was op het moment van de shoot bijna 2 weken. Ik trof twee hele trotse ouders aan! Helaas moest mama vanwege een verkoudheid wel een mondkapje dragen, maar alles voor de gezondheid van Jason!

Jasons mama Soraya had net haar babyshower gehad toen ze zich beroerd begon te voelen. Maar de verloskundige vermoedde indalingspijn. Toen het twee dagen later nog niet beter ging, besloot Soraya Joshua op zijn werk te bellen en hij kwam snel om samen met Soraya naar de verloskundige te gaan. Daar werd al 2 centimeter ontsluiting geconstateerd en Soraya werd naar het ziekenhuis verwezen, alwaar zij aan de weeënremmers moest. Helaas hielpen deze niet en werd er gedacht aan een infectie. De kleine uk zou dus nu geboren gaan worden.

Kleine Jason werd geboren met een prachtige bos zwarte haartjes en het bruin getinte huidje vanuit zijn moeders roots. Wat een mooi mannetje! Jason bleek het virus zelf gelukkig niet te bezitten, maar moest wel aan de antibiotica. Daarvoor werd er een lange lijn bij hem aangebracht. Geen prettige gebeurtenis voor zo’n klein mannetje en zijn ouders. Ook werd er geconstateerd dat Jason een hersenbloedinkje had gehad. Al met al een spannende situatie voor Soraya en Joshua.

Maar gelukkig blijkt Jason een heel sterk mannetje dat inmiddels zo’n 2600 gram weegt. Hij drinkt goed en is heel tevreden. De laatste echo zag er ook goed uit, dus hopelijk betekent dat dat hij geen gevolgen zal hebben van zijn hersenbloedinkje. En als alles zo goed blijft gaan, mag de lange lijn er over een week uit en mag Jason binnenkort naar de medium care. Zijn half zusje Jayhla (die niet bij de shoot kon zijn) kan niet wachten!

Lieve Soraya, Joshua, Jayhla en Jason, heel veel geluk met z’n viertjes toegewenst!
Groetjes Noortje

——————-

Van de ouders:

Op zondag zou ik lekker Indisch gaan kokkerellen met mijn nicht. De familierecepten zouden wel even op tafel gelegd worden. Onderweg naar de toko, althans dat dacht ik, werd er gestopt bij een boerderij waar mijn vriendinnen en schoonzus uit Frankrijk op me stonden te wachten. Jawel.. Een babyshower. Ik was helemaal verrast en werd overladen met eten en cadeaus. Blijkbaar had onze kleine uk daar zoveel van meegekregen dat hij besloot niet meer te willen wachten om daar eenmaal gebruik van te kunnen maken… Die avond begonnen namelijk de weeën.

Na twee dagen werd het wel duidelijk dat dit geen indalingsweeën waren zoals mijn verloskundige mij aan de telefoon vertelde. Mijn vriend is, toen ik aangaf dat het niet goed voelde, gelijk uit zijn werk gekomen om samen naar de verloskundige te gaan. Toen we bij haar aankwamen had ik al twee centimeter ontsluiting. Ik brak. Met 33 weken bevallen is veels te vroeg en kon echt niet goed zijn. Weeënremmers in het ziekenhuis sloegen niet aan en de paniek schoot er alsmaar meer in. Mijn nicht werd weer opgetrommeld om me enigszins te kalmeren, mijn vriend lukte het in ieder geval niet meer. En dan hoor je dat je mag persen. Ik moest nog wennen aan het feit zwanger te zijn en nu moest je dan ineens persen?!

Na een aantal keren flink persen en een knip kwam ons wondertje dan ter wereld. Ik mocht hem even bij me hebben waarna hij met de kinderartsen mee moest. Wat een nacht.. Zware koorts tijdens de bevalling, woorden als infectie en bacterie die vielen. En dan leeg.. Je kindje die is meegenomen om maar af te wachten wat ze straks te melden hadden. Eerst in de couveuse op de highcare afdeling waarbij we de ene klap na de andere kregen leek het wel. Infectie, bacterie, hersenbloeding, mogelijke hersenvliesontsteking, contactisolatie… Zo hadden we het ons allemaal niet voorgesteld. Maar gelukkig ziet het er nu allemaal wat beter uit en wordt er zelfs gesproken over wanneer we naar huis zouden mogen en hoe dat eruit gaat zien. Zijn lichaam is de hersenbloedingen aan het opruimen en de infectie en bacterie heeft hij verder niet gehad. Verder drinkt hij heel stoer bijna al zijn voedingen zelf en kunnen we gaan kijken of de sonde er misschien uit mag. Wel is er nog sprake van contactisolatie.

Al met al, Jason laat ons zien een heel sterk mannetje te zijn die echt voor het leven wilt knokken. En daar zijn we samen dan ook heel trots op. ♡
Groetjes, Soraya Dortmans.

1 antwoord
  1. Jacqueline
    Jacqueline zegt:

    Trots op dit mooie, sterke kereltje wat doet hij het goed!! En trots dat ik bij zijn bevalling mocht zijn ♡ Super ervaring iets wat ik nooit zal vergeten.. Hou van jullie xxx

    Beantwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.