Jane

 
Van de ouders:

Ons verhaal begint in Mei 2019, totaal onverwacht kwam ik erachter dat ik zwanger bleek te zijn. Een grote verrassing, omdat ik na een pittige en langdurige ivf-behandeling “onverklaarbaar onvruchtbaar” was verklaard. Nu ineens, jaren later met een nieuwe partner, plannen aan het maken voor onze toekomst. Veel reizen, leuke dingen doen etc. etc. Ik voelde me al een tijdje niet goed, ik dacht aan een vervroegde overgang na alle hormoonbehandelingen. Toch maar een test gedaan, meer om andere dingen uit te sluiten. Ik viel zowat van mijn stoel van de schrik. Ik bleek in verwachting!! Ook mijn man, en mijn omgeving schrokken ervan en we moesten allemaal wennen aan het idee.

Maar uiteindelijk waren we eraan gewend en natuurlijk was het kindje superwelkom! Alles ging goed tijdens de zwangerschap, wel moe, maar met ons kindje ging alles helemaal goed. Langzaamaan begonnen we nadat we de 20 weken waren gepasseerd aan de babykamer, toen onze nachtmerrie de dag erop begon.

Op 8 November, zijn met 25 weken zwangerschap, mijn vliezen gebroken en kwam meteen de verloskundige naar me toe. Ze heeft me meteen naar het ziekenhuis gebracht waar ik meteen een infuus kreeg met weeënremmers en een injectie longrijpingsmiddel. Ik werd met loeiende sirenes naar een academisch ziekenhuis gebracht, en belande ook meteen in de verloskamer. Totaal overdonderd, ik kreeg weeën en het vruchtwater stroomde uit mijn lijf. We kregen een ontzettend moeilijk gesprek met een kinderarts, die ons in duidelijke taal liet weten, hoe het ervoor zou staan als ze nu geboren zou gaan worden. Wat er wel op leek, de weeën werden gelukkig met de uren minder en een bevalling bleef uit.

De uren werden dagen, de dagen werden weken en nog steeds zat ons meisje nog veilig in m’n buik en deed het prima! Tot ik op een avond, zomaar ineens vreselijke buikpijn kreeg, en plotseling weeën kreeg. De middag ervoor had ik opnieuw longrijpingsprikjes gehad, maar het leek er echt op dat de bevalling was begonnen. Tot overmaat van ramp was er op dat moment geen plek voor mij in het ziekenhuis waar ik al 3 weken lag en moesten we uitwijken naar een ander ziekenhuis waar ze met zulke vroeggeboortes konden werken. Dat was meer dan 100 km verder, dus ik werd met loeiende sirenes weer weggebracht, met m’n man in onze kielzog.

De avond verliep verwarrend. Ons meisje deed het heel goed, maar ik zelf niet meer inmiddels. Ze kwamen erachter dat ik niet “natuurlijk” kon bevallen, omdat de navelstreng op een gevaarlijke plek lag, en dus een keizersnede nodig was. De nacht hebben we afgewacht, ik had een katheter gekregen. Alvast voor als er spoed bij kwam kijken. De volgende ochtend kwam de gynaecoloog, ze vond het het veiligst voor mij om haar die dag te gaan halen en zo geschiede. Op zondag 24-11-2019 is onze mooie dochter Jane Reina geboren. Nota bene op de sterfdag van mijn moeder en dus haar oma. De artsen verwachten een erg ziek en zwak kindje en natuurlijk extreem prematuur na 28 weken zwangerschap, maar niks was minder waar. Jane ademde helemaal zelfstanding en liet flink van zich horen!!

Na een maand op de NICU, mocht ze overgeplaatst worden naar een medium care en na een paar tegenslagen doet ze het supergoed. We zijn zo intens trots op ons mooie sterke meisje, dat is met geen pen te beschrijven. We zijn er nog niet helemaal, nog een paar weken te gaan, en dan zit ons lange ziekenhuis verhaal erop en kunnen we haar eindelijk meenemen naar huis. Deze fotosessie zal voor ons, maar ook voor Jane een blijvende herinnering worden van wat is geweest. Dat haar begin anders was dan zoals het normaal gaat. We vonden het een hele fijne ochtend, die ontspannend en gezellig verliep, heel erg bedankt daarvoor! Deze stichting dragen wij als ouders van een “Earlybird” een warm hart toe.

——————

Van de fotografe:

Zaterdag 25 januari fotografeerde ik Jane in het Martini ziekenhuis in Groningen. Dit (inmiddels niet meer zo) kleine vechtertje is geboren met 28 weken en ligt inmiddels al 9 weken in het ziekenhuis.

Wanneer ik op haar kamer kom begint ze net wakker te worden. Tijd voor een badje, een voeding en lekker buidelen bij mama. Wassen en verschonen vindt ze niet zo leuk en dat liet ze ook wel weten. Ook het badje was even wennen en leverde even een beetje gemopper op. Totdat ze aan het water wende en zich heerlijk begon te ontspannen. Ze keek nog even helder om zich heen voordat ze weer heerlijk in slaap viel bij haar moeder op de borst.

Ik heb een erg gezellige ochtend gehad. Ik hoop dat jullie dochter snel aansterkt en lekker met jullie mee naar huis mag. Heel veel geluk en liefde met jullie gezinnetje!
Warme groet,
Anneke